bugün mc donaldsdaki işimden çıkıp eve geldim ev genelde boş oluyordu yine boştu televizyonu açtım sesi açtım rahat rahat takılıyorum kendime tost yaptım geçtim televizyonun karşısına haberlerde jgl-132 diye bir virüsün ortaya çıktığı söyleniyordu ancak etkisi ne tam olarak bilinmiyormuş kapattım haberleri yattım ertesi gün yine işten çıkıp eve geldim internete girdim her yerde zombi virüsü yazıyordu heyecanlandım hemen odama gidip kamp malzemelerimi kontrol ettim dağcılıkla uğraşan hayatta kalma konusunda bilgili bir insandım aletlerimi falan kontrol ettim evde erzak azdı babama dedim gelirken erzak al ama hazır yiyecekler olsun dedim söylendi falan ama geldi kontrol ettim bir kaç hafta idare edecek yiyecek vardı ancak olası bir durum için silah bulmam gerekiyordu kamp bıçağıyla nereye kadar

nasıl silah bulabilirim diye düşünmeye başladım biraz birikimim vardı işimden ve babamın beylik tabancası vardı evde ben demirciye gidip hem balta hem kılıç olan birşey yapmasını istedim niye diye sordu görmüyomusun emmi zütümüze kadar gelecek zombiler dedim adam bana zütüyle güldü sonra parasıyla değilmi diye atar yaptım sonra dayağın geleceğini anlayıp parayı bırakıp çıktım eve geldim yoruldum o gün , tekrar kamp malzemelerimi kontrol ettim 2 uyku tulumu (biri yedek) , bir çadır , bolca çıra , çakmak taşı , kolonyalı pamuk , bir avcı bıçağı ve birde ilk yardım seti vardı 2 gün sonra haberlerde virüsün istanbul taksimdede görüldüğü söyleniyordu iyice 3buçuk atmaya başladık ben demirciden kılıç baltamı almaya gittim ağır olmuştu ancak güzeldi bir kaç gün sonra sokağa çıkma yasağı geldi istanbuldaki bazı semtlere iyiki babama erzak aldırmışım 2 hafta o erzaklarla idare ettik ama daha sonra erzağımız bitti

sokaklarda silah sesleri yükseliyordu zombiler ve askerlerdi bunlar balkondan el salladık biri bizim apartmana girdi ve bize hemen toplanmamızı söyledi bütün hazırlığımı yapmıştım erzakları babam kamp malzemelerini ve silahları ben aldım aşağı indik her yer ceset olmuştu kamyona bindirdiler bizi ankaraya zütüreceklermiş bir sürü insan vardı kamyonda ancak içlerinden birine takılmıştı gözüm liseden arkadaşım ardaya , gittim yanına oda şaşırdı tokalaştık sohbet ettik
b ben a arda
b.arda naber ne kadar oldu görüşmeyeli baksana devlet çöküyor
a.aynen santi çok özledim seni keşke haberler başladığında ciddiye alsaydım ( dedi hüzünlü bir şekilde )
b.ne oldu arda baban nerde
a.babam kahraman oldu santi babam kahraman oldu...

o an bende çok üzüldüm ardayı teselli etmeye çalıştım olmadı bir kaç gün sonra ankarada indirdiler kamyondan ancak bize eşlik eden askerlerin sayısı azalmıştı ve çoğu asker hüzünlüydü sormak istedim ancak cesaret edemedim tekrar ardanın verdiği cevabı duymak istemedim ardayı anlayabiliyordum bende annemi kanserden kaybetmiştim ama şimdi seviniyorum bu kötü durumları görmediği için. Askerler hemen bizi etrafı duvarlarla çevrili ve birsürü askerin olduğu bir yere zütürdü herkese çadır verildi ben istemedim ama babam aldı hazırlıklıydım böyle durumlara kurdum çadırımı ve uyku tulumumu kontrol ettim babama verdim bir tanesini ve ardanın çadırına gittim çadırdan ve biraz yiyecekden başka bişey yoktu ellerinde ne olur ne olmaz diye kamp bıçağını verdim zaten baltalı kılıcım vardı benim. sonra o gün çok yorucu geçmişti çadırımda uyumuşum. silah sesleriyle uyandımetraf daha düzenliydi ancak bu silah seslerinden ürkmüştüm koştum dışarı baktım babamın yanına gittim ne oluyor diye sordum askerler ve zombiler dedi ardanın yanına gittim uyuyordu annesi çadırın başında bekliyordu rahatsız etmek istemedim çadırıma döndüm uyudum ertesi gün çığlıklar ve bağırışlar içinde babam uyandırdı beni zıpladım hemen dışarı baktım zombiler kamp alanımızdan içeri girmişti askerlerin çoğu zombi olmuştu hemen toparlanıp ardanın yanına koştum babamla birlikte , ardada toparlanmış bize doğru koşuyordu arkadan annesi çadırı toplayıp geldi ne yapacağız diye düşünürken askerler panik yapmayın diye bağırıyordu bu halde dışarı çıksak şansımız olmazdı burda kalırsakta askerler başarısız olursa biterdik bir askeri jeep gördüm ona doğru koştuk bir asker jeepin üstünde bize koşun diye bağırıyordu bindik hepimiz arabaya ve o gibI GÜVENLiKLi kamp alanını terk ettik askere sordum ismi ishanmış nereye gidiyoruz diye sordu babam ihsan abi bilmiyorum dedi...

ankara sokaklarındaydık jeepin üstünde etrafa bakıyorduk daha sonra yüksek bir bina gördü ihsan abi oraya gidelim dedi kimse karşı çıkmadı tüm erkekler eline silah alıp binanın olduğu tarafa gidiyorduk ancak bir çığlık duydum bıktım çığlıklardan ama bitmek bilmeyen bir çığlıktı bu arkamı döndüğümde ardanın annesi ısırılmıştı sinir ve hüzün karışımı bir duygu vardı içimde , ardanın annesini ısıran zombinin kafasına ardayla birlikte kaç kere vurduk hatırlamıyorum ama olan olmuştu arda yere yığıldı ağlamaya başladı ihsan abi ardaya tokat attı babam girdi ordan napıyon çocuğa lan diye ihsan abi kendine gel arda burası ana okulu değil kayıplar vereceğiz ancak hayatta kalmalıyız diye bir konuşma yaptı arda ayağa kalktı kızaran suratıyla , binaya doğru ilerledik ancak ihsan abi canımı sıkmaya başladı

Rez sardı

@1 i şukulayın beyler

Upupupup

Uplayn apk

Rez aldm beklemedeyim hade panpa

Devam pampa

(bkz: zombili hikayem)

Rez değerlenebilir