Hepimizin başına muhakkak enteresan komik olaylar gelmiştir. Ben aklıma gelen birkaç anımı paylaşıyorum. Sizlerde paylaşirsaniz güzel olur. Saf ve temiz olduğumuz zamanları hatırlayalim..

ilkokul 1. sınıfta dersteyiz. O kadar sıkışmışım ki, anlatamam. öğretmenime gidip izin istiyorum, yook. istiyorum, yook. O kadar çık istedim ki, o da sağolsun o kadar acımasızca göndermedi ki, ama ben nasıl kıpkırmızıyım altıma yapıcam  En son gittim, o da acımış olacak, izin verdi. Ben koridordan tuvalete koştururken salıverdim aşağı  Daha sonra hiçbir şey olmamış gibi sınıfa geri dönmüştüm, üzerimde kurumuştu.

Birgün Kuzenim bilgisayar kursuna gidiyor ve bende gittim onunla beraber .
bi baktım bilgisayarların ekranlarında güneş ve ay resmi var.(ay tutulması)
kuzen bu ne dedim niye herkesin ekranında bu var.
kuzenin bana verdiği cevap: olm bilmionmu bugün güneş dünyaya çarpacak kıyamet kopacak herkez ölecek.. falan falan...
Bi insan bukadarmı cok korkar ağlayarak bi yandan koşarak bi yandanda güneşten gözümü ayırmayarak saklana saklana eve koştum..

kardeşim küçükken beni kandırıp çişini limonata diye içirmişti
neden ılık bu dolaba neden koymadın derken jeton düşmüştü...
gerisini anlatmayayim intikamım müthiş oldu ama kardeşim yediği dayağa rağmen değerdi der durur
birde tanıdığımız herkese anlatmasaydı keşke.

Birgün kardesimle okuldan gelmiştik. Karnimiz nasil da açtı. Ocağı yakamamistik bilirsiniz o zamanlar evler sobaliydi. Sobayi yakip üstünde yumurta pisirecektik. Ne yaptik ne ettiysek yakamamistik sobayi. (yaz ayindaydik) Beraber dışarı çıktık. Bi cocuk koşa koşa yanimiza geldi Sametlerin evi yaniyor diye. Sobaya yorgan dayamis annem o zamanlar yerde yatiyordum kardesimle beraber. Tutuşmuş ve odayi komple yakmiştik. Itfaiye, polis, ambulans gelmişti ulan aklimiz gotumuze kacmisti.

Bigün çüçoyla (en yakin arkadaşımdı) motocross yarışları bizim eve biraz uzak bi yerde yapiliyordu. Onları izlemeye gidiyorduk ve arsalardan gecmemiz gerekiyordu. Bitane at gördük yalniz basina otluyordu. Yanina gidip selâmün aleyküm at kardeş dedim. At bizi kovalamaya başladı. Gerçi o birkaç adim atti biz son yüzlüğu 5 saniyede kosmustuk.

Herkes muhakkak yapmıştır nefes tutup bayıltma isini. Emreye birgün parkta nefesini tut dedim kalbine bastirdim bi biraktim yere laaps diye yapıştı. Çocuk 3 gun kendine gelemedi. Yaklaşık o bir haftayı hatirlamiyordu. Yanimiza geldiğinde baska mahalleden bi çocuğun üstüne suçu atip beraber dövmüştük.

Benim aklıma gelenler şimdilik bunlar. Sizlerden gelenleride okumak isterim.

edit: şukulayin lan başlığı yukarı taşıyalim. illa ferremi olmasi lazim trend için.