çocukluğumuzu özlüyoruz çünkü

o yaşlardayken toplum üzerimde oynayıp bize şekil vermiyordu. ufacık şeylerden mutlu oluyoruz bir sakız bile bizi mutlu edebiliyordu. mahallede çamurun içinde , inşaatta , hatta taştan kalelerde mutluyduk gülüyorduk.. eğlene biliyorduk.. sorunlarımız yoktu.. beğenilme , beğendirme , iyi insan olma , kendini sorgulama gibi konularımız yoktu.. hayatın hep bu eğlencelerden ibaret olduğunu düşünerek büyüdük , toplum bizi kandırdı , zamanla toplum bizi içine çekti. yaşam koşulları bizi sınıflandırdı. espri anlayışı , kültür farkı , aile ve din birbirimizden uzaklaştırdı.. ufacık beyinlerimiz yerini hayallerimizden katı düşünlere verdi.. çocukluk aşkı vardır bilir misiniz? o kızın yanında yanaklarınız al al olur , ne diyeceğinizi şaşırır kekemelersiniz.. onun... onun yüzünde ufacık bir tebessüm yaratabilmek için uğraşırsınız , yanında zaman hızlı akar. o herşeyinizdir , onun yanında kız tavlama stratejisi hatta am bulma derdi yoktur. basit düşünceler , basit insanlarsınızdır toplum karmaşasından uzakta mutlusunuz zaman ile toplum birleşip değiştirirler seni , öyle bir değişirsin ki değişmenin farkında olamassın.. hatta.. hatta.. yıllar geçer çocukluk fotoğrafına bakar ağlarsın , gençliğini özlersin. o ufak çocuğu... o çocuk ölmüştür , siz sisteme girmişsinizdir artık akıllı düşünemez ve yaşayamaz olmuşsunuzdur. farklı sıkıntılar boy göstermiştir sizin için.. artık özgür değilsinizdir... özgürce uçan o uçurtma bir ağaca takılmıştır. ... siz sadece robotsunuzdur , ortama ayak uyduran , fame olmaya çalışan bir robot...

okumadım.

benim çocukluğu özlememde tek bir neden var. gibin kalkmıyor olması. derdin yok, tasan yok. bir tek işiyorsun. ne güzelmiş be.

şukuladım panpa

yeter amk 12315141.başlık bu gibtirin gidin çocukluğunuza

biraz geleceğe bakın olm

@2 baktın zarar ediyorsun kes kurtul panpa

helal sana panpa

@6 sagol panpiş