gibsen aradan 10 dakika geçti ya da geçmedi. şimdi dönüp baktım acaba hatırladığım neler var diye, muhtemelen 18 19 sene önceydi bu. hatırlayabildiğim üç dört anı geldi aklıma. niyeyse en net olanı bu lan.

yaramaz bir muallakydim sanırım, o sıralar evde tek çocuğum, zira başka kardeşim yok. evimiz de taktan birşey. geniş avlusu olan, iki katlı, tuvaleti karşıda bulunan, izmirin güzel semtlerinden birisi olmasına rağmen şehir merkezinin tam dibinin kenarında bulunan evlerden. oysaki evin bahçesi kocaman, üst kattayız, kocaman balkonu var. gel gör ki evin içi çok gibten. odaları filan hiç hatırlamıyorum, sanırım kocaman tek odası vardı ya da 1 oda 1 salon tarzı birşeydi. çünkü sürekli ortada bir yerde yattığımı hatırlıyorum.

tamam kumki lütfen yeter
yemin ederim

kusura bakma ama...
türkçeni gibeyim..
yada..
kusura bak...
ulan pekekent...
annem kapıyı kilitledi gitti diyorsun...
altına neden 10 dakika geçmedi yazıyorsun...
salak..
mal..

devam edeceğim etmesine de, uzun süre oldu sözlüğe girmeyeli. sanırım iki üç sene önce pek fena takılıyordum ya da bir sene ne bileyim şimdi dıbına koyım, birinci reis gittikten sonra bozulmuştum, tabii ban yiyen hesaplarım gırla. sonra geçen senelerde yeterlan2 ye bir gibler olmuştu, o sırada da bozulup bırakmıştım. şimdi döndüm baktım, ne anlatabileceğim ne konuşacağım arkadaşım yok bir tane bile. hayatım çok gibten olmaya doğru gidiyor. iyice büyüdük, daha bu yaşta keşke çocukluğuma dönsem, 10-20 sene geri alsak der oldum. ne tuhaf dıbına koyım.

neyse, sözlüğe girmeyeli uzun süre olduğundan link/resim/hikaye filan seçmek gerekiyormuş. hikaye seçtiğime bakmayın, ne seçeceğimi bilemedim amk ona tıkladım, yoksa zütten uydurmuyorum burada yazılanları.

neyse, yine bu olaylardan bir tanesi. daha şu amıan kodumun çocukluğundan çıkamadım. bizim evin arka taraflarında değişik bir ev vardı, böyle eski yıkık dökük köşk sayılabilecek birşeydi ama oraya köşk demezdik. başka bir adı vardı da hatırlamıyorum şimdi. zaten izmir demiştim ama mahallenin, semtin adını söylersem illa ki burayı bilen çıkar. ama izmirin güzel semtlerinden bir tanesi onu söyleyeyim.

neyse, afedersiniz benim birkaç tane huur çocuğu kuzenim, dayım, dayılarım filan var. birgün sanırım doğum günüm ya da o tarz taktan bir toplanma günü. birkaç kuzenim ve arkadaşı bize gelmiş, benden yaşça büyükler tabi kızlı erkekli. bu gibtimin perili şeyine gitmişiz. önünde mezarlık filan var diyorlar ama gerçekten mezarlık mıydı orası şimdi düşününce pek sanmıyorum. mezar taşı vs. bir tak yoktu, sadece boş arazi ve terk edilmiş 3-4 katlı bir ev. içine girip kaçanlar vardı. anlatılan hikayelerden birisi de "xxx buraya girmiş bağıran adamları görmüş aynalara vurup kaçmış." tarzı bir gibti.

ama bu zamanlar çok küçüğüm, o yüzden hayal meyal hatırlıyorum bunları. daha birkaç sene sonra uefa kupasını aldığımızda ev bayram yerine dönecek pek birşey hatırlamasam da o an, öyle söyleyim tarihi.

bu sözlük niye bu kadar renkli olmuş amk? her yerde gibim gibim logolar, renkler var. beta yapmaya filan mı çalışmışlar ekşi sözlüğe mi benzemiş ne olmuş? hiç beğenmedim amk temalar filanda yok eski hale dönemiyoruz. neyse anasını satayım.

babamın sözü demişken, ne zaman duygusala bağlayıp böyle taktan şeyler düşünsem hep babamın o yemeği yerken tabağın sonlarını bıraktığı, zengin muallakler bilmez de bazen aynı tabaktan filan yemek yenir bilirsiniz, heh işte o sonları hep bana ayırdığını, ekmeği vs. önüme ittiği geliyor aklıma amk. istisnasız her zaman gelir.

o son lokmaları oğluna bırakması, doymuş gibi yapması filan. bir süre sorna yok ben yemicem yea çok yedim dedikten sonra erkek adam yemez mi hiç? senın şimdi üç tabağı silip süpürmen lazımdı, ver bakayım şunu bana diye girişmesi de ayrı olay. her seferinde böyle olur.

bir süre sonra tabii doymadığını, her seferinde yediğini görünce artık ne olursa olsun yok ben yemeyeceğim demeye başlıyo insan.

amk niyeyse çok boş şeyler anlatıyormuşum gibime geliyor ama pek gibimde değil. belki aylar sonra girer tek tek silerim bunları rezil olmayım diye.

o sırada bizim aile hakkında pekbir fikrim yoktu ama sonradan, şimdi düşününce anladığım kadarıyla iyi kötü birşeyler kazanan ama gelecek yatırımı olmayan, biraz bilinçsiz, şehir hayatına tam alışamamış ve kendini donanım olarak geliştirememiş bir anne baba. ama ne olursa olsun o yıllarda oldukça mutlu bir ev, mutlu bir çocuk, mutlu bir evlilik. herşeye rağmen.

bundan dolayı benim üstüme biraz düşülmüş, bazı akraba ve tanıdıkların vs. fikriyle 2 yaşında vermişler kreşe, sonra anaokulu vs. derken, kreşteyken havuza filan gittiğimiz aklıam geldi şimdi. çok güzel öğretmenler vardı, hani böyle çocukken bile birisi sizle ilgilendiğinde içiniz gıcıklanır, dalar giderdiniz. bilmiyorum herkesde oluyor muydu ama bende öyle birşeyler oluyordu. ilk defa da kreşte olmaya başlamıştı.

havuza filan gidiyorduk, hocalar bize yol yordam gösteriyordu, havuza alıp yüzdürüyorlardı filan. sarılıyordum hepsine, göğüslerine filan yaslanıyordum, tabi el kadar bebeyiz amk art niyet yok. ama zaman güzel geçiyordu anlayacağınız. okumayı, resim yapmayı cart curt erkenden öğreniyorduk.

ayrıca en büyük hobim vardı daha o yıllarda. kıvırcık saçlı bir kız vardı sadece birkaç ay gördüm sanırım adını bile hatırlamam, o sıralarad bildiğimi sanmıyorum. ayakkabılarımı filan bağlayamazdım, giydiğim bazı kıyafetlerin iplikleri vs. olurdu. hep bu kız bağlardı. bu kız eğilip bağlarken dalar giderdim amk. mesela saçımla oynarken de aynısı olur. berbere vs gidince saçım kesilirken dalar giderim, böyle bıraksan 10 saat öyle oturur kıvamda olurum. işte bu kız benim birşeyleri bağlarken, çözerken vs. aynısı olurdu. 1-2 dakika sürerdi ama uzun süre mutluluk verirdi.

eğiltip blowjob yaptırma örneği sanmayın, benzemiyor çünkü denedim. aynı tadı vermiyor. hatta tad vermiyor nerdeyse o iş bana amk, neyse.

ulan kardeş, 10 dakika geçmedi diye devam edecektim sonra ara vermişim. niye bilmiyorum üstte dediğim gibi uyuyamadım filan bu saatte kafa mı kaldı aq? idare edeecksin.

neyse sizin gibik cevaplarınıza aldırırsam çok dağılacak. annem kapıyı üstüme kitleyip gitmiş, o gibim gibi ama mutlu olduğum evde ne gibler yedim de hak ettim inan bilmiyorum ama o 10 dakika geçmek bilmemişti lan. sürekli kapıya vura vura, avazım çıktığı kadar ağladığımı biliyorum bak. kaç yıl geçmiş çocukluğuma baktığımda aklımda kalan ender şeylerden birisi bu olmuş. evden korkuyordum herhalde, kapıya vura vura anne anne diye bağırıyordum beni kilitleyip gitmesine rağmen. kapı açılırken de korkuyordum bir yandan ama açılmasını istiyordum.

sonra ne oldu? hatırladığım annem döndü, ortalığı ayağa kaldırdığım için beni bir güzel dövdü. bir de ona ağladım ama o 10 dakikanın yanında devede kulak. tabii ortalığı ayağa kaldırmak diyorum ama etrafta beni duyabilecek kimse yok dıbına koyım. sırf iş olsun.

bu dıbına kodumun yazılarını da fark etmeden çok uzatıyorum, detaya giriyorum aq. düşündüğümden daha uzun hal alıyor ama elde değil alışmışız yıllardır.

neyse, en sonunda gidip uzaktan bakayım dedim. ona da bir plan yaptım, bizim o okulun ön kapısının biraz ilerisinde, yan sokakta-çarprazda internet kafe var. arkadan bir yerden dolaşıp o internet kafeye girip ordan direkt çıkacaktım, yani okulun önünde bekleyen birisi varsa da beni bu internet kafeden çıkmış sayacaktı. o an kızın bana bireşyler yapacağını, bilinçli yapacağını düşünmuyorum yani abisi filan ele geçirmiştir telefonu beni dövmeye gelmiştir diye düşünüyorum. ve beni tanımıyor diye kafeden çıkmış birisi gibi olacaktım.

@1 izmirli bir gavat burda anasını pazarlıycak

ulan bir yandna tırsıyorum, çünkü o zamanlar harbi tırsağım. bir yandan da böyle şeyleri yaşamak istiyorum, gidiyim hatunla buluşayım, iki kucağa oturtayım, sarılayım, koklayım falan filan. gibiş aklımdan geçmiyor zaten. şimdi olsa, azgın zamanıma denk gelse direkt orasını burasını açıp en kötü emeyim, bi yalatayım diye düşünürüm mesela.

ama o zamanlar bu yok. nese, kızın beni çağırdığı yerde bizim lisenin önü amk. zaten kış dönemi gelmiş, hava 5 gibi kararıyor biz okuldan çıkarken. bizim okulda pislik bir yer o sıralar. etrafında birkaç internet kafe ama geneli ıssız sokak ve bu semtte fazla mahalle abisi, delikanlısı vardı. ya da ben tırsak olduğumdan bana öyle geliyordu. yine de okulun önü o saatlerde tekin değildi ve okul sabaha kadar açıktı kapısı, herkes girip çıkıyordu, kafayı bulan buluyordu.

yani anlayacağınız o kızın o saatte orada tek başıan beni beklemesi zaten mantıksızdı. kız başına hemde. çağırabileceği onca mekan varken. ben de bu mesajlar atılırken evde değilim tabi, o sıralar hızlıyız, sokaklardayım. hızlıyız dediğime bakmayın tek başımayım amk. hiç öyle apaçi ortamlarına giremedim, 5-10 tane kankam olmadı, tayfa katliam yapamadık.

neyse. kızı çağrııyorum ilerdeki parka gel diye, çünkü bu parkı bizim ev görüyor, ben parkın başınadyım, yani kız aşağıdan gelse ben onu taaa karşı taraftan, tepeden görmüş olucam. kız da inadıan gelmiyor. amk içim içimi yiyor, gidip görmek zorundayım yani ya geçrekse filan diye ama çok mantıksız geliyor.

altın histen başka bir isim daha veriliyordu buna ama herneyse o da aklıma gelmiyor şuanda. yani birşeyi derinden hissederim, olmadan önce niyeyse insanların davranışından, konuşmasından, hareketinden anlarım. ya da öyle ben öyle sanıyorum. iyi gözlemciyim diyeyim en iyisi mantıklı bi açıklama getireyim bu altıncı his olayına. iyi gözlemliyorum, bir insanı iyi tanıyorum sanırım. çok dikkat etmesem de, farkında olmasam da o an yaptığı şeyleri atıyorum hafızaya, hergün rutunini ezberlemiş oluyorum.

o normal yaptığı şeylerin dışına çıktığı anda da işkillenıyorum, farklı birşeyler seziyorum. sanırım buna da altıncı his dedim az önce.
neyse beyler çok uzatmayım mevzuyu. bu karı benle buluşmak istedi ama nasıl ısrar ediyor. bir ara şeyi bile düşündüm, kızın abileri filan vardı bu pgibo takılan kızlardandı biraz lisede vardı böyle tipler biliyorsunuz. zaten iki senelkti dıbına kodumun karısı, ben daha sübyan, temiz yüzlü, daha gibiş tuıtmamış, hatta 31e yeni başlamış bir bebeyim.(evet ortaokulun sonlarına doğru keşfettim yada lise1de net hatırlamıyorum)

neyse, abilerinden biri herhalde telefonunu ele geçirdi beni zorla oraya çağırıyor sandım. çünkü öyle değişik bir mesajlaşmaydı.

o değilde kronolojik sıra bu entryde bozulacak ama aklıma ne geldi lan, yaklaşık 10-13 yıl atlıyorum geri döneceğim ama. benim lise1 de, oturduğumuz başka bir semtteyken, liseyi ve semti değiştirmeden gittiğim 1. sınıfta uzun zamandır mahalleden kankam olan bir huur çocuğu vardı, bunla taşak geçerlerdi değişik filan diye. çocuk sürekli kızlarla kankaydı, ski filan kalkmıyordu muhtemelen. oturduğu evde 5-6 kadınla büyümüştü vs vs. ben de bu elemanın en yakın arkadaşıydım. zaten mazlumların yanında olmak doğamızda var, art niyetsiz adamız ya dıbına koyım. yılmaz vural ın dediği gibi kurt hocayız.

neyse, bu muallakyle arkadaş olduk liseye geçtik. o zamanlar lise1, biraz kilo verip insana benzeyince babyface gibi olduk. şuanki halimden bin kat daha insanım anlayacağınız. saçları maçları yapıyorum, her gün okula gitmeden ketılda su ısıtıp buharla saçları dikiyorum. başka saçı böyle olan var mı bilmiyorum ama suyla şekil verirdim amk.
bu muallak sürekli kızlarla takıldıgından yine bir ton kız kankası var, bana bir manita yaptı. sonra bunu detaylı anlatırım direkt söylemek istediğim olaya geliyorum. kızla ayrılmama yakın buluşalım dedik, ilk defa kızla okul dışında buluşucaz bu arada.

bilmıyorum başına gelen var mı başka ama lisede hangi kızla çıksam, sornadan tanıştığım kızların tamamıyla o ilişkilerin çoğu okulda kaldı amk. o sıralar daha toy olmamdan kaynaklanıyor olabilir, hergün ilişki sabah okula gelnce filizlenir, son derste reklam arasına girerdi. eve gidince mesajlarla, telefonlarla devam eder ertesi günü beklerdim. bu kızla da ilk defa buluşacaktık ama kız bana kıl mı oldu, muallaklik mi yapacak, rezil mi edecek bilmiyorum. benim altıncı hissim çok kuvvetlidir bu arada.

neyse. yine bu dönemlerden kalma bir anım var, hatırladığım kadarıyla. yine bahsettiğim aynı mahalle/evdeyiz. ben o anlattığımdan birkaç yaş daha büyümüş olabilirim. belki dört, üç, beş o civarlar. mahallede bir çocuk var yetim diye hatırlıyorum. o zamanlar bin nedir bilmezdik, şimdi bilmeme rağmen o çocuk aklımda yetim/annesiz babasız diye kalmış. muhtemelen 8 9 yaşlarında. mahallede birilerinin yanında kalıyordu akrabası mı yoksa tanıdık mı bilmiyorum ama tüm mahalle çocuğa acıyarak bakardı. ben de bunları anne babamdan hatırlıyorum.

neyse. bizim evde ara sıra güzel yemekler vs. olurdu, hele yaz dönemleri balkon tadından yenmezdi, orada oturması vs. ayrı güzeldi. bi gün bizim evin en kral yemeği, geleneksel ziyafet olan fırında tavuklu pattes yapılmış, ilk defa bir arkadaşım/tanıdığım bir yaşıtım evimize misafir gelmiş. babam alıp bu çocuğu getirmiş karnına üç beş güzel birşey girsin diye. çocukla da daha önce tanışıklığımız vs. yok.

niyeyse o an bu çocuğu kardeşim gibi görüyorum. birlikte güzel güzel yemekler yedik, babam sorular sordu cevapladık oynadık ettik. daha gündüz tabii, çıktık dışarı. arkada inşaatlar yapılmadan önce kum birikintisi vs. olur bilirsiniz, oraya gitmişiz çocukla üstüm başım gibilmiş, sanırım bana çamur filan atmıştı. o halde döndüm eve bu yetim elemanın yaptığını söyledim, adı ali olsun. yetim ali yaptı dedim, çamur attı vs. vs. ilk defa hayal kırıklığımı orada yaşamıştım arkadaşlarım tarafından.

babam ın sövmesini unutmuyorum mesela aklıma geldi şimdi, "vay bin vay, yemek yediği kaba pislemiş dıbına kodumun bini. birşey yaptı mı sana? şimdi gider onun kulaklarını çekerim bekle sen"

bu tarz, yüzde 90 benzer bir cümle.

olm dur lan, böyle birşeyler yazacağım vallahi billahi bir yer yok. tek aklıma gelen yer burası, en son gireli kaç ay olmuş aklımda bile değil. böyle bir anı geldi aklıma. bugün saat 5.30'a kadar mal mal bakındım, film izlemeye çalıştım olmadı. yattım uyudum saat kaç oldu bak daha uyuyamadım kalktım geldim dıbına koyım, dur az. sırf yazmak için yazıyorum. sık yaptığım birşey değil.

Bütün cocuklugunu kopalayip buraya yapıstırdı aq

Reserved

zengin oç

bütün zenginleri öldüreceğiz

Adam kimseyi gibmemiş dağılın beyler

Reserved