öncelikle beyler keyifsiz bir konu
gününü gecesini tak etmek istemeyen okumasın

ya beyler konu ölüm. aylardır aklımda bu var. arkadaşın annesi öldü ve o gün bu gündür zaten varolan bu tuhaf düşüncelerim iyice yakamı bırakmaz oldu.

düşünsenize lan 80 yıl yaşadınız diyelim ve nalları diktiniz. size 80 yaşınıza kadar o bedeni sonuçta iyi kötü korumuşsunuz dağıtmamışsınız ki hayatınıza devam etmişisiniz. ve ölüyorsunuz amk. saatler içerisinde sarıdan mora dönüyorsunuz kokuşuyorsunuz ve ayrışıyorsunuz lan. bilinciniz yok ulan sonsuz bir uyku ama rüya da yok lan. yaptığınız herşey hiç lan her şey silip süpürülüyor lan. düşünün lan bir şey görmüyorsunuz dokunmuyorsunuz yok lan hiçlik amk. bedeninizde tak püsür günler içerisinde bitiriyor sizi tozunuz bile kalmıyor.

olm çok korkunç geliyor lan bana yapıyorsun mutlu veya mutsuz yaşıyorsun ama aslında yok lan aslında öyle birşey mutlak olarak.

hayatıma bakıyorum. bence tek önemli olabilecek hatta ölüm dışında tek gerçek şey ölüm anın geldiğinde benim gözüm arkamda olup olmaması. o son ızdırap veya koyvermişlik.

bakıyorum olm hayatıma sıkışmışım travmalarla doluyum aldığımda nefes bile taktan. gezmedim görmedim mezar gibi bir odamda çürüyorum ben amk zaten gençliğimin baharında. ve beni ölüm hiçliğinden daha da korkutan şey yaşayamadan mutsuz gitmek. artık yaşlanmışsın elin ayağın tutmuyor ve aslında hiç bir şey yaşamamışsın... bu korku bence daha da korkunç.