Tabi hepinizin tahmin ettiği üzere deprem fakire yani bize dpremdi. Zenginin gayet keyfi yerindeydi. Babam dışarıda çalışarak yine biraz para biriktirdi ve küçük bir baraka yaptı. Tek göz oda tuvalet ve mutfak. Nasıl sevindiğimi anlatamam güriltü yapınca inecek ev sahibi yok işemeye çıkınca laf atacak diğer çadır insanları yok. Tuvaletimiz bile vardı düşünsenize.

4 yıl kadar o küçücük barakadan bozma yerde yaşadık. Babamın nasıl bir insan olduğunu oradayken tanıdım. Babam annemi hiç sevmiyor aldatıyordu. Barakada yaşıyorduk ama babamın arabası vardı. Nasıl oluyordu bu şeyler böyle aklım almıyordu. Babam düğünlere giderken bazen beni zütürürdü ama çoğu kez sen giyin hazırlan bekle ben gelip seni alacağım der bir daha da gelmek bilmezdi. Gece yarılarına kadar beklerdim çocukluk işte. Babam düğüne değil metresine giderdi ben de evde annemle oturup beklerdim. Annem de bana söylemezdi baban seni almaya gelmeyecek diye üzüleyim istemezdi kadın haklı da.

rez. okuyacağım bir ara.

Tabi kızılay bize çadır vermedi çünkü ev sahibi değildik ce mahallemiz 3. Planda kalmış bir mahalleydi. Babam kırılan orgunu yok paraya satarak ikinci el bi çadır aldı. Sonra bolu valiliği düzceye yardım yapmak yerine düzceyi il yapıp kendi haline bıraktı. Belediye o zamanlar çadırdan bi kreş açtı. Beni de o kreşe göndermeye başladılar.

Kimseyle konuşmuyor sessiz sedasız kendi köşeme çekilip oyun oynuyordum. Oyun hamurundan babama org yapmıştım ve zütürdüm. Babamı ilk defa o zaman ağlarken gördüm. Yanlış bi şey yaptığımı sandım. Sabaha kadar ağladım uyku uyumadan kreşe gittim. Huysuzluğum üzerimde mızmız bir çocuk gibi köşede somurtuyor hiçbir oyuna katılmıyordum. O kreşin fellilerinden benden 2 yaş büyük 5 yaşında bi çocuk oyuna katılmadığım için bana kafa atınca öğrendim hayatın acı olduğunu. Tuvaletim geldi bahanesiyle çadıra döndüm. Tekrar da o kreşe hiç gitmedim.

Bir kaç saat sonra babam geldi. Ayağında sargı falan vardı deprem olduğu sırada sırtında klavye orguyla sokağın başında eve geliyormuş tabi deprem olunca düşüyor ağırlıkla birlikte ayağını burkuyor orgu falan da kırılmıştı. Elinde de küçük bir itfaiye oyuncağı bana almış gelirken o zaman şehir dışında çalışıyordu ve eve arada bir geliyordu.

Merdivenlerin oraya koşuyorum. Kapıdaki patates çuvalının kapıya yıkılmış olduğu hatıramda. Birden cama yöneldik ve bir el beni dışarıda güllerin arasında karşıladı. Dikenlerin arasından boş bir yere kadar çıktık annemin ellerinin dikenlerden kanadığı falan hatırlıyorum kollarım çizilmişti. Annemin gözleri korkuyla açılmış üzerimdeydi.

Her şeyin farkına vardığım o gece. 12 kasım 1999 düzce. En eskiye ait anılarımın en eskisi bu sanırım hatırlayabildiğim en eski hatıram. 3. Yaşıma girmeden bir önceki gece. Başlayalım o zaman.

Kanepe sırtın yaslanması gereken yerde bacaklarım kıçın konulması gereken yerde sırtım ve ayakların sarkması gereken yerden başım sarkmış şekilde televizyona bakıyorum görüntüler tamamen ters dönmüş. Zihnimi açılması ise tavandan sarkan tek sarı lambanın sallanmasıyla oldu hayatımın başladığı zihnimin kayda geçmeye başladığı an. Hiçbir ses hatırlamıyorum sadece halamın Robin diye attığı çığlık ve bana sarılması hatıramda ama dışarıdan gelen yüksek gürültüyü unutmak mümkün değil.

sus lan amcık

19 yaşında sıradan bir erkeğim. Sarışın renkli gözlü bir ciksen boylarında 80 kilo civarında sokakta her köşede rastlayabileceğiniz tipte biriyim. Kemik gözlük kullanan bir nerdüm. Beni diğerlerinden ayıran ne mi? Yalnızlığım. Yalnızken onlardan ayrıyım evet. Peki nasıl yalnız kaldım ben?.

Şimdi siz diyosunuz ki ulan biri daha çıktı kafa ütülüyor her gün birileri bi şeylere ağlıyor iki tane meme kepsi atsa da biz de yolumuzu bulsak. Bunları aslında size değil kendime anlatıyorum. Çünlü lise 1.sınıftan beri buradayım ve artık ben buraya aitim. Silinen hesaplarım ya da yediğim çaylaklar beni engelleyemezler.

Bütün bunları da kendime anlatacağım ki problemin nerede olduğunu tespit edebileyim.

Merhaba. Ben o arkadaşlarınızla buluştuğunuzda arkadaşınızla birlikte gelip bitün gece telefona gömülen iki soru sorulduğunda konuşmayı unutup bocalayan gözlükleriyle tam bir nerd izlenimi veren bilgili ama bi o kadar da içine kapanık sizden kopuk yakışıklı sarışın arkadaş.

Bulunduğunuz her 5 ortamdan en az birinde mutlaka böyle biriyle karşılaşıyorsunuzdur değil mi? Sosyolog değilim tamamen bu kişi benim. Size kendimden bahsederek başlamak istiyorum.