Tam o esnada tenefüs zili çaldı ve öğretmenin yanına koştum.Çocukluk heyecanıyla ona resmen ne gördüğümü anlattım ve elimden tutup cama ilerlediğimizi hatırlıyorum. Fakat kadın orada değildi öğretmenim bana baktı ve gülümsedi fakat dayanamamış ve ağlamaya başlamıştım bile.Önce beni teselli etmeye çalıştı fakat hıçkıra hıçkıra ağlayıp annemi çağırmalarını söylüyordum en sonunda yaptılar ve annem okula beni almak için geldi. Annemin bakışlarını şuan anlayabiliyorum , sanki bana bir şey oluyormuş gibi bir telaş vardı bakışlarında fakat o zamanlar bunları anlayacak yaşta olmadığım gibi anneme koşup sarıldım ve beni eve zütürmesini istedim. Okuldan çıkıp yavaş yavaş yürümeye başladık ve anneme gördüğüm şeyi anlattım bana farkettirmemeye çalışıyordu ama dediğim gibi o bakışları hatırladıkça bir şeyler olduğunun farkında gibiydi...

Yazsana birader xd

Hadi panpa seri pls

Artık ilkokul geldi çattı.Bir önceki yıl yaşadığım travmatik olay unutulmuştu bile. Herşey güllük gülistanlık devam ediyordu.Önceleri annelerle beraber yürüdüğümüz okul yollarını ezberlemiş ve arkadaşlarımızla kol kola evimize döner olmuştuk. Lapa lapa kar yağıyordu Bursa bembeyaz olmuştu. Sınıfımız tam 56 kişiydi ve ben en arka cam kenarında oturuyordum. Yine bir okuma saatinde kafamı cama çevirdiğimi hatırlarım. Benim oturduğum camın gördüğü sokak okulun hemen solunda dar ve sakin bir sokaktı. Okulumun adını vermek istemiyorum fakat mollaaraptan aşağıda en yakın okul olduğunu belirteyim sadece. Camdan dışarı bakarken sokağın dışında bir teyzeyle göz göze geldik. Sanki orda dikilmiş ve bizi izliyor gibiydi. Tabi ben öyle düşünüyordum ki aslında sadece bana baktığını farkettikten sonra hızla çevirdim kafamı. Kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı bile. Yine mi oluyordu bu peki buna sebep olan şey neydi.Bu soruları cevaplayacak bir yaşta olmadığımdan ve yaşadığım geceyi de hatırlamadığımdan olmalı bi anlık heyecanla tekrar dışarı bakmıştım ve teyzenin hala bana bakıp güldüğünü gördüm. Gülmek te denemezdi aslında çünkü bu korkutucu bir görüntüydü. Sanki bana zarar vermeyi bekleyen birinin sinsice sırıtması gibiydi. Tıpkı o gece babaannemin bana yaklaşırken baktığı gibi...

Öğleden sonra gibi babaannemler eve dönmüşlerdi.Çocukluk işte sanki bir şey olacakmış gibi babaannemle karşılaşmaya korkuyordum fakat o bizim yanımıza geldi. Kardeşimle beni çok severler ki biz de onları çok severiz. Babaannem yine o tatlılığla yanıma gelip beni öpünce çok rahatlamıştım. Böyle bi insan ne yapabilirdi ki zaten sonunda rüya olduğuna tamamen inanmıştım.Gel gelelim saatler 21-22 arasını gösterdiğinde yani iş yatağa geçmek olduğunda her şey bi anda tersine dönüyordu sanki. içime sebepsiz bir korku düşüyordu, uyuyamıyor ve sürekli ağlıyordum.Bu bir iki hafta sürdü. Sürekli annemle babamın yanında yatıyorduk tabi benim o halimden etkilenen kardeşimde odasında uyuyamıyordu. Babannem ve halam istanbul'a dönmüşlerdi ve annem artık çareyi anneanneme danışmakta buldu. Anneannem 50 li yaşlarının sonunda Rumeli göçmeni ve böyle olaylara çok rastlamış görmüş geçirmiş birisidir. Annem anneanneme danıştıktan sonra bana değişik kocakarı ilaçları uygulamaya başladılar. Komşular eve gelip gidiyor yaşlı kadınlar kurşun döküyor ve benzeri binbir çeşit tantana. Babam böyle şeylere inanmaz ve eve konu komşunun girip bize dualar okumalarını ya da nazar boncuğu vb şeylerin verilmesinden hiç hoşlanmazdı. Olayın yaşandığı geceden tam 2-2buçuk hafta sonra artık eskisine dönmüştüm. Zaten babamın çıkışıyla da ondan sonra böyle şeyler için kimse gelmedi bize...

En sonunda dayanamayıp babaanneme seslendim ve babaannem bana ufak adımlarla yaklaşmaya başlamıştı. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıyordu kendi babaannemden korkmaya başlamıştım resmen. Babaannem kardeşimle benim yatağımın arasında dikildi ve bana bakmaya devam ediyordu ve sanki dudakları dua okur gibi hareket ediyordu. Korkumu belli etmemek için sanki babaanneme kızmışçasına bir of çekip arkamı döndüm ve bi süre sonra uyumuştum. Sabah annemin yerleri süpürmesiyle uyandık. Geçtik hemen çizgi film başında kahvaltı etmeye fakat ben dün gece olanların etkisindeydim ve bunu bir an önce annemle paylaşmak istiyordum.Bu arada evde halam ve babaannemin olmadığını farkettim ve benden önce söze annemin başlamasıyla başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Annem dün gece biz yattıktan yaklaşık 1 saat sonra babaannemin rahatsızlandığını ve babamla halamın onu hastaneye zütürdüklerini söyledi. Tansiyonu çok düşmüş müydü neydi tam hatırlamıyorum 1 gün hastanede kalması gerekiyormuş ve serum bağlamışlar. işte o an başladım hüngür hüngür ağlamaya. Ellerim korkudan titriyordu kendimi direk annemin koynuna attım ve dün gece yaşadıklarımı bir bir anneme paylaştım. Annem de bunların rüya olduğunu ve bana öyle geldiğini söyleyerek beni rahatlatmaya çalıştı. Saatlerce ağladıktan sonra annemin sözlerine inanmıştım. Rüyaydı tabi ki başka ne olabilirdi...

Küçücük oturma odasında 1-2 tane mum babaannem halam ben ve kardeşim oturuyorduk. Yaklaşık iki saat içinde babam da gelmişti eve. Akşam yemeği yedik fakat elektrikler hala gelmemişti ve o can sıkıntısı kardeşimle benim uykumuzu getirdi. Annemin yataklarımızı açmasıyla uyku moduna geçmiştik.Her gece olduğu gibi evdekiler bizi birer birer öpüp iyi geceler dedi ve çıktılar odadan.Çok iyi hatırlıyorum o gece içimde tuhaf bir sıkıntı vardı ve ilk defa uyuyamıyordum.Bir sağ bir sol bir sağ bir sol derken döndüm cama ve dışarıyı seyretmeye başladım ev tam o sırada birinin bana seslendiğini duydum. Soluma döndüm odamızın sonunda kapının dibinde babaannem duruyordu.Bi elinde mumuyla bana bakıyordu fakat hiç bir şey söylemiyordu. Bakışları uyumadığım için bana kızar gibiyde ve bende hemen her çocuğun o yaşta yaptığı gibi uyuma numarası yapmaya başladım.Bir kaç dakika geçmesine rağmen gözümü hafifçe araladığımda babaannemin hala orda durduğunu görebiliyordum, mumun ışığı da duvarımızı aydınlatıyordu...

Ben henüz 4 yaşımdayken istanbul'dan Bursa'ya göç etmişiz. Yaşadığımız mahallenin adı Molla Arap'tı. Apartmanımız dimdik bir yokuştaydı sağımızda da öğretmenevleri vardı oraları bilen doğrulayabilir. Evimiz gerçekten çok büyüktü ve kocamanda bir terası vardı hatta kardeşimle ben o teraste bigiblet bile sürebiliyorduk. Terastan bakıldığında Uludağ direk dibimizdeymiş gibi gözükürdü aslında orada olmayı çok seviyordum fakat henüz ilkokula bile gitmezken yaşadığım bazı trajik olaylar yüzünden kendi evimde uyumak bile bana acı veriyordu.ilk korkuyu 6 yaşımdayken yaşadım. Babaannem ve halam istanbul'dan bizi ziyaret etmeye gelmişlerdi.Bir sonbahar günüydü ve dışarıda iğrenç bir hava vardı çok iyi hatırlıyorum sokağa inemediğimiz için saatlerce ağlamıştık. Akşamüstüne doğru fırtına bastırmıştı ve tam o sırada elektrikler kesildi...

toniğimi de koydum cinime çektim bir tabure

Cinli hikaye tutar eğer tutmazsa senin ananı giberim

gibecem açacağınız başlığı yeter amk

Bu cinlerin de işi gücü yok hep inci sözlük yazarlarını çarpıyor dıbına koyayım.

Vay amk

arkadaşlar anlatacağım hikayede olayların geçtiği yani önceden yaşadığım yeri söyleyeceğim fakat olayda geçen kişilerin ismi vermeyeceğim uydurma isimlerle anlatacağım hepsini.
rezlerinizi alın birazdan başlayacağım, biraz uzun soluklu olacak, dinleyen olur veya olmaz ben yine de hikayeyi sonuna kadar yazacağım.

edit : arkadaşlar hızlı yazmamı isteyenler var fakat gerçekten uzun soluklu olacak ve ilerleyen günlerde de anlatmaya devam edeceğim
edit 2 : bu gece anlatabildiğim kadarını anlatıcam ama daha çok olay var o yüzden yarınlara da sarkacak muhtemelen