okuyoruz da panpa her öğrendiğin yeni sözcüğü kullanıyor gibi yazma yahu. doğal yaz, bırak aksın gitsin.

• bu buhranın bir anlık dağıldığını hissettiren suratımdaki tebessümü yakaladığımda art planda ne düşündüğüme baktım hemen. o silüeti düşünüyordum. ne gereksiz bir düşündü. insan evvelinden fiziki mecburiyetlerini yerine getirmeliydi. bunun da bir fiziki mecburiyet olduğu gerçeğini öteleyerek yemek yemeye çıktım mutfağa.
yemeğimi yiyip odama geri döndüğümde telefonun ışığının yanıp söndüğünü farkettim. açıp baktım mesaj gelmişti. nurgül'den gelen mesajda;

- 'gereksiz' addeddiğin hayatıma geri dönmeni umuyorum. bekliyorum cevabını.

yazıyordu.

devam et de panpa her paragrafını bir entry olarak gir, daha okunaklı olur.

• orada dikilerek bayağı bir zaman geçirdiğimi balıkçı teknelerinin dönüşünden aydım. riyakar umursamazlığım yüzümü döndürdü o silüetin olduğu yere. yoktu. şimdi umursamazlığı için bir sebep verilmişti işte. görevini yerine getirdi. bir sigara yaktırıp evin yolunu tutturdu.
eve giderken insanların arasından onlara tiksinçlikle bakarak hiç bir ilinti yaşamadan yürüyerek sürdürmek istiyordu vüücudumun gidişini adımlarım. zihnimde başka bir düşünce zuhur etmiyordu izoleliğime çekileceğim, eve varacağım an'a değin.
apartmanın giriş kapısına geldiğimde olması gerektiği gibi kendini çok önemseyen ben, etrafımı kolaçan ediyordum olası bir çift göz tehdidine karşın. ellerim ivedilikle cebimden çıkardığı bir dizi anahtarın alışmışlıkla yer edindiği apartman kapısının anahtarının şeklini yoklayarak çözümlemeye çalışıyordu. buldu ve açtı.
ailesinin saadeti için mesai harcayan ev kadınlarının yaptıkları yemek kokuları birbirine katık olmuş apartmanın içini dolduruyordu. arasından en sevdiğim olanının kendi evimde piştiği ümitvarlığıyla koşar adım çıkıyordum merdivenleri.
kapıyı açtığımda çoğu zaman olduğu gibi istediğim yemeğin kokusu evin içerisinde değildi. asık bir surat maskesi takınıp ayakkabılarımı çıkardıktan sonra odama girdim. masanın üzerinde yarın kütüphaneye iade etmem gereken kitap duruyordu. yüklediği anlık sorumluluktan aniden sıtkımı sıyırıp kendimi yatağa bıraktım. düşüncelerimden devşirme çalıntı dişleriyle ısıran istikrarlı hayat akışı sıkıntısı, her daim soğuk olan bir mecrada çıplak gezmek isteyen benliğimin üzerine kat be kat giydirilen giysinin ağırlığını verirken tavana dikmiştim gözlerimi.

• sıska, yağmur vermezliği aşikar bir bulutun deniz üzerindeki tamamlanmışlığına seyre dalmışken gördüm o silüeti ilkin. hep yaptığım gibi içinde umur barındıran ama böylesi daha haz verici olduğundan boşvermişlikle hemhal olarak, rüzgarın ne çalarsa ona göre oynamak zorunda olduğu buluta döndüm yüzümü.
içimdeki hüzünlü düşünleri öldüreceği umuduyla soluduğum sigara dumanı daha da canlandırıyordu onları. mutlak bilgiye ulaşamamamın süregidişinde ne önemi vardı zaten. bu tür şeylerle oyalanacaktım. ekseriyetle tabiatın en iğrenç yerlerine doğru sürüklenip yapışan bir toz olan benliğimin tek önemsediği şey hazdı. ben de onun küfr-ü imana hiç girmeyen müridi.
aynada kendimi başka bir tarafa bakarken yakalamak isteminin olmazlığını sürekli yüze vuran toplum ve ben. yakalayana dek toplumla bütünleşik yaşamanın ve aynı zamanda ondan kaçmanın zamaneliği içerisinde mahpustum. sürekli kaçmak tezahür etmeliydi zihnimde. ama her yerdeler. bir dolmuş koltuğunda para uzatan bir el'ler, deryayı seyre dalmışken arka fondaki 'çekirdek isteyen var mı' sesiler, bütün saç tellerini kırbaç edinmiş bir kadını ehlileştirmek isteğimin karşısındaki saç telleri ekicisiler.
anıların bile içerisindeler. dişlerini her yerime geçirmiş kurtulmamı bekliyorlar. ya da daha beteri bir diş edinip başka bir özgür insanın etine geçirmemi istiyorlar. yapmayacağım. yapmayacağımı bilecekler. bildireceğim.

sıradanlık içre sıradışı bir hikaye. her insana hitap etmez.
edebidir.
gerzek romantiklikler, üstünkörü ciks fantazileri vs. içermez. yavaş yavaş ve derine inerek ilerleyecek.
bunları bilip de okumaya başlayın.
dinlemek isteyen rezervleri alsın. başlıyorum.

sadece benim yazdıklarım : http://inci.sozlukspot.co...e/@babadanogulanesilizbiz