çevremde insan kalmadı

bu aslında belli bir süreçten dolayı böyle oldu

lise yıllarında basketbol oynadığım için oldukça popüler bi çocuktum uzun boy kas ve göçmen olduğum için tipimde yerinde sayılırdı..

her hafta mutlaka bi hatun düşürürdüm dışardan dersaneden ordan burdan okuldan falan fıstık..

çekinmezdim şunu yapsam ters tepki verir mi falan diye yolda bi çok kişiyle tanıştım binliğin verdiği rahatlıktan dolayı..

böyle gibişken bir çocuktum işte..

gelelim sonun başlangıcına

okul bitti dersane bitti sınav kazanılmadı..

yaklaşık 1.5 senedir ortam yapabilceğim yer kalmadı arkadaş düşürürse 2 hatun gibişe gidiyoruz o kadar ve bügün ne mi oldu

şizofrenlik başlangıcı olduğunu hissettim..

sanatçıları daha iyi anlıyorum gündeme gelmek için nasıl uğraştıklarını bende de nitekim öyle oldu..

tekrar sosyal olmalıydım ama bi türlü başaramıyorum eski popüleritemi kaybedince bende..

kendimi eğlendirmeye bakıyorum artık ama inanın bu da çok zor sabah okul yok dersane yok anca fitnessa gidiyorum o kadar..

nargıle bıra ortamları oluyo ama bunlarda nadirdir her hafta olmaz insanın canı sıkılır bu yüzden..

bakırköyde oturmanın verdiği bi rahatsızlık olacak ki bugün

ilk kez ayna karşısında kendimle konuşmaya başladım ciddi ciddi muhabbet ettim kendimle

uzun bi zamandır bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyorum kendimi bulur gibi oldum

sonra gerçekler bir bir yüzüme çarptı

eski ben yoktum eski kız arkadaşlar yoktu daha önce çaktığım kızlara msg atıyorum dönen olmuyo

eski eğlenceli günlerim yoktu bende artık günlerimi

sizlere ve alkole daha çok ayırmaya başladım

sizleri seviyorum aynı zamanda alkolüde iyi ki varsınız (:

sizin ömrünüzde fazla sürmycek ama en kısa zamanda yeni sayfa açıcam :(

okuyanlara teşekkürü bir borç bilirim

son olarak diyceğim şudur ki hepiniz çok iyi çocuklarsınız (: