zülfü livaneli

kitapları şarkıları kadar güzel. hatta daha güzel . okuyun amk

2 eylülde didime geliyomuş gidicem konserine

Şikayetim var cümle yasaktan
Dillerimi Hakim Bey bağlasan durmaz
Gelsin jandarma polis karakoldan
Fikrim firarda mahpusa sığmaz eyvah
Gün olur yerle yeksan olurum
Gün olur şahım devri devranda
Kanun üstüne kanun yapsalar
Söz uçar yazı iki cihanda eyvah
Sussan olmuyor susmasan olmaz
Dil dursa Hakim Bey tende can durmaz
Yazsan olmuyor yazmasan olmaz
Kaleme tedbir koma tek durmaz

çok soğuk bi insan gibi geldi bana amk sosyalistim diye takılıyor bide biraz sıcakkanlı olması lazım

bestekar

düşüncesi falan aynı kafadanızda bence biraz burjuvalığa doğru gitmeye başladı o yoldan uzaklaşması lazım yıllar önce chp yi bu yüzden eleştirmişti şimdi kendisi aynı yolda

mutluluk kitabı haricinde sefmem

tek bağlantım mutluluk kitabı ve sevda değil şarkısı. yoksa pek sevmem

adamsin be adam gibi adam.

http://youtu.be/omBvjGNUOXs

en sevdiğim sanatçılardan birisi

benim için tam bitmese de bıyıkları kesip liberal tip ve düşüncelere yelken açması gözümden düşürmüştür.

tam bitmedi çünkü livaneli benim çocukluğumdu. hakikaten bazen yine eski parçalarını dinler gözlerim dolar. anı parçası mesela veya günlerimiz parçası(nazım türküsü, hoşgeldin bebek, genç olmak... ). beni geçmişe zütürür. ne güzel bi çocukluk yaşamışım ben.

çocukluğumda babamın en samimi arkadaşlıklarında onun bıyıklı kasetleriyle, gülen gözlerleriyle kimbilir şimdi nerelerde olan-ölen arkadaşlarıyla mangal muhabbetleri... babam - hepsi onun gibi bıyıklıydı. hepsi dünyanın en güzel insanlarıydı en çağdaş insanlarıydı. öyle izmirli kokoş kocakarılar gibi çağdaş değildi bir nebze atatürkçü bir nebze sosyalistti.

babam annem ben abim. ne tatlı çekirdek aileydik. arabayla gezmeye giderdik eski renault 1987 model. kaset hep livaneli-ruhi su-edip akbayram-selda bağcan... ama en çok livaneli.

babamın o aile reisi olduğu yaşlara yaklaştım. allaha şükür ki hala hayattalar ve ben o samimi o gerçek insanların türkiye'ye yön veremediğini gördükçe türkiye halkına hala sövüyorum. yön veremeyişleri de umrumda değil aslında benim. fakat onların adına üzülüyorum. o hareket(70-80li yıllar solu)mutlu olmayı haketmişti, birden bire ortaya çıkan badembıyıklılar tarafından yönetilmeyi değil.

dedim ya kendi adıma üzülmüyorum. ben ve benim gibileri o güzel insanlar öyle güzel büyüttü ki %99'a karşı %1 kalsak bile, kendi kendimize bi yere gelebilecek donanıma ulaştık. anne - babama bizi neden dinci büyütmedin rahat etmedik cemaate sokmadın diye hayıflanmak asla.

bıyıklarını kesmesinin bana en çok koyma nedeni, o güzel günlerin bitişini bıyıklarını kesmiş olması simgeliyor nedense. babam bana herşeyin geri dönüşünün, her yapılan yanlışın telafisinin olduğunu, hiçbir şey için geç olmadığını öğretti. yıllar geçtikçe bakıyorum ki çocukluğum için artık çok geç. keşke dünya pisliğini görmeden o ellerde büyümeden kalsaydım...

pek toparlayamadım paragrafı. sonuç olarak demek istediğim o ki, aslında livaneliyi yazmadım tam olarak, bıyığıyla kesilen çocukluğumu yazdım. bunu da sanırım ancak o çağı çocuk olarak benim gibi yaşayan biri anlar...

ankara'ya geliyo baba türkocağına, anadolu gösteri merkezine. ama 1. kategori 112 lira yok ki baba o kadar para.

severim fakat halka uzak bir insan

sanatçı... başka tanımı yok... başka tanıma gerek de yok

en sevdiğim sanatçıdır her eseri büyülese de sevda değilin yeri ayrıdır.

az gelir böyle insanlar,sanatçılar bu ülkeye belki hiç gelmez bir daha, gelirse de bizden gelir.

http://www.youtube.com/watch?v=Vf1ir9aHh1M

sanatçı...

sanatçı.

Gerçek sanatçı budur işte yazar, senarist, yönetmen tam anlamıyla dolu bir adam.

gerçek bir sanatçıdır