REZervuar

senmi Eczacılığı kazandın kızmı anlamadım orayı

O gecede karşılaşamamıştık. Edremit’ten ayrılacaktık fakat cebimize baktığımızda sadece 100 lira vardı ve bu yeterli değildi. Bankamatiklere gittiğimizde ise ikimizde de gram para yoktu. Telefonlarımızda şarjda olmadığı için ailemizi arayamadık. Gerçi aradığımızda da ne diyecektik ki? Para yollamalarını istemiyordum zaten. Ne yapıp ne edeceğiz diye düşünürken Çağan otostop çekmeye başladı. Kadın sürücüler varken parmağını kaldırıyor, erkekler geçerken indiriyordu. O an bir adam durup “Gençler yolunuza kadar bırakayım.” dedi. Çağanda “Yok abi sağol.” cevabını verdi. Delirmeye başladım “Lan manyak mısın oğlum neden binmedik adamın arabasına.” dedim. “Bari otostop çekeceğiz bari bir kadının arabasına binelim.” dedi. “Lan saçımız başımız dağılmış. Terden kokuyoruz. 31 çekerken bile peçete bulamadığından penisini yapraklara silen birisi kadının arabasına nasıl binecek? Türkiye lan burası. Sanki istanbul’a gidecek arabayı bulduk, üstüne seçim yapıyoruz.” Otostop çekmeye devam ettik. Yüzümüzü gören şoförler neredeyse ters yola girecek şekilde direksiyonu kırıyordu. Aradan iki saat geçtikten sonra zar zor bir herifin arabasına bindik.

Ulan huur çocuğu devam etsene

reserved

rezzzzz

Adam manyağın teki çıktı. Ayağını gazdan çekmiyor. Arabaları sollarken aniden sağa sola kırıyor. ikimizde öleceğiz diye korkuyor ama ses çıkaramıyorduk. Telefonda şarj aletimiz olsa gizlice yazışacağız, onu da yapamıyoruz. Adam bir yandan bize ‘Üniversitede gibilecek kız mekanı var mı’ tarzı sorular sordu. Başta cevap vermediğimiz içinde şakayla karışık “Ulan ne kadar sıkıcısınız, valla iyice sıkarsanız atacağım sizi arabadan.” dedi. Bizde ortama ayak uydurup korkmamıza rağmen yalan hikayeler anlattık. Adam ise on dakikada bir araba kullanmasını övdü. Bu sebeple abi yavaş sürebilir misin diye soramıyorduk. Bu herifin araba kullanışı şehirlerarası yolu bile istanbul trafiği benzetti. Yanımızdan geçen arabalar kornolar çalıyordu. Bize yaptığı kazalardan bahsetti. Hepside aşırı hız yüzündendi. Daha geçen ay kaza yapmış. Dayanamayıp uygun bir yerde indik. Balıkesir’e anca geçmişizdir diye düşünürken manyak adam o hızla bizi Bursa’ya kadar zütürmüş. Gene otostop çektik, gene kimse durmadı. Yarım saat geçtikten sonra kamyona bindik. Yerde yatmaktan ağrımış sırtımızla rahat koltuğu bulur bulmaz sıra sıra uyuyorduk. Uyumayan kişi ise kamyoncuyla muhabbet edip sıkılmasını engelliyordu. Sonuçta bedava yolculuğun bir hizmeti olmalıydı. istanbul’a vardık.

Amk gene gönderdim gitmemiş.

Birkaç gün geçtikten sonra tekrar Çağan’la Beşiktaş Sahiline oturduk. Leş gibi yolculuğa rağmen çok güzel zaman geçirdiğini anlatıyordu. Büyük ihtimal anılarında sadece iyi taraflar kalmıştı. Böyle bir yolculuğa tekrar çıkalım, bundan sonra hep otostop çekeriz parada vermeyiz gibisinden şeyler söylüyordu. Bense öylesine evde pineklemeye alışmışım ki bu yolculuktan sonra hayatımın geri kalanında sakin bir hayat sürdürebilirim diye düşünmüştüm. Oysa orada gib gib takılmıştık. Açıkçası Çağan’ın ışıldayan gözlerine bakınca yolculukta ne kadar saçma zaman geçirsek de o anlardan zevk aldığımı anladım. Muhabbet esnasında “Bro bu sefer farklı bir şeyler yapalım. Yeditepe Üniversinde çok sağlam kızlar var. Bizim arkadaş orada bir hafta takılmış iki kıza çakmış.” dedim. Onu ikna etmek için bir şeyler daha gevelemeyi düşünürken, Çağan öylesine gaza geldi ki hadi gidelim diye tutturdu. “iyi bari çok istiyorsan gideriz.” deyip yola koyulduk.

Rez sf 10

resevuarovski

Rez ulan

RezAlet

Rez ulan Rezzz

Fakültenin bahçesine oturduk. Zengin insanlar bekliyorduk. Halleri, hareketleri ve davranışları aynı bizim devlet üniversitesindeki gibiydi. Çağan abazası ilk dakikalardan itibaren yalnız kızlara sarkıp kaçırdı. ilk günden adımız çıkacak yavaş ol desemde adımız çıksa ne olacak oğlum kimse bizi tanımıyor diyerek aldırış etmedi. Bihter’i görmeye çalışıyordum ama yoktu. Okulun sitesinden de ders programlarını göremediğimden belli bir zamanda bahçede oturup onu görme gibi bir olasılığımda yoktu. illa akşama kadar orada oturmalıydım. Aradan üç gün geçti. Bu süre zarfında ben gib gib oturdum, Çağan ise durmadan kızlara yavşadı. Artık level atlamış olmalıydı ki kızlar yanından kaçmıyordu. Hatta ara ara selfie çekiliyordu. Facebook profilinde bunlardan birkaçını paylaştı. Uzun yol yüzünden ben sıkılarak, yorularak giderken; Çağan ise oraya yaklaştığı her an daha da enerjisi doluyordu. Neredeyse kendi okulumuzu unutacaktık. Bahçede yarım saat oturduk. Hayatında hiç sosyal olmayan bu adam, gene kızlarla konuşmaya başladı. Çok geçmeden yanına iki kız geldi, tanıştırdı, adları Elif ve Beste’ydi. Güzel olmamalarına rağmen çirkin değillerdi, zaten sıcakkanlı olmaları yetiyordu. Yemek yedik. Kafeye gittik. Hayatımda ilk defa utanmadan, tuhaf sesler çıkarmadan, saçma hareketler yapmadan kızlarla konuştum. Ardından sinemaya gittik. Film esnasında lan acaba rüyada mıyım dıbına koyayım, gene hayallere mi daldım lan diye kendimi sorguluyordum. Çünkü kızlarla en son sinemaya gittiğimde ilkokul dördüncü sınıftaydım ve ona da bütün sınıf gitmiştik. Filmi izlerken çok konulmuştum, Müslüm Gürses şarkısı açmıştım. Çağan fotoğrafımızı çekti, akşam olduğunda facebook’a attı. Elif arkadaşlık isteği yolladı, Beste’yi de ben ekledim. Kendi okuluma gittiğimde de arkadaşlarıma kızlarla takılıyorum diye hava atmanın hayallerini kurdum. Hayaller kurmaya devam ederken, nasıl oldu anlamadan tekrar Bihter’e düşünüyordum. Facebook profiline girip fotoğraflarına bakayım dedim ve iki yeni ortak arkadaşımız vardı.

Cabuk yaaazzz

Dostum hikayen gerçekmi bilmiyorum ama cidden saatlerdir seninleyim

Dostum hikayen gerçekmi bilmiyorum ama cidden saatlerdir seninleyim

rez okurum

rez okurum