hani ünlü bi laf vardır 90 çocukları diye. işte ben de 90'ların başında doğduğum için, 90'ları çocuk olarak geçirmiş biriyim. hiç unutmadığım, hâlâ hatırladıkça güldüğüm 2 saçma yanlış anlaşılma hatırlarım.

o dönem televizyonu çok izlerdim. bir gün spor haberlerinde "saha kapatma cezası" diye bir şey duymuştum. daha yaşım 4-5 falan... tam galatasaray hastasıyım ama babam maçlarda olay çıkar, bişey olur diye hiç maça zütürmemişti. seyircisiz oynamayı biliyordum da saha kapatma ne acaba diye düşünüyordum kendime. sonra aklımda kurmuştum, "lan bu saha kapatılırsa, bizim evin yanındaki sahada oynarlar mı acaba" diye. velhasıl şimdi 20'li yaşlarımdayım ve hala hiç futbol maçına gitmedim.

diğeri bundan daha saçma. her haberin klasiğidir, "trafik canavarı can aldı" lafı. muallakler bunu ufacık çocuk nasıl anlasın? 9 yaşıma kadar her gece "allahım lütfen trafik canavarı sevdiklerime saldırmasın" diyordum kendi kendime. trafik canavarının böyle asfalttan falan çıktığını sanıyordum. şimdi hatırladıkça gülüyorum ama keşke dua etmeyi kesmeseymişim. nerden bilirdim sevdiğim bir dostumun o canavarın kurbanı olabileceğini?

kısacası, çocukken daha mutluydum. salaktım ama daha mutluydum panpalar.