ne biliyim lan ?

şimdi büyüdüm, eşşek gibi adam oldum, örnek vereyim. gidiyorum, bir muz alıyorum, e tabi cepte para tak, büyüdük artık... işte o aldığım muz bana çok sıradan geliyor artık. yerken tat filan almıyorum, bitiyor gidiyor. oysa çocukluğumda öyle miydi ? bir muz alırdı bizimkiler, ben zevkle aşkla şehvetle yerdim. o kadar büyük bir hazla yerdim ki yüzümce gülücükler açardı...

bir örnek daha vermek gerekirse... çocukken denize giderdim. dalgaları kumları kumsalları yıkıp geçerdim sanki... hayat benimdi, deniz benimdi sanki. hiç bitmeyecekmiş gibi yaşardım çocukken o anları. şimdi denize gidiyorum, iki sırt üstü yüzüyorum, 20 dakika sonra canım sıkılıyor. oysa önceden öyle miydi, 10 saat denizde yüzerdim, gene de sıkılmazdım.

anlıyorum ki, insan büyüdükçe dünyası küçülüyor. çocukken puding yemek, eğlencenin zevkin doruk noktasıydı. şimdi puding en sevmediğim tatlı oldu. yerini traliçeler, tramisular aldı...

ah keşke hep çocuk olsaydım...