neyse gençler devam ediyorum. akşam umutsuzlukla eve gittim. ödevleri yaptım, bilgisayara baktım. ev boştu. telefonumun şarjı bitmek üzereydi ve şarja taktım. bir anda yine elektrikler kesildi ve telefonum şarj olmayı bıraktı. camı açtım ve dışarı baktım. dışarıda onlar vardı. maskeliler! bu sefer beş kişilerdi...

panpalar okuldayım buna rağmen yazıyorum değerimi bilin. gece maskelileri gördüğümde o korkuyla camı kapattım ve en iyi seçeneğin uyumak olduğunu düşündüm. bir tanesi bile beni fazlasıyla korkutmaya başlamıştı. sonraki gün zaten hafta sonuydu. fakat ne kötüdür ki maskeliler hala aklımdan çıkmıyordu. inatla unutmaya çalıştım ama unutamadım. gece saat 2-3 gibiydi. uyuyamıyordum. uykum kaçmıştı. dışarı çıktığımda maskelinin beni takip ettiğini farkettim.

beyler okuyanlar ses versin ona göre devam edeceğim.

başta şizofrene bağladığımı düşündüm ama evet emin olmuştum. maskelilerden biri beni takip ediyordu. ben çaktırmadan uzaklaşmaya çalıştıkça, o daha çok yaklaştı. sonunda beni yakalayacağını anladım ve bütün hızımla koştum. ardından yine bir sokak arasına girdim. bu sefer maskelilerden biri beni iyi sıkıştırmıştı. kaçacak yerim kalmadığını anladım ve pes ettim. maskeli yaklaştıkça bunun kim olduğunu rahatlıkla anladım.

evet bu oydu. ben bunun kim olduğunu çok rahat bir şekilde anladım. bu bana restoranın orada yere düşürüp not bırakan maskeliydi. boyundan, vücudundan ve gözlerinden anlamıştım. bu sefer beni daha kötü bir hale sokacağını biliyordum. buna fazlası ile emindim. belki sonum bile gelmişti. bana iyice yaklaştı. hala bir şansım olduğunu düşündüm ve kaçmaya çalıştım. ama olmadı. Bana sert bir tekme attı. dengemi kaybettim ve yere düştüm ve kafama sert bir şekilde vurarak beni bayılttı.

uyandığımda ellerim ve kollarım bağlıydı. beni bayıltan maskeli tam karşımdaydı. yanında kendisinden biraz daha uzun, kalıplı bir maskeli daha vardı. kalıplı olan maskeli sinirler "bu aralar işimize çok karışıyorsun. canını yakmak istemiyoruz. anladın mı dostum?" dedi. korkudan cevap veremedim. maskeli yine sinirli bir şekilde "sana diyorum sana!" dedi. ben "amacınız be sizin? mahallemizi rehin aldınız? insanların kafasını karıştırıp işlerini engellediniz." dedim. ardından maskelinin verdiği cevap ile şok oldum.

kalıplı olan maskeli cevap verdi. duyduğumda tekrar ve tekrar şok olmuştum. maskeli bana "dostum biz ülke için çalışıyoruz. karşı güçleri durdurmak için bize enerji lazım. şuanki enerji yeterli oldmadığı için başka yerlerin enerjisini kullanmak zorundayız. bundan sonra işimize burnunu sokma anladın mı?" dedi ve maskeliler beni çözmeden gittiler. iki dakika sonra komiser cemil abi ve polisler geldi. ardından beni gördüler. cemil abi beni çözdü ve eve gönderdi.

eve gittiğimde direk uyudum. sonraki gün haftasonuydu. dışarıda arkadaşlarla takıldıktan sonra akşam doğru eve geldim. eve geldiğinde annem "oğlum komiser cemil aradı beni seninle konuşmak istiyormuş." dedi. bende bizim mahalledeki karakolun yolunu tuttum.

Karakola gittiğimde cemil abi "deathburn şuan seninle ilgili çok önemli bir mesele var." dedi. ben de "ne oldu cemil abi?" dedim. cemil abi "deathburn, dün geceki maskeli adamlar aylardır varlar ve şuana kadar bir çok yerde emniyet güçleri bu kişileri tespit etmeye çalışıyor. henüz amaçları anlaşılmış değil. o yüzden dün geceyi detayına kadar anlatmanı istiyorum. konuştukları, hareketleri, yaptıkları... hepsini anlat" dedi. ben her şeyi teker teker anlattım. tabi ülke için çalıştıklarını söyledikleri kısım hariç. ardından eve gittim. akşam arkadaşlarla buluşmak için dışarı çıktık. ardından eve giderken yolda, beni bayıltan ve cenk'in restoranında yere düşüren maskeli ile karşı karşıya geldim.

Panpalar devam ediyorum bu akşam bu hikayeyi bitireceğim okuyanlar ses versin amk. maskeli beni yakamdan tuttu. sinirle "polise bizim hakkımızda ne anlattın ha? çabuk anlat. bizi mi şikayet ettin onlara?" dedi. Hasgibtir. bu maskeden bir bayan sesi çıkmıştı. evet o iki kere bana sataşan maskeli oysa bir kızmış. Bu maskelinin kız çıkacağı hiç aklıma gelmemişti aq. bana sinirli bir şekilde "bana cevap verecek misin? yoksa ağzına üçüncü kez sıçmamı mı istiyorsun?" dedi. ben korkuyla "bak ülke adına çalıştığınızı kimseye anlatmadım. yemin ederim. lütfen zarar verme hiçbir şey yapmadım." dedim. cebinden silahı çıkardı ve bana doğrulttu. onun beni vurmayı istediğinden öyle emindim ki...

silahı çıkardı ve boynuma dayadı. Sinirli bir şekilde "tetiği sıkmamak için kendimi zor tutuyorum şimdi kaybol." dedi. "Umarım doğruyu söylüyorsundur." dedi ardından. oradan koşa koşa uzaklaştım. korkudan artık ne yapmam gerektiğini bile bilmiyordum.

her neyse sabah oldu. ben yataktan kalktım. kapı çaldı. kapıyı açtım. kapıyı çalan nuriye teyzeydi. elindeki tabakta da kek vardı. "deathburn evladım. olayları duydum. geçmiş olsun evladım. biraz dikkat et kendine. sana biraz kek getirdim." dedi. ben "Allah razı olsun nuriye teyze. ellerine sağlık" dedim. nuriye teyzenin keklerini görünce hep kendimden geçerdim. o keklerin tadı müthişti. nuriye teyze "evladım bu arada kerim bir haftalığına istanbula gelecek." dedi. O an çok mutlu oldum. kerim, nuriye teyzenin yurt dışında okuyan torunuydu. küçüklüğümüz beraber geçmişti kerata ile. nuriye teyze gittikten sonra evde otururken telefonuma bir mesaj geldi. telefona baktığımda acayip derecede şok olmuştum.

mesajı gördüğümde aşırı bir şekilde şok olmuştum. nasıl olabilirdi? benim telefon numaramı nasıl biliyorlardı? bir de gizli numaradan mesaj atmışlardı. mesajda "çok ileriye gittin bundan sonra atacağın adına dikkat et. bu sadece senin için değil tüm mahalle için geçerli. senin ve yaşadığın mahallenin canını sıkarız haberin olsun." yazıyordu. bu adamlar belli ki ülkeye çalıştıklarını söylediklerinde yalan söylüyorlardı. yoksa bize zarar vermekle tehdit etmezlerdi. komiser cemil abiye gidersem belli ki anlayacaklardı. en iyisi bu telefonu uğur abiye zütürmekti. dışarı çıktım ve uğur abinin dükkanının yolunu tuttum. dükkana vardığımda öyle bir şey olmuştu ki... bütün mahallenin sarsılmasına neden olmuştu...

evet çok sarsıcı bir olay olmuştu. uğur abi ve can abi kavga ediyordu. bütün esnaf ve mahalleli araya girmiş bunları ayırmaya çalışıyordu. uğur abi sinirli "lan muallak sana seda'nın yanına bile yaklaşmayacaksın demedim mi?" dedi. can abi "lan gibtir uğur bini seda'nın yanına falan yaklaştığım yok amk. gibecem belanı amk" dedi. kavga bir yarım saat sürdü. Ardından bunları ayırdık ve sakinleştirdik. can abi gitti. ardından uğur abiye telefonu gösterdim. "abi bu maskeliler bizi bayağı iyi tespit etmiş ne yapacağız?" dedim. uğur abi telefonu aldı ve dükkana girdi. ardından telefonu kurcalamaya başladı.

uğur abi telefonu saatlerce kurcaladı ama hiçbir şey bulamadı amk. ne bir numara ne de isim... saatlerce aramaya rağmen hiçbir fayda olmadı. "deathburn bir yolunu bulacağız belli ki cemil abiye ulaşmamızı engelliyorlar. bir şekilde halledeceğiz. yalnız şuan çıkmam seda ile buluşacağım ama bir sorun var. Ona aldığım altın kolyeyi bulamaıyorum. Allah aşkına bir yardım eli at deathburn oysa çekmeceye koyduğumdan adım gibi emindim." dedi. uğur abi ile dükkanda altın kolyeyi aradık ama bulamadık. uğur abi "neyse sonra ararım bugüne nasip değilmiş" dedi. ardından o seda ablanın yanına ben de eve gittim.

eve gittikten sonra gittim uyudum. uyandığımda giyindim kahvaltımı yaptım okula gittim. okulda teneffüs oldu. mete, emre, berkay ve burak ile takılıyordum. burak "oğlum konuş şu kızla artık amk. ben kaç kız düşürdüm şu okulda sen şu kızı bir düşüremedin amk." dedi. burak çok çapkın bir binti. okuldaki bütün kızların içini dışını biliyordu aq. Ama bu sefer kararlıydım. ada ile konuşacaktım. Ada'nın karşısına çıktım. tam konuşmak üzereydin ki ağzım yine düğümlendi ve konuşamadım. sınıfa umutsuzlukla geri döndüm. sude "ne oldu? konuşamadın mı kızla deathburn? ya oğlum en fazla reddeder. ayrıca sana kız mı yok?" dedi. ben "ya sude konuşamadım işte bilmiyorum ama inanıyorum ki konuşacağım." dedim. mert bizim sınıfa geldi. "deathburn kanka sen, senin şu total war oyununu ödünç verecektin de şimdi verebilir misin?" dedi. gittim çantaya oyunu bulamadım amk. "mert kanka bulamadım oyunu. neyse evde bulur sana getiririm. Şimdilik seninle önemli bir işim var dışarıda. ada ile konuşcam. yakınımda falan olman lazım kanka. utanırım" dedim. mertte onayladı ve bahçeye çıktık. ama bir olayı görmem ile acayip derecede şok oldum.

bu olay beni tam kalbimden vurdu. Gözlerin kör olsaydı da bunu görmez olsaydım. ada okulun önünde siyah bir lamborgini'ye bindi. içinde bir oğlan vardı. tipini tam gözüme kestiremedim ama çok şık kıyafetler giymişti. araba bir anda hızlandı ve yol almaya başladı. lavuğun kim olduğunu merak ettim ve arkasından giden minibüse binip aracı izledim.

devam ediyorum panpalar. okuyorsanız okudğunuz belli edin. bunlar arabadan indi bende minibüsten indim. bunlar bir cafeye girip oturdular bende girdim ve oturup uzaktan bunları izledim. Bunların yanına iki lavuk daha geldi. konuşmaları duyamıyordum. başladılar okey oynamaya... daha çok yaklaşırsam farkedileceğimi anladım. ama böyle de konuşulanları anlamıyordum. ardından garson onların masasına gitti. lamborghini'yi kullanan lavuk garsonun kulağına bir şeyler fısıldadı.bu sefer ada kalkıp yukarı kata çıktı. ben de ne olduğunu merak ettim ve ada'yı takibe koyuldum...

devam ediyorum beyler. devam etme sebebim ise sonraki yaşadığım bir olayımı anlatacağım hikayemde spoiler geçmesin diye yazacağım. ada'yı takip ettim. ada lavaboya girdi. bundan kızlar ve erkekler tuvaleti kapısına geçiş veren koridorda bekledim bir süre. ardından bu üç lavukla geldi. bunlarla göz göze geldim. Allah'tan hiç tanışmadım bu muallaklerle. çok artist hareketler ve bakışları vardı. bunlar bana baktılar ardından koridordan çıktılar. erkekler tuvaletine girip kapının arkasından baktım. ada sonunda lavabodan çıktı ama öyle bir çıkıştı ki bu...

çıktığımda "vay amk" dedim. gözlüklü, okul kıyafetli, bakımsız görünen (o haliyle bile öylesine tatlı ve güzel ki) ada, gözlüklerini çıkarıp lens takmış (lens kullanan biri rahatlıkla anlar), şık kıyafetler giymiş, bayağı bakımlı bir şekilde çıktı. hemen o hızla erkekler tuvaletinin içine girdim. fakat kapı açıldı ve karşıma ada çıktı. içimde beni fırçalayacak diye öylesine büyük bir korku oluştu ki...