Arkamı döndüğümde ise Bihter’in annesini gördüm.
Şaşkınlıkla “Hocam beni nasıl tanıdınız?” diye sordum.
“En zeki öğrencilerimden birisini unutmam tabii ki de.”
Herkes bana gerizekalı, aptal, beyinsiz gibi şeyler söylerken hocam bana zeki dedi. ilk defa birinin beni övmesine mi şaşırayım, aradan on sene geçmesine rağmen tanımasına mı şaşırayım bilemedim. Nasılsın gibi sorular ve şaşırma durumundan sonra aradan seneler geçmesine rağmen beni nasıl tanıdığını sordum. Bihter’in bana fotoğraflarımı gösterdiğini söyledi. Ardından üniversiteyi kazandım diye tebrik etti. O sözü duyduğumda heyecandan dolayı içimde sanki ateşler çıkmaya başladı, kollarım ve bacaklarım yandı. Bu yanma hissi kötü değil, iyi hissettiriyordu. O gazla koşarak istanbul’a bile gidebilirdim. Yerimde zor duruyordum. Olabildiğimce sakin bir şekilde konuşmamızı sürdürdüm. Yeditepe Üniversitesi Eczacılık bölümünü kazandığını, Kadıköy’de bir arkadaşıyla evde kaldığını söyledi. Hocam bana gururla baktığı için sebepsizce gülümsüyordum. O an annem olmasını istedim. Çünkü annemle babam, bu kadının on dakikada gösterdiği ilgiyi yirmi iki senede göstermemişti. Onların amacı beni en kısa zamanda mezun edip ellerindeki maddi yükü azaltmaktı.

Ondan sonra benle iletişimini kesti. Msn’de engelledi. Netlog’tan sildi. Büyüdük, facebook’tan arkadaşlık isteği yolladım kabul etmedi. Twitter ve instagram’dan takip isteğini reddetti. Aradan on seneden fazla zaman geçmesine rağmen halen onu unutamamıştım. Daha da kötüsü illa 1-2 haftada bir aklıma gelirdi. Arkadaş olmadan da gözüken bazı fotoğraflarına baktığımda bana çok fazla olduğunu biliyordum. Sonu gelmez düşlerimin, hayallerimin, umutlarımın kaynağı bu kızdı. Bazen hayatımızda öyle şeyler olur ki onu bir saniye gördüğümüz halde belleğimize çakılır kalır. Bihter’in bana bakması da benim için öyle olmuştu. Yüz yüzeyken hiç konuşmadığım bir kızı unutamamıştım. Onun güzelliği kalbime işlemişken, o anın, benim için ölümsüzlüğünü korurken neden önümde fermuarımı indiren çirkin bir kaltağın 555. yattığı erkek olacaktım ki? Geri çekildim “Kusura bakma sevgilim var.” yalanını söyledim. içimdeki ses halime gülüyordu “Hahahaha aptal. Bihter manken gibi bir kız. O senin gibi birine bakaca kadar aptal değil. O zarif biri. Senden daha kaliteli, sense aptalın tekisin. Şu haline bak. Bu kadar acınacak bir haldeyken öyle bir kızı düşleyip sevgilin varmış gibi davranıyorsun” dedi. Haklıydı. Odamdaki çıplak kız “Yoksa gay misin?” dedi. Yalan söylediğim zaman, yalanımın tutarsız olması sebebiyle ses tonum ve vücut dilim hemen bu durumu belli ederdi. ilk defa çok tutarlı yalan söylemeye karar verdim “Evet gayim” dedim. Erkek sevgilimin olması kız olmasından daha olası olarak düşündüm. Daha sonra düşündüğümde ise aslında bununda bir tutarı yoktu, ama bir şekilde bunu yutturmuş olmalıyım ki kız inanmıyorum tarzı bir şeyler söyleyerek giyinip odadan çıktı.

Adam manyağın teki çıktı. Ayağını gazdan çekmiyor. Arabaları sollarken aniden sağa sola kırıyor. ikimizde öleceğiz diye korkuyor ama ses çıkaramıyorduk. Telefonda şarj aletimiz olsa gizlice yazışacağız, onu da yapamıyoruz. Adam bir yandan bize ‘Üniversitede gibilecek kız mekanı var mı’ tarzı sorular sordu. Başta cevap vermediğimiz içinde şakayla karışık “Ulan ne kadar sıkıcısınız, valla iyice sıkarsanız atacağım sizi arabadan.” dedi. Bizde ortama ayak uydurup korkmamıza rağmen yalan hikayeler anlattık. Adam ise on dakikada bir araba kullanmasını övdü. Bu sebeple abi yavaş sürebilir misin diye soramıyorduk. Bu herifin araba kullanışı şehirlerarası yolu bile istanbul trafiği benzetti. Yanımızdan geçen arabalar kornolar çalıyordu. Bize yaptığı kazalardan bahsetti. Hepside aşırı hız yüzündendi. Daha geçen ay kaza yapmış. Dayanamayıp uygun bir yerde indik. Balıkesir’e anca geçmişizdir diye düşünürken manyak adam o hızla bizi Bursa’ya kadar zütürmüş. Gene otostop çektik, gene kimse durmadı. Yarım saat geçtikten sonra kamyona bindik. Yerde yatmaktan ağrımış sırtımızla rahat koltuğu bulur bulmaz sıra sıra uyuyorduk. Uyumayan kişi ise kamyoncuyla muhabbet edip sıkılmasını engelliyordu. Sonuçta bedava yolculuğun bir hizmeti olmalıydı. istanbul’a vardık.

Akşam sirke gittiğimde her yer tıklım tıklım doluydu. Aslanlar, filler vs yoktu. Onun yerine sihirbazlık gösterisi yapan adam, şovları tanıtıp sunan kadın, esnek hareketler yapan bir kız, küçük maymun, papağan vardı. Etrafta 3-4 tane turuncu saçlı kız gördüm. Hepsinin yanına gittim ama hiçbiri Bihter değildi. Buna rağmen içimde onu görme ihtimali bir türlü sona ermiyordu. Tam o esnada bir kadın bana “Burak.” diye seslendi.

Anlık derin düşüncelere daldım. Çocukken ilk deneyimim sarı saçlı, beyaz tenli, ciksi bir kız olmasını isterdim. Angelina Jolie’yi bile çok güzel bulmazken, gibe gibe bunu mu gibeceğim diye kendimden iğrendim. Böyle saçma düşünceler devam ederken aklıma Bihter geldi. ilkokul üçüncü sınıfta bir seneliğine okulumuza gelen sınıf öğretmenimin kızıydı. 2 haftada bir salı günündeki son derse sınıfımıza gelirdi. Annesinin yanında otururdu. Birbirimize kaçamakça bakardık. Yüzüne karşı hiç konuşamamıştım. Ama msn’de sohbet ederdik. Dümdüz turuncu saçlarına hayranlıkla bakardım. Benden bir alt sınıfta ve çarşıdaki okulda okuyordu. Biz ise varoş okulundaydık. 32 kişilik sınıfta babası veteriner olan zengin bir çocuk Bulgaristan’da hukuk, sınıfın en çalışkanı olan kız tıp, ben ve bir kız pdr, biri de matematik öğretmenliği okuyordu. Başarı oranı %15 olan sınıfımızın geri kalanı iki senelik üniversite okudu, bazıları ise lisede bıraktı. Sırf Bihter’i görmek için okuldan çarşıya kadar yürüdüğüm zamanlar olmuştu. Salı günleri bizim okuldan çıktığı için evine kadar takip ederdim. Annesinin başka okula tayini çıkmasına rağmen onla gene de msn'de konuşurduk. Normalde diğer kızlar beni takmazdı ama o benimle yazışıyordu. Bir gün gerizekalı arkadaşımın teki, ben tuvalete giderken bilgisayarımı alıp Bihter’e wepcam isteği yollamış, o da kabul edince penisi göstermişti.

içimden ben neler söyledim lan diye düşünürken, Bihter deli gibi kahkaha atmaya başladı. “Tüm bunları söylemek için mi Edremit’e gittin ve buraya geldin?” Onu öyle kahkaha atarken görünce bu saçma anın komik haline dayanamayıp bende kahkaha atmaya başladım. Öylesine enerji yüklü oldum ki tıpkı çocukken arkama bile bakmadan sonsuza kadar koşabilirmişim gibi hissediyordum.

O gün çok güzel zaman geçirdik. Konuştuk. Çocukluğumuzdan bahsettik. Edremit’te evlerinin yanında uyurken Bihter’in annesi bizi gördüğünü ve lezbiyen olmadığını söyledi. Daha sonraki günlerde lunaparka gittik. Kamikazeye, gondola bindik. Pamuk şekeri yedik. ileri ki günlerde poligonda atış yapmaya zütürdüm, sahilde bira içtik, müzeleri gezdik, güldük, saçmaladık.

Birkaç yolculuk yapıp, farklı yere gidince bütün sorunlarımı çözmüş mü oldum? Olmadım. Çözülmediklerini biliyorum. Bu sadece başlangıçtı. Halen insanlarla iletişim kurma sorunum ve özgüven problemim devam ediyordu. Fakat Bihter yanımda olunca bunların herhangi bir önemi kalmıyordu. Bambaşka bir insan oluyordum. Beni daha değerli, daha iyi, daha sorunsuz, daha özgüvenli hissettiriyordu. Mutluluktan daha fazlasını, sonsuz anları verecek kişi kesinlikle o.

Bu da böyle bir hikayem.

Romantik bir hava oluşmaması için X-Men tarzı filme bilet almak istedim. Sonuç incir Reçeli 2'yi izliyoruz. Genç kızları ağlatmak, duygusal triplere sokmak için yapılmış bir film sonuçta. Elif'in gözleri 10 dk'da bir gözü yaşarıyor. Sonlara doğru ağlıyor. Başını omzuma yaslıyor ama omzum dar olduğu için kafası düşecek gibi oluyor. Bir ara kolumu sıktı. Penisim kalkmadı desem yalan olur. Nedense kendimi Bihter'e karşı suçlu hissettim. Film çıkışı duygularından, gelecek planlarından bahsetti. Uzunca bir konuşmadan sonra sessizlik olunca uygun anı bulup Bihter'i sordum. Kadıköy'de x eczanesinde staj yaptığını söyledi.

Eczane kapanana kadar orada durmaya karar verdim. Fakat o gün orasının nöbetçi eczane olduğunu iki saat bekledikten sonra öğrendim. Ertesi gün tekrar eczaneye gittim. Bihter çıktıktan yanına gittim ve “Merhaba.” dedim.
“Merhaba.”
“Bihter sana uzun yıllar söylemek istediğim bir şey var ama lütfen yanlış anlama”
Çekingen bir sesle. “Tamam, dinliyorum.”
“Sapık gibi sana defalarca takip ve arkadaşlık isteği yolladığımın farkındayım. Bu zamana kadar kimseye kötü bir şey yapmadım. Lezbiyen de olabilirsin. Saygım sonsuz. Fakat yıllar önce sana söylemek istediğim bir şey var. Sana msn’den penisini gösteren ben değildim.”

Belki beş saniyelik bir bakışma oldu. Fakat bana bir saat gibi geldi. Beni tanıdığını çok rahat anladım. Tekrar eden kısa kaçamak bakışları, hoşgeldiniz derken ki ses tonu, yürüyüşünde ki tedirginlik… Aklımda Minoset ve Bengay’dan başka bir ilaç ismi gelmediğinden Minoset istedim. Eczaneden çıkarken Bihter’in bana baktığını gördüm. Bana doğru geliyordu. Heyecanlandığımda nabzım 200 atar, bu sefer 300 falan atmış olabilirdi. Kalp krizi geçirmediğim için şanslıydım. Yanıma geldi. ilacımı almayı unuttuğum için onu vermeye geldi. Teşekkür ettim. Vapura doğru yürüdüm. içimden “Ee.. Bu kadar mıydı dıbına koyayım.” dedim.

yapma gözünü seveyim yapmadım de bana nolur

2 kere o eczanenin oralara gittim ama içeri girecek cesareti bulamadım. O ara öylesine duygusal triplere girmişim ki vapurla giderken manzarayı seyredeceğim diye üşüttüm. Başıma birisi vuruyormuşçasına ağrıyordu. Eczaneye ağrı kesici almaya bahanem oldu. Artık giberler özgüvensizliği ve cesaretsizliği diyerek eczaneye girdim. Anlık gaza gelişten sonra heyecandan nefesim kesildi. Zaman durmuş gibi hissettim. Bihter sanki duvar saatindeki akrep, ben ise saniyeyi gösteren çubuktum. Çocukluğumdan beri onunla tanışmaya çalışıyordum ama az biraz yakınlaşınca hemen kaçıyordum. Akrep ve saniye çubuğu bir türlü aynı yerde olmuyordu. Eczanedeki saate baktım. Saniye çubuğunun, akrebin yanına gelmesine tam 10 saniye vardı. Ağrımı unuttum. 9 saniye. Yıllardan beri gösteremediğim cesaret aynı akışıyla tekrar devam ediyordu. 8 saniye. Ne yapmalıydım? 7 saniye. Konuşsam ne diyebilirim? 6 saniye. Ya beni tanımamazlıktan gelirse? 5 saniye. Ya bana tiksinir gibi bakarsa? 4 saniye. Müşteri ilacı alıp gidecek ve beni görecek. 3 saniye. Belki de bu an hayatımın kırılma noktası olacaktı. 2 saniye. Halen ne düşünüyorsun aptal. 1 saniye. Turuncu saçlı kız bana bakıyordu.

Çağan'a Bihter'in profilini gösterdim. "Oo aga taş. Ne gibilir bu be." bildiğin anırdı. Küfür edince Çağan'a biraz sövdüm. "Aşık mısın yoksa?" diye sordu. Hoşlandım diye yanıt verdim. Çağan sanki kardeşini milli etmiş abi triplerine girip Whatsapp'tan kızlara Bihter'i sordu. Nedeni sorduklarında ise sınıftan arkadaşının ondan hoşlandığını söyledi. Kızdan ben hoşlanıyorum, Çağan'a söyletiyorum, o da arkadaşıymış gibi gösteriyor. iş iyice sarpa saracak. Elif ise Bihter'in nasıl biri olduğunu kavrayamadığını, erkeklere karşı çok soğuk davrandığını, büyük ihtimal lezbiyen olabileceğini söyledi.

Gecenin ikisinde Elif "Uyudun mu?" diye mesaj attı. "Hayır, uyku tutmadı." yazdım. Bende uyuyamadım ile başlayıp kafe ve sinemada geçirdiğimiz vakitleri anlattı. Tekrar sinemaya gidelim dedi. içimi acaba benden hoşlanıyor mu diye sorular kapladı. Birinin benden hoşlanması çok düşük bir ihtimal. Üstüne bir kızın benden hoşlanacağını anlama kapasitede olmam daha da düşük ihtimaldi. Çünkü bu durumu anlayacak kadar hayatım boyunca yeterli sayıda kızla konuşmamıştım. Okula giderken Çağan'a mesajları gösterdim. Okumak için telefonu eline alıp "Bu sefer baş başa buluşalım." yazdı. Elif'le sinemaya gittik.

pREZervatif.

ilk entry
Çıktığım kız sayısı bir elin parmaklarını geçmez.

Bir el. Parmaklar. Kızlar. Ne diyon amk?

bitirceğin hikayenin sidik deliğine koyam

Amk gene gönderdim gitmemiş.

Hadisene gotveren kiz mi seni gibti aslinda erkekmiydi gobeginden gibi gorunmuyomuydu neydi

senmi Eczacılığı kazandın kızmı anlamadım orayı

kendimi gördüm bu picte nedense rez

kız o pipiyi gördükten sonra tabi erkek düşmanı olur amk ne bekliyodun ki hayatının travmasını yaşamış