2 sene öncesi istanbul'un en kalabalık ilçelerinden birinin

en iyi anadolu lisesindeyim

son 2 ders çanakkale savaşı ile ilgili sunum yapılıyor konferans salonunda

sunumun sonları ve bir edebiyat öğretmeni çanakkale destanının şeyhlerimizin yüzü suyu hürmetine meleklerin savaşa müdahil olmasıyla kazanıldığını ve bunun ingiliz kaynaklarında geçtiğini söylüyor

hemen arkalardan ayağa kalkıp bu mantıksal ve tarihsel tutarlılığı olmayan bilginin yüz binlerce şehidimizin ve atamızın kemiklerini sızlatacağını insanların zihnini uyuşturacağını belirtiyorum

o sırada söylediklerim göz ardı ediliyor ve sunum devam ediyor sadece salonun yarışı alkışlıyor ve yerime oturuyorum

sonra öğretmenden ve müdürden sözlü uyarı alıyorum

benimle aynı düşünce de olan arkadaşlarım bile bu kadar küçük bir olayda bile boşvermemi söylüyor ve bu şekilde devam edersem ileride memur bile olamayabileceğimi söylüyor

neymiş sendikaları varmış

neymiş **p teşkilatları varmış

bunlar ileride bana zorluk yaşatırlarmış

O günlerden itibaren söylemeye yazmaya Düşünmeye korkuyorum.

15 temmuz da bir garipliklerin olduğunu

torpil yapmanın, akraba kayırmacılığının, hakaretin, hır*** yanlış olduğunu

ülkemizin yarısının diğer yarısıyla aynı fikirde olmadığını

ülkemizin %99 unun müslüman olmadığını

Atatürkçü olduğumu

ülkemizin ve bizden yaşça büyüklerin çoğunun

çocuk kafasındaki tehlikeli hayalperestler olduğunu söylemeye korkuyorum.