Edit: Hikayeyi daha öncede yazdım tutmadi bidaha yazıcam

daha doğdugum anda ilk sizi gördüm her şeyimde yanımdaydınız babam canım babam sen herzaman benim kahramanım olmuştun annemede banada çok iyi davranırdın ayda bir hediye alır gelirdin bana annem dünyanın en iyi annesi 4 yaşımda korkmuştum uyuyamamıştım sabaha kadar baş ucumda başımı okşayarak uyutmuştun beni çok erken gittiniz daha çocukken beni bıraktınız çok ağladım ama hep güçlü kaldım ben ağlayınca sizde öteki tarafta ağlarsınız üzülürsünüz diye hep içime atardım ağlamazdım daha yaşım 7 idi gecekondu evimizde tek başıma oturuyordum komşumuz geldi beni aldı kendi evlerine zütürdü akşama kadar orda durdum aynı yaşta çocukları vardı onla oynamıştık sıkılmıştık annem nerde diye sorduğumda o acı cevabı aldım onlar artık yoklar dana gittiler bidaha gelmicekler Hayat Benim için tam burda durdu saatlerce ağladım inanmadım Annem ve Babam bana bunu yapamazdı beni bırakmazlardı ertesi gün bi kaç tane adam geldi beni yetimhaneye zütürceklermiş haberim yoktu gittim orda 16 yaşıma kadar kardeşim Onur ile kaldık çok olay yaşadık onur ile orada orada en büyük biri vardı adı recepti kimse bişey diyemezdi ona herkez korkardı ondan zaten bizim ile ilgilenen adam (Mehmet) çok kötü bir adamdı hep bizi döverdi ama biz dayanırdık içimize atardık taa ki o güne kadar yaşımız 15 olmuştu artık genç olmuştum nerdeyse ama bir gün Mehmet Onuru bir odaya zütürüp dövmüştü sebebini ozaman bilmiyordum sonradan ögrendim dövüyordu onuru ben sonradan haber aldım haber alır almaz bir sopa alıp hayattaki tek kardeşim dostum olan onuru korumak için koştum ve kapıdan içeri girip mehmete vurdum yere düştü daha çok vurdum. 

istek olursa devam edicem