Sözlükte herkes birilerini dövüyor ama ben o dayak yiyen çocuklardan biriyim Çocukluğumda çok sessiz sakin biriydim. Babamın baskısı yüzünden dışarda top bile oynayamazdım,Çünkü terleyince kızardı, uzaklara gitmeme izin vermezdi ,hiçbir yere gidemediğim için çoğu zaman dışlanırdım arkadaşlarım tarafından.Bir gün zor bela beni de parka zütürdüler,biz kumların içinde oynarken üç tane bin kılıklı çocuk geldi.Şansıma direk beni dövmeye başladılar, tabi arkadaşlarım hemen kaçtılar. Hiç bir tepki veremedim dayak yerken, çocuk o kadar çok tekme atmıştı ki bana ayağında ki ayakkabısı fırladı, yinede durmadı.Çorapsız bin, çıplak ayakla dövdü lan beni ,ipneler yorulunca beni bıraktılar ,korkumdan babama anlatamadım. Büyüdüm tabi Zaman'la,ilk okulda öfke sorunum vardı bu olay yüzünden, babam yüzünden,ama geçti şimdi.
Buda böyle bi anımdı işte