çirkin olma hakkı

bilmediğiniz bir şeyi söyleyecek değilim. belki sadece kadınlar için değil ama en çok onlar için, hep onlar için "güzel olma/kalma zorunluluğu"nun tüm cinsiyet ilişkilerinde, tüketim alışkanlıklarında, yaşam tarzı oluşturma pratiklerinde, hayatın tam ortasında oynadığı baskın rolün herkes zaten farkında, güzellik algısının da inşa edilir, yaratılır, üretilir bir algı olduğunun da öyle.

yine de söylemek istiyorum. bağırmak istiyorum hatta.

spor salonları, estetik klinikleri, alışveriş merkezleri, epilasyon merkezleri-ağda salonları, kuaförler, kozmetik reyonları, parfümeriler, bijutericiler, ıvırlar zıvırlar arasında bitmek bilmez bir tüketim döngüsü içinde çıldırtılmış ve yolunmuş tavuklara döndürülmüş kadınların kendi bedenlerinden nasıl nefret ettirildiği kimlerin umurunda cidden? merak ediyorum. kimin bu hapishane hayatından canı cidden yanıyor? kim hayata farklı bir bedenle göz açmış olmayı ölesiye istiyor? peki kim kadını seçilebilir kırmızı bir elmadan farksız görmüyor? reklâmlarda, dizilerde, filmlerde, ferrelarda, internette gördüğü estetik harikası ciks bombalarına bakıp çevresindeki "ucube"lere kimler acımayla karışık bir tiksinti duyuyor?
siz ve biz. herkes. hepimiz.

herkesin kulağına kulağına, beynine beynine bağırmak istiyorum; bedenimden hoşnut olmayışımın nedeni, beni bu kendiyle küslük hissine ikna eden, beni buna mecbur bırakan, şu yaşımda hâlâ kuaförlerden beri gelemeyişimin nedeni laftan anlamaz vücudum, saçlarım ya da koca burnum ya da göbeğim değil, kollarımdaki tüyler ya da özensiz kıyafetlerim değil, saç boyamayı reddeden annemi her görene "aaa, kocamışsın sen, yaşlanmışsın!" dedirten salakça itki beyaz saçları değil. sadece siz erkeklerin değil, siz kadınların da bizatihi tanımlamaya çok heveskâr olduğu o malum "kadın olmanın gerekleri" zırvası. "yok, topuklu ayakkabı giymeyene kadın denmez", "vay, türbanlı kadınlar maymuna benzer", "öyk, kolları kıllı kasiyer kızlar!", "kadın dediğinin burnu fındık, ağzı kahve fincanı", "aman, eşşeğin taku, devenin zütü." lanet girsin yahu. doğal seçilimi, cinselliğin biyolojik gerekliliklerini hatta hormonları bu adaletsizliğe alet eden herkese de lanet girsin artık.

bakımsız kadın olma hakkım, güzel olmama hakkım, göze hoş gelen olmama tercihim, kendime özen göstermeme özgürlüğüm, paspal ve pejmürde kalma hakkım, kadınlık rollerini elimin tersiyle itme özgürlüğüm, iğrenç beden faşizminizi yok etme, cinsiyetçi algılarınızı yerle bir etme, "kadınlık"/"erkeklik" şablonlarınızın üstüne çıkıp bağıra çağıra tepinme hakkım tanınsın, saygıyla karşılansın istiyorum. kendim olmak istiyorum. herkes de kendisi olsun istiyorum. dış görünüşe "literally" önem vermeyen insanlarla olmak istiyorum. onlar çoğalsınlar ve bir 'çirkinlik ideolojisi' yaysınlar istiyorum topluma. birisi beni sevsin diye, yolunmuş tavuk olmak istemiyorum, diğer yolunmuş tavuklarla rekabet etmek istemiyorum, kendimi dönüştürmek istemiyorum, sadece adriana lima isminin bile çağrıştırdığı her şey, onu var eden tüm ideolojiler, tüm düşünüş biçimleri, tüm inşa edilmiş görsellik kriterleri yerle bir olsun istiyorum, bedenimi pazarlamak istemiyorum, bütün bunlara mecbur bırakılmak istemiyorum, güzellik göreceli bile olsun istemiyorum, "güzellik" mefhumu yok olsun istiyorum, çirkin oluşumu feministliğimle, evde kalmışlığımla, iticiliğimle bağdaştıranlarla aynı gezegende bile var olmak istemiyorum ben. çirkin olma hakkımı geri istiyorum sadece. bu hissi anlayan, yazdıklarıma hak veren insanlar çoğalsın istiyorum. bunları yazmış olduğum için çirkin olduğumu düşünmenizi ve bunu düşündüğünüz için sıkıntı duymayı istemiyorum. herkes birden değişsin istiyorum galiba. normal normal yaşayalım gidelim istiyorum.

çok şey istemiyorum bence.