Tercihi yalnızlık denen şeye inanmıyorum kim istemez ki konuşabilecegi bir şeyler paylaşıp birlikte gülüp birlikte huzunlenebilecegi birileri olmasını;kim istemez ki sevisebilecegi sarılıp uyuyabilecegi birilerinin olmasını(bu kısımda aşktan söz etmiyorum duygular elbette ki vardır ama aşk fasa fisodur) bu yüzden yalnızlık denen şey bence herkes için zorunluluktur. Bence bu zorunluluğu kendine itiraf edebilenler ve itiraf edemeyenler vardır.Bu itiraf sadece yüzeysel bir iradeyle mümkün değildir içten gelen samimi bir kabullenisle(yani büyük bir yıkımla)mümkündür ve bu da bir başarıdır bence. Basaramayanlar kısmından selamlar sayın sözlük

istenilen yalnızlık şöyle oluyor kendi kendine kalmak istiyorsun bir dönem sonra sosyal hayata geri dönüyorsun istediğin zaman. insanlardan bunalabiliyorsun.