Bugün arkadaşla çarşıda işimiz vardı, yağmur yağıyor. Arkadaş bir park yeri buldu ve işini halletmeye gitti ben de o sırada arabada oturmuş radyoyu açıp dinliyordum. Etrafa bakınayım derken bu manzarayla karşılaştım.70-80lerine merdiven dayamış bir amca bu yağmurda bu soğukta öğlen yemeğini yiyordu dükkanında.10 dk yemeğini bitirmesini bekledim. Yemeğini yedikten sonra aynen bu şekilde oturdu ve müşteri bekledi.Ne gelen var ne giden var. insanlar koştura koştura dükkanın önünden geçiyor. Düşünmeye başladım empati kurmaya çalıştım.Bu adam en az 20 bilemedin daha fazla bu hayatı yaşıyor. Sonuçta ayakkabı ve deri ustası kolay yetişmez.Ve bu dünyada bu amca gibi milyarlarca insan var. Dünyanın %50 si açlık sınırında geriye kalan %40ı bu amca gibi emeğiyle karnını doyurmaya çalışıyor.Ve biz -belki aranızda bu bahsettiğim %40kesimde olan da vardır- %10 kesimde olanlar daha fazlasını istiyoruz.Biz istedikçe bu adamlar daha da fakirleşiyor. Sizden tek ricam kardeşlerim el emeğine hakkını verin.Bu adamlara hakkını verin. Ayakkabınız yırtıldığında atmayın bu adamlara yaptırın veya atacaksanız bu adamlara verin onlar yaparlar satarlar. Sadece bu amca gibi ayakkabı için değil dünya üstündeki tüm bu tarz ekmeğini emekten çıkarmaya çalışanlara emeğini verin.

insan okuyacak bunu

%10 luk kesimin dıbına koyum

bu kadar uzun yazma okumadım.

Kör kalmamak adına okumadım