gecenlerde gittim bir "kahve"ye (şimdiki gençler cafe diyorlar, neden kahve demezler onu da anlamıyorum) söyledim çayımı, garson kız bu kupa dedikleri nanede getirmiş kızdım, "git bana ince belli bardakta getir" dedim. pıstı kenara çekilip kaçtı. tam da o sırada karşımda böyle kot pantolon giymiş, saçın önünü komple havaya dikmiş (sizin deyiminizle berkecan) çocuk oturuyor, az önce kovdugum hanım kızım da siparişi alıyor. istemeden kulak misafiri oldum:

- ne alırdınız?
-- ben bir caramel macchiato ala..

cümlesini tamamlamadan çöktüm üstüne, "nasıl olur da çay içmezsin ulan" diye bagırıyor bir yandan da tokatlıyordum. tam ağzını açacakken iyice sinirlendim ve "silkin ve kendine gel! özüne dön itoğlu it! madem kahve içeceksin, adam gibi türk kahvesi iç!" dedim. iki tokat daha attım, bir baktım yakasını tuttugum elimdeki yük agırlaştı. bayılmış muallak.

sonra yerime oturup bu ahlaksız, terbiyesiz, ne idüğü belirsiz topluluktan birini bertaraf etmenin gururuyla ince belli bardaktan çayımı yudumladım. hesabı ödeyip kalktım.

diyeceğim odur ki; her türk vatandasının görevi benim yaptıgım sekilde bu densizlere haddini bildirmesidir. gördüğü yerde akıllarını başlarına getirmesidir