zordur anadolu da üniversite öğrencisi olmak

Merhabalar inci sözlük ahalisi. Daha hiç yazıya başlamadan peşin peşin belirtmemde fayda var diye düşünüyorum. Yok bu kadar çok yazılır mı, yok bunu insan okuyacak diye yorum yapacak olanlar daha hiç okumaya başlamadan gibtir olup gidebilirler. Zaten bu yazı bunları söylemeyeceğini düşündüğüm iyi kötü üniversite hayatı yaşamış insanlara hitap etmektedir. Bunları söyleyecek insanın üzerinde pek etkisi olmayacağı görüşündeyim zaten.

Neyse. Başlıyorum panpalar. Tek entry de derdimi anlatıp bitiricem, meraklanmayın hiç.

Evet ne yazık ki çok zordur güzel anadolu da üniversite öğrencisi olmak. Elbette güzel olarak hatırlanacak bir çok anı bırakır insan da ama bu güzel anıların yanında ömür boyu içinizi burkacak sayısız deneyim de yaşatır size.

Gidersiniz ana-babayla kayıt yaptırırsınız yeni okulunuza. Mutlusunuzdur. Senelerin emeği karşılığını bulmuştur çünkü. Bu safha herkes de hemen hemen aynı geçer. Gittiğiniz ve artık en az 4 sene yalnız yaşamak zorunda olduğunuz şehirde yalnız kalmanızla başlar aslında gerçek tiyatro.

Üniversitenin ilk günleri muhabbetine hiç girmiyorum. Orası da klagibtir herkes için. Yurtta kalırsın. Her türlü piskopatı da olur çok efendisi de etrafında. Yaşayacakların biraz ortamı tanıyıp eve çıkmaya niyetlendiğinde başlar.

Gidersin efendi gibi ev aramaya. Zaten sen o şehirde üniversite öğrencisi olduğun için erkeksen potansiyel gibici, kızsan potansiyel huursundur yerli halk için. Yani anan baban, duyguların, düşüncelerin falan yoktur onlar için. Sen onların şehrine gibişmeye gelmişsindir sadece. Hayvan damı gibi evi için utanmasalar sabıka kaydı istemeye kadar zütüreceklerdir işi.

Zor zahmet bulursun evi. Anahtarın biri sizi verilir biri de ev sahibindedir ama bunu bilemezsin o an için. Ne zaman ki ev sahibi siz yokken kontrole gelir evi. O zaman oturmuş olduğun kazığı anlarsın işte. Zaten bi ev de 1 seneden fazla kalabilmişsen çok başarılı efendi bi öğrencisin demektir. Ev sahibi gözden çıkarmışsa seni 2-3 ayda bir zam yemek olağandır anadolu da.

Zamanla sevgilin de olur doğal olarak. Elele yürüyorsunuz diye sözlü tacizlere uğramak hatta mahallenin delikanlıları tarafından dövülmek hiç de anormal şeyler değildir anadolu nun çoğu yerinde. Çünkü onlar şehirlerinin namusunu düşünüp elele dolaşmanın ne kadar ahlaksız bir şey olduğunu cahil üniversite öğrencilerine anlatmak zorundadırlar. Tabi bu zor iş üzerlerinde belli bir stres yarattığından düzenli olarak geneleve giderek kendilerini rahatlatmaları ya da ot çekip hap içerek kafalarını boşaltmaları gerekir. Adamlar görevlerini layığıyla yapmışlardır. Bunu onlara çok görmek edepsizliktir.

Ama iş paraya geldiğinde yerli halkımız çok tatlı dillidir nedense. Alışveriş yaptığınız bakkal, bindiğiniz minibüslerdeki şöförler, okuldaki kantinciniz…. Başka zaman size cüzzamlı gibi yaklaşan adamlar iş alışverişe geldiğinde çok babacan olurlar. Tabi dümdüz olanlar da vardır bunların arasında. gibinde değildir sizin cenabet ellerinizden alacak olduğu para. Bi fotoğraf vardı. Doğu da çekmişler. Bulamadım şimdi. Bulan olursa eklesin güzel olur. Adam dolmuşa fiyat tarifesini “insan 1TL, öğrenci 75 Kuruş” diye yazmış. Budur işte anadolu da öğrenciye bakış.

Neyse okuyorsunuzdur okulunuzda. Kendinizi geliştirmek için kursa gitmek istersiniz. Toefl gibi daha rafineri kurslara mesela. Ama yoktur o şehirde öyle kurslar. Her yer kpss, ales, kpds yani sonu “s” ile biten bütün ösym sınavlarının kurslarıyla doludur. Anadolu üniversitelerinin çoğunda memur olmak hayatının kurtulmasıyla eşdeğerdir çünkü.

Patır patır üniversite gezen yazarlar, akademisyenler, düşünürler, gazeteciler, tiyatrocular ve oyunları iş sizin okuduğunuz şehire geldiğinde konferana, oyun oynamaya falan gelmek istemezler. Çoğu da gelmez zaten. Youtube dan izlersiniz istanbul da bir vakıf üniversitesinde verdiği konferansı ya da oynadığı oyunu.

Okulunuzda başta çok saygı duyduğunuz hocalarınızın aslında birer hanedanlık sahibi olduğunu zamanla anlarsınız. Onları tanıdıkça çok daha nettir herşey. Sülalesinde, ne olduğu önemli değil herhangi bir bölümden mezun olmuş olan akrabası kesinlikle o üniversitede çalışabilmelidir. Çünkü bu onlara verilmiş yazısız bir haktır. Hem o şehrin çocuğu olacak hem de o şehrin üniversitesinde bir hocanın akrabası olacak ve o üniversitede istediği halde çalışamayacak haa? Böyle zulüm görülmemiştir bu ülkede. Böyle haksızlık olur mu kardeşim? icabında bölümü dereceyle bitiren kişi değil akraba olan kişi araştırma görevlisi olmalıdır anadolu da.

Zamanla usanırsın bu durumlardan. Bu ülkeden kaçıp gitmek istersin. En iyi seçenek yurtdışına yüksek lisans yapmaya gitmektir. Ama bi bakarsın büyükşehirlerde fuarlar düzenleyen yurtdışı eğitim danışmanlık şirketleri sizin şehrinize gelmeye tenezzül bile etmezler. Zaten toefl ielts gibi konuları haliyle halledememişsindir. züt üstü oturur kalırsın öyle.

Kısacası çok zordur anadolu da üniversite okumak. Bunları büyükşehirlerde okuyan arkadaşlar da az çok yaşamışlardır ama etkisi bu kadar derin olamaz oralarda. Bi şekilde insan kalabalığının içinde erir gidersin büyükşehirde. Fırsatlar daha boldur. Elinin kolunun bağlanıp çaresiz kaldığın daha az olur oralarda.

Şunu belirtmek de kesinlikle gereklidir. Herkes anlattığım gibi değildir tabi ki de. Lütfen vicdanı rahat olanlar üzerlerine alınmasın dediklerimi. Burada amaç kimseyi kırmak ya da kimseye hakaret etmek değildir. Laflarım adam gibi görünüp adam olmayanlara, şerefsizleredir kısaca.

Değer verip okuyan arkadaşa şimdiden teşekkür ederim.