Ben donup kalmıştım ama çok sürmeden sadece merak ettiğimi söyledim ve oturdum annemin yanına. salı günüydü çok iyi hatılarım kadın bize cuma günü tekrar gelmemizi söyledi.(sonradan öğrendik ki bu Ana çevrede çocuğu olmayan insanlara yardım edermiş ve hepsinin de çocuğu olmuş.ama komşular ve çevredekilerin söylediğine göre bu kadın her perşembe kendini o boş odaya kapatır ve diğer sabaha kadar o odadan çıkmazmış.)neyse biz çıktık diğer gün Anıtkabiri gezdik dolaştık Cuma günü sabahı çıktık yola.Ana ya vardık, kapıyı çaldık geçtik içeri. Vakit kaybetmeden ana beni yanına çağırdı ve birlikte o bomboş odaya girdik. Anneme beklemesini ve oraya gelmemesini söyledi, işte o an inanılmaz korkuyordum. odaya girdik ve kapısını kapattı. zifiri karanlıktı oda.Ana bana korkmamamı ve herşeyin biteceğini söyledi.son umudum olabilecek o insanı gerçekten inanmıştım ve söylediği gibi gözlerimi kapattım. benden okuduğu duaları içimden tekrar etmesini söyledi ve aynen öyle yaptım. yaklaşık yarım saat 45 dk kadar böyle sürdü ve gözlerimi açmamı söyledi. çıktık o odadan annemin yanına geçip oturdum ve ana mutfağa gidip elinde bir elmayla geri döndü. Bana o elmayı çekirdeğine kadar sapına kadar yememi geriye elmadan hiç bir şey kalmamasını söyledi. bende dediği gibi yaptım,Ana bana baktı gülümsedi ve geçmiş olsun dedi...

Annem kadına Allah senden razı olsun ne muradın varsa versin gibi şükranlarını sunarken bende içimdeki tarifi imkansız mutluluğun sebebi gerçekten yediğim o elma mıydı diye sorup duruyordum kendime.o gece Ankara'dan istanbul'a geri döndük.O günden bu güne ne öyle bir olay yaşadım ne de çevremdekilerden öyle şeyler duydum. Evet inanması zor ama gerçekten bitmişti her şey, çok rahat uyuyabiliyorum, okuluma devam edebiliyordum hatta tam yılımda bu haziranda mezun oldum. Gerçekten böyle şeyler yaşayan insanlara Allah sabır ve acil şifalar versin diyorum arkadaşlar çok zor ve bunları paylaşmak istedim sadece..