0
Zeynebim ben 14 yasindayken dogmustu. Onu o kadar cok beklemistim ki. Babam eve gelemezdi işten dolayi ben ona hem babalik yaptim hem abisi oldum. Bazen kizdirirdi defterlerimi yirtardi, bilgisayarimi kirardi ama bi abicim demesi beni bitiriyodu be. Kiz arkadasimdan ayrildigimda daha kucucuktu 3 yasinda. Geldi yanima bana bakti gulumsedi ama gozleri doluydu. Kocaman bi insan gibi agladi o gun, bana sarildi abicim diye ve inanin beyler kokusu cok baskaydi benim kardesimin. Ojelerini ben surerdim. Gelirdi yanima
+abicim bana oje surer misin
-abim sen daha kucuksun olmaz
+yaa abi lutfeen(operdi beni)
-iyi gel hadi ama bu son
Beyler onu cok ozledim be Ölümünün 2. Yildonumu bugun ve ben suan onun guzel kokulu yatagindan giriyorum bu entryi. gidin kardesinize sarilin onu opun sebepsiz yere. O size annenizden yadigar kalan tek sey