çocukluğumu özledim lan piçler

sabah kalkıp annemin zorla süt içirdiği günleri, televizyonda tsubasa izlerken zorla önlük giydirmesini, saban okula giderken yolumun üstündeki arkdaşı almayı, okulda kızların sanıçı çekmeyi, 15dklı tenefüste kola kutusuyla maç yapmayı, okul dağılırken arkdaşlarla futbol için sözleşmeyi, eve gidip giyseri ışık hızıyla çıkarıp ışık hızıyla giydiğim real madrid formasını, şimdi otorpark olan boş yeşillik arazide saatlerce futbol oynamayı, matrix serisi filmlerine özenip ben neoyum ben morfeusum diye şakacıktan kavga etmeyi, arkdaşlarının hiç bizaman seni satmayacağını bilmeyi, canından çok sevdiğin ve hala hayatta olan dedemin sana hediyeler almasını, annemin babamın sağlıklı olduğu günleri çok özledim binler. şimdi 22 yaşındayım ama 40-50 gibi hissediyorum. hayat büyüdkçe taktanlaşıyor. keşke daha çok değerini bilseydim o günlerin

edit: sabah sabah nerden geldi bu keder-özlem bilmiyorum amk:/