çocuğunu hiçbir aktiviteye yollamayan yobaz

bende hep futbolcu olmak istemiştim yollamadılar

açıkcası hayatın böyle geçicek

@1 de kendimi gördüm yemin ediyorum.

işe bari gitseymişsin panpa. çok geliştirir insanı bi işte çalışmak güven açısından

bende hep kendi kendime öğrendim enstrümanları amir. ünv.ye gidince müzisyenlik yaptım. onu bile ailemden gizli yaptım mevzu olur diye. malesef memleketin durumu insanları sevmedikleri işler yapmaya zorluyor. ebeveynlerin de eli kolu bağlı aslında düşününce.

tamam tamam ben de biraz açılayım diye anam beni 3 yıl tiyatroya gönderdi 50a yakın kişi arasından hiç bi arkadaşlık kuramadım çünkü sevmiyodum bebeleri de o etkinliği de artık nasıl bi kafadaysam küçükken org ve saz aldırmışım onları da çalamıyorum o yüzden müzikte de yeteneğim yokmuş gibi oluyo zaten özel sebeplerden dolayı spor falan yapamıyorum bu yaşıma geldim doğru dürüst bi hobim yok şunu iyi yaparım dediğim bi faliyet yok panpalar bu durum genele yayılınca ülkede nitelikli sporcu müzisyen vs. yetişemiyo bu konuda aileler bilinçlendirilmeli

panpa bu dediğin genel aile yapısı türkiyenin kanayan bi yarası diren asosyal gençlik

hep ders çalış dediler en son bi kaç yıl önce sınıfta hentbola gitcem dedim üniversite sınavın var dediler sonra soruyolar niye kötü alışkanlıkların var adam gibi bişeye yollamdıız ki iyi bi alışkanlığım olsun

türkiyede on erkek varsa 8i zamanında futbolcu olma hayalleri ellerinden alınmış gençlerden oluşuyor

@2 panpa genel değil azınlık oldu artık

huurnun tekine para ver babana dadansın fotolarını cek babana şantaj yap bana bak bin kurusu bundan sonra ne istersem yapılıcak yoksa bunları anneme gosteririm diye

@30 tespitin dıbına koymuş gerçekten.

ben zamanında okçulukla da uğraştım. belediyenin kursuydu ama şansa avrupa 2.liği olan bi hoca çalıştırıyordu. şansa denk gelmiş, 1-2 kişi çıkartıp kendi kursuna alma niyetindeymiş. 6 kişilik kontenjan var, ilk ben geldim, sadece ben vardım, 1 hafta sadece ben vardım zaten.

her neyse. birkaç kişi geldi sonra. ekipmanlar dandik. ona rağmen en iyi atışları ben yapıyordum. daha 13-14 yaşındayım hocam beni türkiye çapında bir turnuvaya zütürmeye karar verdi. hayır tabi ki de 2 aylık eğitimin yeterli olduğunu düşünüp kayıt ettirmeyecekti. sadece o havayı solumam için yani, sadece beni zütürecekti. konaklama vs 200tl tutuyordu sanırım, bulamadım, gidemedim.

kurs bitti, hoca kendi kursuna çağırdı beni. aylık 50-100 arası bir şeydi, hatırlamıyorum, yine ailem karşılamadı bunu, gidemedim.

eğer devam etseydim şu an belki de benim de bir dalda madalyalarım olacaktı. hatta kesin olacaktı, bu kadar da net konuşuyorum. iyiydim binler, cidden iyiydim, kayda değer derecede iyiydim, olmadı.

Vay amk giblenmişim verdim şukularınızı

panpa üniversiteye gidiyorum hepsinin açısını çıkarcam amk her taka gidicem

tek olmadığımı anladım

benim babam yolladı ben gitmedim , şimdi gitmek istiyorum alieme yük olmak istemiyorum para istemek istemiyorum vay amk

sonuna kadar haklısın kardeşim

daha bizden tonlarca vardır.

babam beni hiçbir aktivite de desteklemedi. sebebi ise 12 yaşımda yerel bi futbol klübünün alt yapısında dizimin sakatlanmasından dolayı klübü bırakmam. işte o günden sonra hep şununla karşılaştım " sen onu da yarım bırakırsın", "sen onu da beceremezsin" falan filan. müziğe çok yatkınım mesela, voleybola da aynı şekilde. daha birkaç şey var fakat bunların adını geçirsem dahi hemen yapıştırılıyor şu " yarım bırakırsın", "sıkılırsın iki günde " tarzı laflar. evet son güzel aktivitem 12-13 yaşlarımda bitti. şimdi bir taka yaramayan, toplumdan dışlanan, genç bir birey oldum.

not: ailen seni sevmiyor olabilir.

kahkaha attım lan al sana şuku bari