çocuk esirgeme kurumu ziyaretlerimi anlatıyorum

konuyla alakalı diye paylaşayım dedim.. yazdığım amatör bir hikayeden alıntı

--spoiler--
Az önce kol saatimi aldığım çekmeceyi tekrar çekip yarım sigara pakedimi ve çakmağımı geceliğimin cebine atıp mutfağa doğru geçiyorum.. Dolaptan bir bardak meyve suyu koyup içiyor ve balkona çıkıyorum. Kadıköyün yavaş yavaş dolan çehresine bakıyorum.. Dolmuşlar otobüsler taksiler.. içleri yarım dolu, trafik sakin.. Sigaramı denize bakarak yakıyorum ve bilinçaltıma attığım tazeleri çıkarıyorum.. Dün gördüğüm ve gece boyunca beni rahatsız eden o görüntü.. istiklaldeki çocuklar.. Gözleri bir türlü gözümün önünden gitmiyor nedense..

Bir nefes daha alıyorum ve midem biraz daha yanıyor.. Biraz daha düşünüyorum onları.. Daha çocukken kaybetmek ne acı diyorum kendi kendime.. Sonra kendim cevap veriyorum kendime.. Evet öyle, bu duyguyu tattım ben .. Küçükken
O çocukların durumu bana beni hatırlatıyor.. içimdeki bütün hisler tekrardan ortaya çıkıyor.. Ve hayattan tekrardan tiksinmeye başlıyorum birden.. Sigaranın közü daha büyük şimdi..
Hayata yenik başlamak ve hayatın boyunca o yenilgiyi beraberliğe çevirmeye çalışmaktan daha beter ne olabilir ki.. Galip başlayanları gibtir etttim.. Berabere başlayan insanları düşünüyorum.. Galip de gelseler berabere de bitirseler ya da yenilseler de sonuçta herşey kendi ellerinde.. Durumlar eşit..
Peki ya geriden gelmek ?? Sen durumu eşitlemeye çalışırken insanlar senin çabanın yarısıyla zafere gidiyorlar.. Bunu görüyorsun..

Tüm insanlardan daha fazla çabalamak zorunda kalıyorsun en baştan.. Daha güçlü olmak zorunda kalıyorsun daha fazla yoruluyorsun daha fazla üzülüyorsun.. Herşey karşındaki insanlardan daha zor..
Yeniksin..

Neden yeniksin ? Ailen yok.. Ailesizlik demek ailenin illaki fiziksel olarak olmaması değil elbette . Ruhsal olarak da olmamasını sayılabilir.. Annenin ya da babanın seni umursaması sevmemesi ilgilenmemesi durumu.. Genelde şartlar gereği olur bu durum.. Baba çalışır gece de içer ya da başka bi meşgalesi vardır çocugundan önemli.. Anne de buna bağlı olarak sabah ev işleri akşam ise tv başka birşey..

Aile içinde anne ile babanın ayrılması ya da beraber olsalar da ruhen ayrı olmaları sürekli kavga etmeleri birbirlerini sevmemeleri ve birbirleri ile olan bu sorunları yüzünden çocuklarının hem pgibolojilerini bozmaları hem de onlara vakit ayıramamaları..

Bazen maddi nedenler.. Bazen sağlıksal sorunlar.. Ölümler..

Her neyse.. Anne baba şevkati desteğinden uzak büyüyen bir çocuk.. Asla hayata tam anlamıyla adapte olamıyor maalesef..

içimde kendime verdiğim bu konferansı aniden bitiriyorum ve içeri geçiyorum..
--spoiler--