Koridora doğru çekildik üçümüzde. Bıçağı en yakın olanın kafasına sapladım. Dirseğimle boğazına bastırarak ittirmeye başladım. Arkasındakileri düşürdüm en sonunda da ben düştüm. Hazır üstlerine düşmüşken diğer ikisinide hallettim. Polis,silahın kabzası ile salondaki diğer ikisinide halletti.O an benim için herşey bitmişti. Apartmandakilerde eve dolmaya başlamıştı. Yapacak bir şey yoktu. Burada ölecektik. Polis daha fazla duramadan silahı ile ateş etmeye başladı. Yakın dediğim arkadaşım yerde yatıyordu. Paramparça olmuştu heryeri.Ona uzun uzun baktım. Sesler boğuklaştı, polis kulağımın dibine bağırıyordu ama nafile.. o an şoka girmiştim.Bir süre sonra kendime gelir gibi oldum. Toparlanıp elime ne geçtiyse onlara fırlattım.En azından kapının önünü biraz açmamız gerekiyordu. Yanımızdaki diğer arkadaş sandalyeleri ittirerek birkaçını tekrardan koridora ittirdi.Ben de içeride kalan 2 tanesini hallettim. Polis kapıyı kapatıp omuzu ile siper yaptı kapı açılmasın diye.Ben ve diğer arkadaşım ise koridorda olanları temizledik. Kapıyı tekrar açıp sert bir tekme attım.En öndeki merdivenlerden düştü. Arkasındakilerde dengesini kaybetmişti.Bir fırsattı bu.Silah sesi ileride çok sıkıntı çıkaracaktı, bunu biliyordum. Aşşağıya inmeye başladık. Arkamızdan gelenleri ise hallettik. Apartmanın kapısından ses geldi. Kapıyı indirip içeri girmişlerdi.2. kattaki dairenin birine girip kapıyı kapattık. Daire apartmanın arka cephesine bakıyordu. Orasıda kalabalıktı. Hızlı olursak kurtulma ihtimalimiz vardı.

En yakın pencereye koştuk. Camı açtık. Biraz yüksek gibiydi. Sıra sıra atladık.En son ben atladım. Ayağımı sağlam yere basamadım, düşünce ayağım burkuldu. Dayanılmaz bir acıydı bu.Hiç bozuntuya vermedim. Caddeye çıktık. Bizi görür görmez hemen peşimize takıldılar. Koşamıyordum,topallıyordum. Polis durumu anlamıştı. Hemen koluma girdi. Sinirli bir tavırla onu ittim.

+Bensiz devam edin
-Ne diyosun sen?! yürü hadi
-Israr etme. Koşamıyorum.Sizi yavaşlatıyorum.
+Seni burda bırakmam. Yürü
-Karını ve çocuğunu tekrar görmek istiyormusun?
Durup bana baktı..

-Eğer istiyorsan dediklerimi yaparsın. Buraları iyi biliyorum.Ara sokaklardan birine giricem. Polis telsizini sürekli açık tut. Oradan haberleşiriz

+Ama koşamıyorsun

-Tek başıma işim daha kolay olur merak etme. Hadi sizede yetişecekler. Yarın akşam saat 6 da merkezdeki alışveriş merkezinin arkasındaki inşaata gelirsin.
+tamam dikkatli ol

Bana bakıp koşmaya devam etti. Bende ara sokaklardan birine saptım. Tahmin ettiğim gibi çoğunluğu benim peşime takılmıştı. Canım çok yanıyordu. Yapacak bir şey yoktu. Orada öleceğimi düşünmüştüm.

Bir süre sonra kendimi yere bıraktım. Sırt üstü yatıp gökyüzüne bakmaya başladım.Her şey bitmişti.2 gündür verdiğim bu hayat mücadelesi burada sonra eriyordu. Sürekli aklımda arkadaşlarım vardı. Onların yanımda olmalarını istiyordum.

Yandaki demir mandallı kapıdan tüfekli bir adam çıktı. Sokaktan gelenlere ateş etti.Bir kaç saniye içinde hepsini halletmişti. Yardım ederek beni kaldırdı. Demir kapıdan içeriye girip kapıyı kapattı. Benide yere attı.Tek değildi. Yanında da aynı şekilde 2 kişi vardı.Bir taneside elindeki sopa ile boynuma bastırıyordu haraket etmiyim diye.

Silahlı olan sorular sormaya başladı;

+Ne zamandır koşuyorsun?
-Beni gördüğünde caddeye yeni girmiştim. Oraya yığılıp kaldım
+Oraya kadar nasıl koştun peki?
-Buraya gelene kadar bir problem yoktu. Yüksek bir yerden atlamam gerekti.
+Yanında başka kimse var mıydı?
-Evet 2 kişi vardı
+Şimdi nerdeler peki?
-Beni bırakıp gitmelerini istedim.
+Oldukca yürekli bi binmişsin

Boynumu tutanda "Isırıldın mı?" diye sordu

Hayır dedim sessizce.Üstümü kontrol ettiler. Bıçağı buldular.Onu atıp beni sırtladılar. Yukarıya doğru bir merdiven vardı. Oraya çıktık..

Yukarıda yangın merdiveni vardı.Bu sefer oradan aşşağı inmeye başladık. Buraları biliyor gibiydiler.Dar yerlerden giderek belediye parkına geldik. Burası daha sakindi ana caddeye kıyasla. Bende elime bir sopa aldım. Elimizden geldiğince hızlı bir şekile haraket ettik. Daha sonra grubun liderine;

+Benim yarın arkadaşlarımla buluşmam gerek
-Nerede buluşacaksınız?
Ona nerede bulşacağımızı anlattım
-Harbi malmışsın
+Neden?
-Arkadaşlarına gerçekten oraya gitmelerini söylediysen yarın onlara yem olacaklar

Sinirlenmiştim.

+Ne olursa olsun oraya gideceğim.
-Tamam keyfin bilir. Yarın 6 ya kadar bizimle takılır sonra gibtirolup gidersin.Bu ayakla tek başına 10 metre bile yürüyemessin. Beynini dağıtmadan önce kes sesini. Seni kurtarmaya çalışarak büyük bir risk aldım zaten. Büyük ihtimalle peşimizdeler.

Sustum ve onlarla bidaha konuşmadım. Onlar böyle bir olayı bekliyor gibiydiler. Fazla tedarikliydiler. Yedekte tuttukları bir sığınakları daha vardı. Bahçeli bir evin kapısından girdik. Aşşağıya ahşap bir kapı açılıyordu. Oraya girdik. Yiyecek stokları bile vardı.Şu ana kadar hayatta kalanların sadece bizler olduğunu sanmıştım. Yanılıyormuşum.Hatta bizden daha iyi durumda olan bile varmış.

pardon beyler net gitti devam ediyorum

ikinci sığınaklarına geldik.ilk karşılaştığımızdan beri kafalarından maskeleri hiç çıkarmamışlardı. Sandalyelere oturduk. Maskelerini çıkardılar. Hepsinin suratında yara izleri vardı.Bir tanesi oldukça yaşlıydı.

+Bana neler olduğunu detaylıca anlat. Arkadaşların kimdi?.Neden atlamak zorunda kaldın? bunların hepsini bilmek istiyorum.
-Ne önemi var ki.Sadece o apartmana sıkıştık.Son çare olarak oradan kaçmaya çalıştık.
+Bak ilk karşılaştığımızdan beri arkadaşlarımın kafasında seninle ilgili önyargılar vardı. Gerçekten sağlam bir tipe benziyorsun. Biraz çekingen gibi görünsende iyi bir tipsin
-Teşekkür ederim.
+Tamam, esas konumuza gelelim. Arkadaşlarınla yarın bir yerde buluşacaksın değilmi?
-Evet öyle planlıyoruz
+Peki arkadaşların nasıl tipler? silahları var mı ?
-Bir tanesi polis. Olaylar başladığında 2 kişi daha vardı bizimle birlikte.
+onlara ne oldu peki?
-Talihsiz olaylar yaşadık son 2 günde.
+Öldüler yani?
-Evet

+Peki bu gruba sen mi liderlik ediyorsun?

-Hayır lider falan... biz o tür şeyleri önemsemiyoruz. Sadece hayatta kalmaya çalışıyoruz

Geçen muhabbetin ardından uyumaya çalıştım. Kafamda sürekli arkadaşlarımın ne yaptığı vardı. Acaba geceyi nerede geçireceklerdi. Yarın sağ salim buluşabilecekmiydik. Bunları düşünerek uykuya daldım

Sabah uyandığımda bana sopa ve "kol korumalığı" diye adlanırılan tuaf plastik alet verdiler. Omuzdan itibaren koluma taktık. Olası bi saldırı anında kolumla siper alıp çok rahat haraket edeblicektim. Telsizi aldım. Onlara ulaşmaya çalıştım.

+Duyuyormusunuz... nerdesiniz güvendemisiniz...
-...

Aynı cümleyi bikaç kere daha tekrarladım. Cevap gelmedi.Şu anda dahil olduğum grubada sözüm vardı. Akşam 6 ya kadar onlara yardım edecektim. Daha sonra onlarla buluşmaya gidecektim.

Yola koyulduk. Bana erzak stoklarından birazını verdiler. Sokaklara daldık. Onlardan 5-6 tanesini sırf ben öldürmüştüm.Çok haraketli bir hayatları vardı gerçekten. Nasıl profesyonelce hayatta kaldıklarını daha iyi anlıyordum. Aralarında harika bir uyum vardı. Seri hareket ederek ihtiyaçları olan malzemeleri rahatça bulabiliyorlardı.Biz ise sadece kaçıyorduk. Nereye kaçtığımızı bilmeden..

Onlara akşama kadar yardım ettim. Bana bulduğumuz şeylerin 4/1'ni verdiler. Akşam 6 ya doğru tekrar telsizle onlara ulaşmaya çalıştım. Herhalde onlar da bir kargaşanın içine düşmüşlerdi. Büyük ihtimalle telsizi kaybetmişlerdir, veya ben öyle umuyordum.

Buluşma yerine geldik. Onlar hala gelmemişti. Telsizdende bir ses gelmiyordu. Endişelenmeye başladım. Yanımdakiler onların nerede olduklarını sordular. Cevap vermedim. Sadece endişeliydim.

Yarım saat daha bekledik. Yolun ucunda birinin koştuğunu gördüm. Evet.. bu bizim takımdandı.Tek başına sadece koşuyordu.Ve bağırıyordu uzaklaşmamız için. Yanımdakiler de telaşlandı. Silahını çekti ve onlara doğru ateş etmeye başladı. Yanlışlıkla arkadaşımı vurabilirdi.Onu durdurdum

Arkadaşımıza doğru bizde koşmaya başladık ki... sokağın ilerisinden 50 veya daha fazla "onlardan" arkadaşımın peşine düşmüştü.Ve çok hızlı haraket ediyorlardı

Biraz daha yanlarına yaklaştıktan sonra yanımdakiler ileri doğru ateş etmeye başladı. Arkadaşımızın yaklaşmasını bekledim.O da gelince aksi yöne doğru koşmaya başladık. Diğerlerini soracak vaktim yoktu. izimizi kaybettirmemiz gerekiyordu. Arkadaşım yaralı değildi.Ama üstü kan içindeydi. Ters giden bir şeyler vardı.

Arkamıza ateş ede ede biraz da olsa sayılarını azalttık.Öyle olması gerekiyordu.Çünkü mermimiz tükenmişti. Kendimle birlikte 3 kişiyi daha riske atmıştım. Belki bana yardım etmeselerdi bu olayların hiçbirine tanık olmayacaklardı. Neyseki hızlı haraket ediyorduk.2. sığınaklarına doğru yola çıktık. Yangın merdivenini kullandık. Merdivenin demir parmaklıklı kapılarını kapattık.Bu onları bir süre tutardı. Diğer demir kapıyı açtıktan sonra içeri girdik.

+Nerdeler? neden tek başına koşuyordun ? polis nerde?
-Bak... aniden gelişti herşey. Elimden bir şey gelmedi
+Neler oldu anlatsana!
-Anlaştığımız yere geliyorduk.Ne olduğunu anlamadım.Bir anda etrafımız sarıldı. Polis telsizi bize verip uzaklaşmamızı ve söylenilen yere gelmemizi söyledi.Biz gitmek istemedik tabii.Çok ısrar etti. Seninelde buluşmamız gerekiyordu.
+Ne yani, orda mı bıraktınız onu?!
-Bırakmak zorundaydık.Ölebilirdik.

Biraz sinirlendim. Hala yaşıyor olabilirdi.Ama peşine takılanalr bile bu kadarsa kimbilir onun arkasında ne kadar vardı. Hiç düşünmeden sopayı alıp kapıdan çıkmaya çalıştım. Tahmin ettiğim gibi sert bir tavırla beni durdurdular.Ne olursa olsun onu bulmak zorundaydım.Ölmüş olmasını aklımın ucundan bile geçirmek istemiyordum.

+Oraya gitsen bile elinden ne gelir ki.Arkadaşın daha önceden anlattığın gibi silah konusunda tecrübeliyse oradan mutlaka kurtulcaktır. Merak etme.Şimdi sakin ol.Hala peşimizde olduklarını unutma.Önce kendi canımızı kurtaralım da,arkdaşını sonra hallederiz..

Tepem atmıştı resmen. Oracıkta adamın üstüne çullandım. Diğerleri ayırdı.

+Madem arkadaşını bu kadar bulmaya meraklısın, gibtirip git kendine ara o zaman, başkalarınıda tehlikeye atma..
Evet bu dediği kafama yatmıştı.Tek başıma olursam en azından üstümde bir sorumluluk olmazdı.Hem daha hızlı haraket ederdim.O kadar samimi olmasak bile polisin ölmesini istemiyordum. Ailesini tanımasam bile aklıma sürekli ailesi olduğu geliyor. Büyük ihtimalle aileside dışarıdakiler gibidir. Bunu bilmeme rağmen ona yardım etmek istiyordum.Çünkü polis tıpkı abime benziyordu.. Belkide bu yüzden ona bişey olmasını istemiyordum.

Kafama koymuştum. Ertesi sabah yola çıkacaktım.Ne kadar tehlikeli olduğunu bilsemde.Onu bilmem gerekiyordu.En azından telsiz onda dursaydı ondanda haberleşebilridik. Nereye gittiği hakkında en ufak bi fikrim yok. Uzaklaşmış olabilirdi.Çok düşük bir ihtimaldi onu tekrar. Körlemesine gidecektim resmen.Ama bulma ihtimalimde vardı.

Sabahın erken saatlerinde kendimi pgibolojik olarak hazırlamıştım her türlü duruma karşı. Diğerlerine haber verdim.Şans dilediler.Ne olur ne olmaz telsizide almıştım yanıma. Koluma da kol korumalıklarını taktım ve demir kapıyı açtım. Karşıma çıkan 3 lüyü hemen kapının önünde halletim ve hızlıca sokağın sonuna doğru koşmaya başladım.Çok yakına girmedikce hiçbiriyle münakaşaya girmiyordum.

okuyonuzmu beyler ses verin.bu hikayeyi bi aksilik .çıkmassa bugün tamamlıyorum.

Sokaklardan elimden geldiğince hızlı geçiyordum. Sokak boyunca sadece 2 tanesini öldürdüm.Bu şekilde arkam kalabalıklaşıyordu. Seri haraket ederek bir çöp konteyner'ının üstüne çıktım. ince çitlerin olduğu yerden boş araziye girdim. Düz alan benim için dezavantajdı. Bazıları koşabiliyordu. Onları indirmeye çalışıyordum. Arazinin en ucunda E-5 görünüyordu. Telsiz ile önceki gruba haber verdim.

+E-5 e geldim. Nerede ayrıldınız birbirinizden tam olarak?
-Araziye girmene gerek yoktu.3 sokak ileride inşaatlık alan var. Orada bir kargaşa oldu. Dikkatli ol hala orada olabilirler.

Bunu duymak beni üzdü. Geldiğim yolu geri dönmek zorunda kaldım. Hızlı bir şekilde 3. sokağa geldim. Evet,aynı bahsettiği gibi. Orda bir karmaşa vardı.Çıkmaz sokağa girip çöp kutularının arkasına saklandım. Beni görmeden devam ettiler. Sanki bir şeyin peşinden gidiyor gibiydiler. Beni bırakıp kalabalık olan bölgeye gittiler

Sokağın girişi birazdaha rahatlamış gibiydi. Arabaların arkasına saklanarak karışıklığa göz attım.Bir şey yoktu. Yukarıda bir yere bakıyorlardı. Bende yukarıya baktığımda kötü bir durum ile karşı karşıya olduğumu anladım.4 kişiyi çatının asma tuğlalarına asmışlardı. Bunlar hayatta kalanlardan olmalıydı. Bunu biri yapmış olmalıydı. ipleri kesip asılan kişileri aşşağıya bırakıyorlardı. Onlarda yere düşen kişinin üstüne çullanıyorlardı. Orada biri vardı.Çok iri biriydi sanırım.Son anda beni görür gibi oldu. Hemen geri çekildim. Yavaş adımlarla bulundukları apartmanın birinci katındaki pencereden apartmana girdim. Silah olarak kullanabileceğim sadece sopam vardı.Üst katlara çıkmaya başladım. Yukarıdan sesler geliyordu. Sesin geldiği yere vardım. Aralık olan kapıdan gizlice baktım. Elleri bağlı 5 kişi vardı. Aralarında grubumuzdan olan polis te vardı. Onları asıp aşşağıya atıyorlardı. Neden böyle bir şey yapıyorlardı anlamıyordum. Polis göz ucuyla kapıya bakınca beni gördü. Tebessüm etti."Seni kurtarıcam" dermişçesine iddialı bir ifadem vardı.Bu onu biraz da olsa cesaretlendirmişti.

Beyler internet sürekli sıkıntı çıkartıyor. Normalde bitiricektim dün. Uzatabildiğim kadar uzatıcam.

Kapıdan içeri girip bina kolonlarının arkasına saklandım. Ellerinde silahları vardı. Sadece sopayla elimden bir şey gelmezdi.Ben bunları düşünürken bile sıra sıra onları asıp aşşağı atıyorlardı. Sıra arkadaşıma gelmek üzereydi.iri olanın arkasına doğru yavaş yavaş yürüdüm. Sopayı dik şekilde boğazına kitledim. Dizimle de omurgasını ittirip yere yapıştırdım.5-6 saniye bekledikten sonra onu bayılttım. Cebindeki silahı alıp yavaş adımlarla diğer kolona atladım. Ateş etmeye başlasam bile beşini öldürene kadar mutlaka bir tanesi hızlı davranıp beni vurabilirdi refleks olarak. Diğerinin arkasına yaklaşıp ağzını elimle kapattım. Dizine,dizim ile ittirip yere düşürdüm. "Kıpırdamayın" diye bağırdım. Silahlarını çekip arkalarına baktıklar.

Hiçbiriyle fiziksel mücadeleye giremezdim. Yaşım itibariyle onlardan cüsse olarak oldukça küçüktüm.Tiz bir sessizlik oldu..

+Kalan kişileri bana doğru yollayın yoksa arkadaşınızı vururum!
-Silahını indir. Nerden geldin sen. Eğer silahını indirmessen arkadaşının beynini dağıtacağım
+Öyle bir şey yaparsan bende karşılıksız kalmam.Bu muallaknin beynini de ben dağıtırım

Bir kaç dakikalık atışmadan sonra silahları ile etrafıma çember çizmeye başladılar.Şansım azalıyordu.Onu nasıl kurtaracağımı bilemiyordum. Onlar çemberin arasını açtıkça bende geri geri çekiliyordum.Ne yapacağımı bilemiyordum. Polis belki hızlı davranıp dikkatlerini dağıtabilirdi. Aklıllı bir adamdı. Belki aklımdaki planı anlardı.

+Tamam arkadaşınızı bırakacağım. Sizde benimkini bırakın.
-Hayır, öyle bir şey olmayacak.Sen onu bırakacaksın, tabii ölmek istemiyorsan.

Neden yaptım anlamıyorum, Arkadaşlarının kafasına kurşunu sıktım."ŞiMDi" diye bağırdım polise. Polis Yakınındaki adamın göğüsüne yerden destek alarak tekme attı. Tekme o kadar şiddetliydi ki,adam o darbeden sonra pencereyi kırıp aşşağı düştü. Bende öldürdüğüm adamın belinden hızlı bir hamle ile silahı alıp onu siper yaptım.Bir tanesini daha vurmuştum. Gürültüden polisin kaçtığını anlamamışlardı. Elimdeki silahı polise attım. Poliste silahı alır almaz onlara ateş etti. Araya almıştık hepsini. Diğer silahımıda çektim. Siper aldığım adamı üstlerine doğru ittim.2 mermi ile bir tanesini daha öldürmüştüm.Bir kişi kalmıştı. Polisle birlikte esir alınan diğer kişilerde iplerinden kurtuldular. Kıpırdamamasını söyleyip kalan adama doğru ilerledim.