çerkesim soruları alıyım

çerkesler şu an dünyanın her yerinde çerkes olduklarını söyleyebiliyorlar. hiç bir şeyden dolayı utanç içerisinde değiliz. kimseden de korkmuyoruz.

çünkü bizim için "biz ve onlar" diye birşey yok. biz tüm t.c. vatandaşı olanlara "biz" gözüyle bakmışız, bize el uzatanı bizden bilmişiz zaten. bunda utanacak gocunacak ne var? insanlığın gereği bu.

bakın arkadaşlar, anlamadığınız birşey var. etnik ya din kökenli çatışmalarda çatışma sebebi olan konunun içeriğine bakılmaz. devlet bu tip kültürel farklılıkları umursayan bir yapı değildir. devlet, sadakat üzerinden işlerliğini sürdürmektedir.

bugün itelediğimiz, ötelediğimiz, nefret ettiğimiz alt gurupların arasında, türkler de olabilirdi. isyanı kimin çıkardığına bakılmaz. isyankar olup olmadığına bakılır. kesinlikle pkk sempatizanı falan değilim. ama bu tip konuların kürtlük, türklük gibi meselelerle alakası olduğunu zannetmiyorum. bir takım zümreler, sorunlarımızı etnisite ekseninde ele alıyor, etnik konularla ilintilendiriyor olabilir. ama ben özünde, fakirliğin ya da sosyal mağduriyetlerin, etnik kimliklere bakılarak insanlara yamandığını zannetmiyorum. bu sebeptendir ki, kendi etnik kimliğimi bir mesele haline getirmiyorum. ne bundan utanıyorum, ne de kendimi, benimle aynı kalıtımı paylaşmayan insanlardan üstün görüyorum.

ben çerkesim, ama türkçe konuşmak bana koymuyor. türküm demek de bana koymuyor. canım istediğinde çerkesim de diyorum. canım istese çerkesçe de konuşurdum. ama karşımdaki insanın beni anlamasını istiyorsam, resmi bir ortamda ya da halk içerisinde isem, benim kültürümün bir önemi yok. önemli olan anlaşabilmek ve türkçe'yi kullanırken kendimi baskı altında hissetmiyorum. doğduğum günden şu ana, hep türkçe kelimelerle düşündüm, şimdi hiç yoktan, sırf farklı bir kimliğim daha var diye, algı dünyamı baş aşağı edemem. türkçe, güzel bir dil, gelişmeye ve kulağı okşamaya çok elverişli bir dil. neden türkçe'yi reddedeyim ki?

bu durumlar temel olarak insan olmakla ilgilidir. kendine yapılan iyiliği unutmayacaksın. ben, bana kucak açan bir toplumu, beni kendisinden gören bir güruhu nasıl düşman belleyebilirim ki? köpek bile kendisini besleyen eli ısırmaz.

bu noktada bana düşen tek bir ödev vardır. o da şudur: kendi kültürümü yaşatarak, bağlı bulunduğum ülkenin gelenek ve göreneklerine çeşit ve lezzet katmak.

aynı şekilde, devletin hatalı politikaları yüzünden belim büküldüğünde, türk ya da çerkes, ayrım gütmeksizin, devleti eleştirme özgürlüğüne sahibim. ama burada amacım yıkıcı davranmak olmamalı. saldırmamalıyım. sorunu ele almalı, çözüm üretmeliyim.

akar yakıta zam geldiğinde herkes gibi ben de mağdur oluyorum.

yarın ingiliz gelip burayı işgal etse, insanları öldürürken beni "türk değildir." diye bir kenara ayırmaz. ayıracak olsa, merhamet sunsa bile ben buna kanmam. benim yurdum burası. aksasa bile ben bu ülkenin hizmet ve imkanlarından faydalanıyorum. mağdur olsam bile, çerkes olduğum için değil, sistem herkese karşı aksak davrandığı için mağdur oluyorum. sağlık sorunlarım, eğitimim, ulaşımım, sanat algım ve inançlarım mahvedildiğinde, bu sırf beni hedef alan bir olay olmuyor. benim ülkedaşım olan herkes aynı şeylerden mağdur oluyor.

üzülürsem herkesle üzülüyorum. sevinirsem herkesle seviniyorum.

elimdeki ekmek, bu topraklarda yaşayan onca alın teri sahibi insanın elindeki ekmekten daha mukaddes ya da daha haram değil.

eğer insanlara kızıyorsam, nefret ediyorsam da, türk ya da laz oldukları için değil, iki yüzlü, çıkarcı, adaleti hiçe sayan ve zorba kimseler oldukları için nefret ediyorum.

evet ben çerkesim, ama insanların, insanca yaşamaları yolunda engel teşkil eden çerkes bile olsa, ben tavrımı koyuyorum, mücadele ediyorum.

türkiye, etnisitesine, inancına ya da atalarından miras aldıkları kültüre ve dile bakılmaksızın, ülkesinin devamlılığı ve sağlığı için olumlu ve yapıcı düşünen herkesin, aynı muhabbet ve sevgiyle muamele görmesi gereken bir ülkedir. çünkü benim ülkem bunu hakediyor. çünkü benim ülkem, fedakar ve mazlum insanlarla dolu, kendisi aç yatacak dahi olsa, ekmeğini paylaşacak altdın yürekli kimselerle dolu.

bu insanların huzurunu baltalayacak her hangi bir fikir, örgüt ya da eylem, bu insanları üzecek herhangi bir gelişme, çerkes olayım ya da olmayayım, beni üzer ve harekete geçme yönünde karar almamda etkili olur.

bana göre insanlar "biz ve onlar" olarak ayrılamazlar zaten. benim kafamda "biz" ve "ben" varız.

insanımı seviyorum. üzerinde yaşadığım toprakların değerini görebiliyorum.

bu değeri israfla tüketen herkes, bu değerin idrakinde olmayan her bir birey ise, sizleri ne kadar üzüyorsa beni de o kadar üzüyor.

ve ben bunları hissederken ne daha az türk ne de daha az çerkesim.

ben insanını ve ülkesini seven bir kimseyim.

yetmez mi?