+1
gençler geçen ay arkadaşları eve çiğ köfte partisine çağırdım. urfalı bi arkadaş var güzel çiğ köfte yapar. geçti çiğ köfte tepsisinin başına. tabi biz de o saate kadar bi şey yemedik çiğ köfteye yumulalım diye. yoğurdukça yoğuruyor bin. durmak bilmiyor. zannedersin merdaneli çamaşır makinesi. bi yandan da bu terledikçe tepsideki malzeme artıyor. alnındaki teri silip o ellerle yoğurmaya devam ediyor ediyor babasını gibtiğim. neyse en sonunda bitti artık şimdi sıkarken bana yardım edin dedi. ben de bi bahane buldum ayrıldım tepsinin başından. çiğköfte sıkmayı sevmem. angarya gelir. neyse bi ara bi bakıyım napmışlar acaba dedim. huur çocukları sıkarken hepsini yemişler. bi de bu yetmiyomuş gibi Urfalı zütveren arkadaş kıvamı tutmuş mu diye 2-3 tane de tavana yapıştırmış. ulan o kadar saat bekleyip aç kaldığıma mı yanayım yoksa tavanı gibip attıklarına mı yanayım bilemedim. o anlık öfkeyle hepsini evden gibtir ettim. şimdi 1 aydır hiçbiriyle konuşmuyorum. yannanımı versem onu da yiyecekler. ama ne yapacağımı bilmiyorum.
(bkz: amlarına koyayım ben onların çok ayıp ediyorlar)
