çocukluğuzdan en çok neyi özlediniz

Ben en çok mahalle maçlarından sonra camiye su içmeye koşmamızı bide meybuzu he bide bayblade oynamayı .

mutluluğu özledim beyler. büyüdük, kaybettik..

herşeyi

gol attıktan sonra o dönemin en popüler futbolcusunun adını bağırarak sanki wembleydeymiş gibi gol sevinci yaşamayı

çocukluk eşittir mutlulukmuş meğer büyüyünce anladım .

lan salıncaklar vardı sadece tahta vardı böyle şimdiki gibik şeyler gibi değil böyle gondol hızına ulaştıktan sonra salıncaktan atlardık ne iyidi lan o demi

@24 harbiden bide kim en uzağa atlıcak falan diye yarışamalar :(

circus, tank,mario, tsubasa 99999999in1 :(

amarikan saklambacı sarıyordu amk

mahalle maçlarını torpil teravileri ve tabiki meybuzları

1.pişman olmuyordum küçükken çünkü sorumluluk gerektiren bir durumum hiç olmadı benim. ne yaparsam yapayım 10 dk sonra unutuveriyordum ama şimdi öyle mi ? ne yaparsam yapayım ya aklıma ya kalbime kazınıyor..

2.büyüme heyecanını özledim panpalar. Hep hayal ederdim benimde sakallarım çıkacak mı ? takım elbise giyebilecek miyim ? diye.. Sakallarımda çıktı takım elbise de giydim.. Ama anladım ki sakalım çıkınca ve takım elbise giyince çok şey değişiyormuş mesela sorumluluklarımız mesela huzurumuz ve mesela kalbimiz. Ben bilmiyordum ki büyüyünce bunların olacağını.. Bilseydik bunların olacağını hiç büyümezdik..

mahalle kavgalarını özledim o yaşında bile seni satmayan arkadasların olduğunu bilmek güzeldi şimdi nerde

karşı komsunun kızı vardı amk gizli gizli öpüşürdük. şimdi gördüm at gibi olmuş :(

tasoları

@29 iyi açıkladın
@30 vardı panpa valla öyle dostlar ne kavgalar ederdik ne dayaklar yerdik.

gazoz/bira vs kapağından taso yapmak için mahalle mahalle kapak aramayı , aşşağı inerken mahalledeki çocukların çıkardığı sesleri, yazın gece karanlığında saklambaç oynamayı he bi de maç yapmayı. ben hep aimar olurdum. nerden duyduysam amk.

ulan küçükken oynadığım kızı özlüyorum çünkü şimdi onu seviyorum büyüdüm ve dünyam kirlendi. masumca oynadığımız güldüümüz günleri özlüyorum.

tüüüü diye tükürüp ayakla türüğün üstüne basıp "töbesi geçmez kırmızı bayrak al bayrak" demeyi,

karanlık olunca zillere basıp kaçmayı, evlere ve atari salonlarına torpil atmayı, pazarda gezerken meyve araklamayı, arkadaşımın evine girip bigibletinin cantını çalmayı, kafçiliğimle baş oynarken köktüğüm alt mahalle çocuklarını, elimde tetrisle gezzip hava atmayı, sabahın 9unda bigiblete binip akşama eve girmeyi, yerden pislik içinde topladığımız gazoz kapaklarını mermerle vurmayı, dikdörtgen halde özel oalrak seçtiğimiz mermerlerin altını sabunlayarak en dik bayırdan aşaağa zütümüzdeki don sıcaktan yırtılana kadar kaymayı, tam 20 velet "10 devre 20de biter" maçlarını, 9 aylık gibim spor dallarını, evde iplik kalmayana kadar sıçancık yapıp uçurmayı, vitaminin kasetlerini tekrar tekrar dinlemeyi, 9999+1 in ateri kasetlerini gidip tek oyunluk kasetle değiştirmeyi, aterinin adaptörünün sıcaklığına göre oynamayı çok sıcak olursa üzülerekte olsa kapatmayı, ağaca çıkıp daldan dala geçip öbür ağaçtan inmeyi, horno dergilerine gizli gizli bakmayı...

simiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit oynamayı özledim. yediğim / attığım en güzel , en huzurlu ve komik tekmelerdi. hiç değilse eve dizlerimiz yara içinde giderdik. şimdikiler gibi çarım soyuldu derdiyle değil . gece gece gibtin bizi et1 :'(

çocukluğumu