Içim ürperdi.

Birden etraftan fısıltılar duymaya başladık. Korkunç çok aşırı korkunçtu.En arkadaki asker ağlayarak bağırıyordu. Sinirlerim tavan yaptı.

-OĞLUM SUS!

Diye bağırdım bende.

-Ölücez komutanım ölücez geldiler ölücez komutanım

Diye söyledi o da.O bağırarak ağlarken öndekilerde elleriyle kulaklarını kapatıp etrafta kaçışmaya başladılar.

Beyler bakın böyle bir karakol vardır ve bu tarihte saldırı olmuştur. Gerisi benim kurgu hikayemdir. Başta da yazdim hala dahs yalan diyosunuz.

Güzel gibi

Yalanda hadi bakalim

At yalanı gibeyim ananı pardon inananı

Askerleri geri çektim. Hemen karakola dönüyoruz diye emir verdim. Tekrardan yürümeye başladık. Fakat bu sefer daha hızlı.
Yürüdük, yürüdük ne kadar yürüsekte bulamadık. Gözlerime inanamıyordum. Bizim karakolun yanında bir kaya vardı büyük nerde görsem tanırım.O kayayı gördük ama dıbına koyduğumun karakolu yoktu. Noluyo lan dedim bi anda. Askerlerede sordum. Onlarında ağzı açık kalmıştı. Beynim resmen yanmıştı. Hani filmlerde olur ya her şey durur dııııt diye ses duyarsın sadece. Aynı o olaydı işte.

Ulan voodoyla bizim askerimizin ne işi olur :D

Cin ise kapa git panpa bıktık şu hikayelerden aq

Korktum bin

Rezzers korkutma pic

rezzzzzzzz devam et

Yaklaşık 8 dakika geçti. Askerler geri dönmeyince merak ettim. Ibrahim'e;

-Git bak bakıyım şunlara ne tak yiyolar

Dedim. Emredersiniz deyip gitti. Mağaranın ağzına geldi ve aşırı yüksek sesle çığlık attı. Bende sinirlenip;

-Ne bağırıyorsun dıbına koduğumun oğlu

Dedim. Bana döndü. Boş gözlerle, anlamsızca baktı bana. Elindeki silahı boğazına dayadı;

-TAK!

Hemen yanına koştum. Kanlar içinde yerde yatıyordu. Kafası paramparça olmuştu. Nefes nefese kaldım. Sanki hala o gözlerle bana bakıyormuş gibi hissettim.
Mağarada ne olduğunu görmek için oraya gittim. Oraya gittiğimde beynim dahada durmuştu.Tam orta yerde minik bir bezden yapılma bebek vardı. Gözleri oyulmuş, ağzı yüzü kanlar içindeydi.

Rezzzzzzzzz

Askerlerlere beni takip etmelerini emrettim. Dışarı çıktık. Tipi başlamıştı. Telsizler çalışmıyor, göz gözü görmüyordu. Yürümeye başladık. Anlayamadığımız bir şeyler vardı ama. Yerde kan izleri olduğu belli oluyordu. Bizden başka kimsenin olmadığını anlayınca astsubaya bağırdım.Ses gelmedi.

Askerlerden biri beni çağırdı;

-Komutanım, şuradaki mağaradan ışık geliyor. Bakalımmı?

-Mehmet'le Ali'yide al yanına gidin bakın bekliyoruz burda.

Gidişlerini izledim. Hepsi tazecik çocuklar.Ne hayaller kuruyodurlar şimdi.

• **

Rezzzzzz

Tutmazz

Askerlerle konuşurken dışardan kurşun sesleri gelmeye başladı. Karakolun camlarının altına pustuk, ölümün gelmesini bekliyorduk. Derken bir kurşun daha;

-TAK!

Ardından sesler kesildi. Etrafa bakındığımda Astsubay Y.T yoktu. Askerlere nerede diye sordum. Bilmiyorum diye cevapladılar.
Daha fazla ses çıkmayınca dışarı bakmak istedim.10 veya 15 dakika geçmişti kurşun seslerinden sonra.

Kafamı çıkartmamla sesi duymam bir oldu.

"Komutanııım!"

Bu astsubayımın sesiydi.ilk başta vurulmuştur diye düşündüm fakat bir adam vurulduğu halde bu kadar yüksek sesle bağıramazdı. Tekrardan;

"Bu tarafa gelin komutanıım bu tarafaaa!"

O heyecan,o telaş. Beni astsubay yönlendiriyordu resmen. Daha önce böyle bir şey yaşamamıştım. Yüzbaşı olarak ne yapacağıma kendim karar veremiyordum.

Rez alın devam edicem

Yüzbaşının ağzından;

Korkuyordum.Çünkü baskın olacağını öğrenerek uyandım ve bu baskının diğerleri gibi olmayacağını da biliyordum. Korktuğumu askerlere belli etmemem gerekiyordu. Belki de hepimiz şehit olacaktık fakat korkmamam lazımdı. Sonuçta ben Yüzbaşıydım. Korkamazdım.

Askerler silahlarını kuşanmış, ayakta beni bekliyorlardı.

-ASKER!

-Emredersiniz komutanım!

-KORKUYORMUSUNUZ

-Korkmuyoruz komutanım!

-BU VATAN iÇiN ŞEHiT OLACAKMISINIZ!

-Olacağız komutanım!

-iyi aferin, korkmayın hiç bir zaman. Hakkınızı helal edin.

-Helal olsun komutanım.

Yalannnn