Beyler milletin ayakkabısına basmayın diyerek başlıyorum sözlerime.
Okula sezonuydu okula gidiyodum. ama ayakkabım yırtılmıştı. babamada söyleyemiyodum ayakkabım yırtıldı diye. okullar eylülde açıldı botum vardı allahtan. su geçiriyodu ama olsun idare ediyodum. kış bitti botlar kalın gelmeye başladı. spor ayakkabılarımı giyiyodum ama artık tamir olmayacak hale gelmişti. benimde belli etmesemde suratım asıldı biraz. evdekiler soruyo bişey yok diyorum belli etmemeye çalışıyorum. en son annem anlamış sanırım ayakkabıdan dolayı utandığımı sıkıldığımı. Babam ertesi gün gitmiş ayakkabı almış. öyle mutlu oldum ki anlatamam. hafif beyaz yanlarında açık maviler var. çok beğenmiştim. baba dedim ben idare ediyodum dedim bu yoklukta ne kadar verdin buna dedim. asgari ücretle çalışmasına rağmen nerden baksan 100 lira vermiştir. o gün çok heyecanla ve mutlulukla uyudum. yarın yeni ayakkabılarımla okula gidecektim. sabah oldu. gece yağmur yağdığından yerler biraz çamurdu ama olsun. yeni ayakkabılarımı giyecektim. dikkat ederdim hem. kahvaltımı yaptım. giydim ayakkabılarımı okula gittim. ilk ben gitmiştim sınıfa. sonra yavaştan diğerleri geldi. bi baktılar ayağımda yeni ayakkabı. hepsi hayırlı olsun dedi basmaya başladı. neymiş adetmiş. beyaz açık mavi olan ayakkabı çamur siyah olmuştu. bide bez ayakkabıydı ne kadar silsemde düzeltemedim. içim acıyodu beyler. babam kaç gün çalışmış yememiş ben mutlu olayım diye bana ayakkabı almış. ve düşüncesizler ayakkabıyı mahfetmişti. akşam oldu eve gittim. babam erken gelmişti. ben eve gelince kapıya geldi. ayakkabıları gördü bunlar ne oğlum dedi. arkadaşlar yaptı baba dedim dinlemediler dedim. herkese yapıyolarmış dedim. adam üzüldü geçti içeri bi dal sigara yaktı. o adamı öyle gördümya o an yanlarımda olsa onlar döve döve öldürürdüm hepsini o derece.
yapmayın beyler yapmayın. kendinize yapılmasını istemediğiniz bişeyi başkasına yapmayın.