bunu lise zamanlarımda yazmıştım beyler cümlelerin tarzı biraz toy olabilir taşak geçmeyin

var mı okuyan lan

Tamamdır panpa yaz sen

devam panpa

Telefonda yazan adrese uyarak toplandıkları evi buldum. Kapıyı çaldım. Arkadaşım açtı. Kendisi ve bir arkadaşı vardı evde. Toplam 3 kişiydik. Saat tam 7:00.Ve sadece 2 kişi geldi. Aslında böyle olmasıda iyi oldu. Umarım kimse gelmez

Yarım saat içinde çok sık kapı çalmaya başladı. Diğer kişilerde eve doluştu. Sevmediğim bi ortam oluştu. işte bahsetmeye çalıştığım şey buydu.Önden yiyecek, içecekler geldi. Herkes birbirleriyle konuşup espriler yapıyor.Ben kimseyle konuşmayıp cam kenarındaki koltuğa oturup dışarıyı izledim. Oturduğum koltuklara bikaç kişi. Kesinlikle benim için gelmemişlerdir dedim içimden. Onlarda sohbet etmeye başladı. Tahmin ettiğim gibi, kimse benimle konuşmaya sıcak bakmıyordu.

Daha sonra istemedende olsa muhabbete katılmaya başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse sadece sordukları sorulara cevap verdim. Nerelisin,kardeşin var mı gibisinden saçma sorular. Oyun muhabbetleri falan filan. Film izlemek için herkes salonun ortasına toplandı. Büyük koltuklara oturdular. Filmi başlattılar. Gerilim filmiydi.Bir süre sonra sıkıldım. içecek bişeyler almak istediğimi söyleyip koltuktan kalkıp mutfağa gittim. Pencereden dışarıya bakmaya başladım. Arkadaşımın evi gerçekten işlek bir sokaktaydı. Sürekli bir insan kalabalığı, araba sesleri.

Pencereden dışarı bakarken bir şey dikkatimi çekti. Ufak bir marketin önünde bir kalabalık vardı. Daha sonra bir kadının çığlığı duyuldu. Camı açıp dışarıya bakmaya başladım. Kadın kanlar içinde yolun ortasına koştu, çok geçmedende yere yığıldı kaldı. Daha sonra marketin içinden aynı şekilde bir adam çıktı.Oda çevredeki insanlara saldırmaya başladı sebepsizce. Olayın olduğu yerde tek polis vardı. Arabasını kenara çekip olayın olduğu yere silahını çekerek gitti. Yavaşça yürüdü. Marketten fırlayan adam bu sefer polise saldırdı. Polisin kolunu kapıp ısırdı. Polis adamla birlikte yere yığıldı. Herkes kaçışmaya başladı. Saniyeler içerisinde bir kaos ortamı oluştu.Şaşkınlık ve korku içerisinde olan bitenleri izliyordum. insanın aklına hemen hemen aynı şey geliyor. Filmlerde,oyunlarda olduğu gibi, insanlar birbirini ısırıyor. Isırılan kişi "onlardan" oluyor. Mutfaktan çıkıp hızlı adımlarla kapıya yöneldim. Sadece kendimi düşünüyordum. Evden çıkıp o sokaktan uzaklaşacaktım hemen. Salondan arkadaşım çıktı. Nereye gittiğimi sordu. Cevap vermedim.

+Dışarıda olanları biliyor musun?

-Hayır ne oldu ki? Hem niye gitmeye çalışıyorsun.En azından haber ver

+istersen dışarıya kendin bak. Hala çığlık sesleri geliyor duymuyor musun?

-Bekle bir dakika.

Arkadaşımda mutfağa gitti ve camdan bakmaya başladı. Isırılan kişiler teker teker yerden kalkıp çevrede koşuşan insanlara saldırıyor ısırıp öldürüyor. Olay yerine 2 polis arabası geldi. Arabadan çıktılar. Silah doğrultup saldıran kişilere durmaları için anons yaptılar. Ortalık sakinleşmedi.Ve polis ateş etmeye başladı.

Salondaki diğer tiplerde korkup pencereden bakmaya başladılar. Korkmuş olmalılar ki,hiç ses çıkarmadan olanları izlediler.Ben sadece buradan uzaklaşmak istiyordum. Arkadaşıma da söyledim burdan gitmemiz gerektiğini.Ama dinlemedi.O da korkuyordu herhalde. Daha sonra telefonuma mesaj geldi. Mesajı gönderen abimdi.

"Evden çıkma. Burda anlayamadığım şeyler oluyor. Yollar kapandı. Otobüsler sefer yapmıyor.Bir istasyonda oturuyorum. Otobüs gelmesini bekliyorum. Arayamıyorum seni. Evden çıkma. Sana düzenli olarak mesaj atacağım"

Bu gelen mesaj beni iyice korkutmuştu. Mesajı arkadaşımada gösterdim. Gitmek istediğimi söyledim tekrardan.O da daha fazla ısrar etmeden kabul etti. Hızlıca montumuda giyip evden çıktım. Apartmanda da bağırık sesleri vardı. Dairelerden geliyordu bu sesler. Apartmanda da evine girmek için koşan insanlar vardı. Bende hızlı adımlarla aşşağı indim. Apartmanın kapısını açtığımda cehennemin içine düştüm adeta. insanlar hala kaçışıyor.Ve onların sayısıda gittikçe artıyordu. Apartmandan çıkar çıkmaz dar sokaktan hızlı adımlarla yürümeye başladım. Ambulans sesleri ortama ayrı bir dehşet katıyordu sanki.

Rez panpa hoş gibi

valla beyler 3 kişi hatrına devam ettiricem. sitedekiler sevmişti seversiniz belki sizde

Yanımdan 3 tane polis koşar adımlarla dar sokaktan koştular ve olayın olduğu yere gittiler. Birkaç saniye sonra silah sesleri gelmeye başladı. Karşıma bir adam çıktı. Sebepsiz yere bana bakıyordu. Gözleri çok ürperticiydi, donuk donuk bakıyordu bana sadece. Bağırarak üstüme koşmaya başladı. Bende ters yöne doğru var gücümle koşmaya başladım. Arkamdan koşturup bağrııyordu. Gerçekten çok korkuyordum. Tenha bir sokağa girdim. ince taşlı bir yol vardı. içeri dalıp saklandım.Çok geçmeden beni kovalayan adam yanımdan koşarak geçip gitti. Beni fark etmemişti. Eğer bunlara dönüşen herkes bu şekilde koşuyorsa,eve dönmem imkansızdı. Kafamı azıcık çıkartıp etrafa baktım. Onların sayısı gittikçe artıyordu. Sürekli sağa sola koşturuyorlardı. Tekrar bir hamle ile koşmaya başladım. Onlardan karşıma çıktıkça aksi yöne doğru koşup izimi kaybettirmeye çalıştım.Bu şekilde mesafe katedemiyordum. Sadece enerji kaybı. Belkide tekrar arkadaşımın evine dönmeliydim, tabii hala hayattalarsa...

Hızlı bir şekilde arkadaşımın oturduğu apartmana ulaştım. Acı bir sessizlik vardı. Dışarıdan gelen bağırık sesleri iyice ortamı germişti. Hızlıca merdivenlerden çıkıp arkadaşımın kapısını çaldım. Birkaç saniye sonra seslendi "kimsiniz?"

Benim aç kapıyı;

Kapıyı açtı. Hepsi koridora toplanmış. Kimisi ağlıyor, kimisi ailesine ulaşmaya çalışıyor. Hemen arkamdan kapıyı kapatıp kitlediler. Arkadaşım "Noldu neden gitmedin" dedi. Bende "Gitmedim değil, gidemedim."

O da şaşırdı.Çok hızlı haraket ettiklerini söyledim."Kimler?,Kimler çok hızlı haraket ediyor?" Olayın hala farkında değil gibilerdi. insanın aklına hep aynı şey geliyor.Ama dilime varmıyordu bunu onlara söylemek. Hemen pencereye koştum dışarıya bakmak için. Ortalık o ilk kaos anından kurtulmuş gibiydi.Tiz sessizliğin içinden sadece bağırık sesleri geliyordu. Telefonu alıp abime ulaşmaya çalıştım ama yapamadım. Daha sonra polisi aradım. Neden yaptığımı bilmiyorum. Sadece birilerine ulaşmak istiyorum. Hatlarda çok yüklenme olduğu için polis hatlarındanda cevap alamadım. Belki de sadece oturup beklemeliydik neler olacağını.

burdamısınız beyler

gibleyen yok galiba. genede devam ediyorum 3-4 kişi hatrına

2-3 saat geçtikten sonra tekrardan dışarıya çıkmaya karar verdim. Onlarıda çok uzun süreli evde kalmamaları için uyardım.2 kişi benle gelecekti evlerine gitmek için. Diğerleri arkadaşımın evinde kalmayı tercih etti güvenlik açısından.

Yanımda 2 kişi ile birlikte apartmanın arka kapısından çıktık.Önce yavaş adımlarla ana caddeye çıktık. Evde kalanların pencereden bize baktığını gördüm. Daha sonra hızlanıp bir arabanın arkasına saklandık.Ana cadde kalabalık gibiydi. Benimde bir an önce evime ulaşmam lazımdı. Yanımdakilerde korkuyordu.En azından hızlı haraket ediyorlardı benim gibi.Ana caddeye koşarak çıktık. Arabalar kaza yapmış bir şekilde yolun kenarında duruyordu. Caddenin sonunda otoyol görünüyordu.Tek tük araba ve ambulans geçiyordu. Sanki eski işlek semt değildi burası.1 saat içinde tam bir hayalet şehir olmuştu.Bu durumlarda insanın aklına gelen en önemli şeylerden biri ise "silah".Nerden bulacaktık.Bir şekilde olası bir duruma karşı kendimizi savunmamız gerekecekti. Sokağın ilerisinde market tarzında bir yer vardı. Sokağın kenarlarından oraya gittik kimse var mı diye baktık.

Marketten sol ve sağa doğru 2 sokak daha ayrılıyordu. Sokağa daldık. Karşımıza 3 tane polis çıktı. Silah doğrultup üstümüze gelmeye başladılar. Durmamızı söylediler. Yanımdaki arkadaşlarımdan biri polislerden korkup sebepsizce ters yöne doğru koşmaya başladı. Polis tekrar durmasını söyledi. Durmayınca çocuğun bacağına 1 el ateş etti.Çocuk bağırıp yere düştü. bizde arkasından gidicektik ki polis "kıpırdamayın kalın olduğunuz yerde" dedi.Biz arkamız dönük ellerimiz ensemize kiltili bir şekilde hiç kıpırdamadık. Polisin biri silahı hala üzerimize doğrultuyordu. Diğeri yavaş adımlarla yanımızdan geçip yerde yatan arkadaşımızın yanına doğru yürüyordu. Yerde yatan arkadaşımızı kıpırdamaması için sürekli uyarıyordu.ilk önce üstünü yokladı. Sonra telsizine haber verdi "*** caddesinde 1 el ateş ederek şüpheli birini yaraladım".

Olanların farkında değillerdi herhalde. Neyin şüphelisi ?! etrafta insanlar birbirlerini ısırıp yiyip öldürüyorlardı.

hikayede gibiş yok diyemi kimse giblemiyor anlamıyorum. istiyosanız onuda ekleriz yeter ki bi tepki verin öldünüzmü amk

okuyorum ben

Polis arkadaşımızı yerden kaldırdı. Polis arabasının kaputuna yatırdı. Ellerimizi indirdik."Bütün sokaklar bu haldemi" dedim polise. Polis küçümser bir bakışla bana döndü "Sokak değil tüm ülke, belki de tüm dünya"

Çok geçmeden sokağın en uç tarafında 3 tane adam belirdi. Sebepsizce üstümüze doğru koşturuyorlardı. Polislerin ikisde silahlarını çekip bize geri çekilmemizi söyledi. Yaralı arkadaşımızı yanımıza verdi. Kollarına girerek sokağın aşşağı tarafına doğru yürümeye başladık.Çok geçmeden silah sesleri duyuldu. Polisler ateş ediyordu. Sanırım hepsini öldürmüşlerdi. Korkudan arkamıza bile bakamamıştık. Yorulup kaldırıma oturduk. Polisler üstümüze doğru koşup "ilerlemeye devam edin durmayın" diye sürekli bağırıyorlardı. iyice yorulmuştuk. Polisler yanımıza yaklaştıktan sonra arkadaşımızı taşımaya yardım ettiler. Hızlı adımlarla camları inmiş bi dükkanın içine girdik. Polisin biri ise sürekli arka tarafa doğru ateş ediyordu. Herhalde sayıları fazlaydı. Dükkanda bir arka kapı vardı.O da başka bir caddeye ayrılıyordu. Arka kapıya gittik. Kapı kilitliydi.iki polis tekrar dışarı çıktı ve ateş etmeye başladılar. Ateş ettikleri yere düşüyor çok geçmeden kalkıyordu. Mermileri bitti. Bekleyecek zaman yoktu. Polislerinde yardımıyla arka kapıya açılan kapıyı güç kullanarak kırdık. Burası en azından sakin gibiydi. Koşar adımlarla tekrardan çıktık.E-5 gözüküyordu.O tarafa doğru gitmeye devam ettik. Arkamızdan gelmeye devam ediyorlardı. Daha sonra evde bıraktıklarımız aklıma geldi.Ama haber vermeye fırsat yoktu.Bir an önce kaçmamız gerekiyordu

beyler ses verin bi

Buradayız hacı devam et güzel yazıyorsun

E-5'den ayrılan bi yan yol vardı. Kaza yapmış arabalar vardı. Oraya doğru ilerledik. Sokak aralarından daha sakin bir yerdi. Hala arkamızdan geldiklerini düşünüyordum. Arabaların arasından ana yola çıktık. Bütün arabalar olduğu yerde kalmıştı. Yukarıdan ise dakika başı helikopterler geçiyordu. Arabaların birinin arka tarafında yangın tüpü vardı. ihtiyacımız olur diye onu aldım. Birde kumaş kemer vardı. Tüpü kemere bağladım daha sonra sırtıma taktım. Tekrar yaralı olan arkadaşımızı sırtlayıp ana yoldan yürümeye başladık. Arkadaşımız kan kaybediyordu.Diz kapağının biraz üstünden yaralanmıştı.Onu bi arabanın kaputunun üstüne oturttuk. Acısından kıvranıyordu.En azından bez tarzı bir şeye ihtiyacımız vardı yarayı sarmak için. Polislerden birinin benle gelmesini istedim. Silahını doldurup arkamdan yürümeye başladı. Arabaların içini kontrol ediyorduk. işimize yarayacak şeyler olabilirdi.

Yolda yürürken polis ile ufak bir muhabbet başladı aramızda.

-Aileme ulaşamıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Eski istanbul değil sanki burası. Sabah arkadaşlarımla karakoldan çıktığımızda herşey normaldi. Birkaç saat içinde herşey nasıl değişebildi. Daha doğrusu bu kadar insan nereye gitti? Onlara dönüşseler bile mutlaka karşımıza çıkarlardı

--Evet bende anlamıyorum aslında. Sadece dikkatli olmamız gerekiyor. Yakın mesafede gerçekten tehlikeli olabiliyorlar.

-Nerden biliyorsun? Onlarla hiç yakın münakaşaya girdinmi?

-Hayır girmedim. Sadece onlardan birine çok yaklaştım. Dikkatli ol.

-Ailene üzüldüm bu arada? Buradan uzaktalarmı çok ?

-Hayır yenibosna da oturuyorlar. Oraya gitmelmiyim hala bilmiyorum. Küçük bi kızım var. Onlar için endişleniyorum.

-iyi olacaklar, merak etme.

Bu ufak muhabbetin ardından yan yatmış bir kamyon gördük.Ona doğru ilerlerdik.Yan yattıgı için kapısı yukarı tarafta kalıyordu. Tamponlardan tutunarak üst tarafa çıktım yavaşça kapıyı açtım. içindeki adam cansız bir şekilde duruyordu. Cama takılı bir perde vardı.Onu alıp çıktım içerden.

Geldiğimiz yönün tersine yürümeye başladık tekrardan. Yanından geçtiğimiz arabaların içine biraz bakıyoruz. işimize yaran şeyler olabilir çünkü. Telefonumuda arada arada kontrol ediyorum. Evdekilerden veya abimden bir mesaj gelebilir çünkü. Arkadaşımız hala olduğu yerde yatıyordu.Ama yanında kimse yoktu. Hemen yanına koşup nerede olduklarını sordum.

-Merak etmeyin.Bi kadının bağırık sesini duydular. Yakındaki arabaların birinden geldi herhalde.Şimdi gelirler.

+Kaç dakkadır yoklar burda peki?

-Siz gittitkten hemen sonra ses duyuldu

O kadar kısa sürede ses duyulsaydı bizde giderken mutlaka duyardık. Polis yaralı arkadaşın güvenliği için silahını ona vermişti. Yaralı arkadaşımızın ayağına kumaş parçasını sardık. Kaldırıp gittikleri yeri sorduk.O yöne doğru yavaş yavaş yürümeye başladık. Silahın biri poliste, diğeri ise bendeydi.Bir yandanda sürekli onlara sesleniyorduk.Ama cevap yoktu. Ortalık çok sessizdi.

Çok geçmeden ileriden koştuklarını gördük. Uzaktan bize bağırıyorlardı "KOŞUN"

Şaşırdık önce. Sürekli bağırıyorlardı. Polis silahı benden alıp yaralı arkadaşımızı bana verdi. Silahı çekip koştukları yöne doğru yürümeye başladı. Onların yanındaki polise silahlardan birini verdi. Arkadaşımızı taşımama yardım ettiler. Elimizden geldiğince hızlı haraket etmeye çalışıyorduk.Ama onlar daha hızlı gibiydi. Polisler ateş etmeye başladı. Arkamızdakiler kalabalık değilleri ama hızlılardı.Çok geçmeden polislerden biri yere düştü. Hemen üstüne bir tanesi çullandı ve omuzunu ısırdı. Diğer polis ateş etti.Ama nafile... Sayıları çok fazlaydı,tek seferdi hepsi diğer polisin üzerine çökmüştü. Sadece kaçmamız gerekiyordu. Yaralı arkadaşı diğerlerine verdim ve hızlı olmalarını söyledim. Mutlaka Onları yavaşlatmamız gerekiyordu.Çünkü bizden daha hızlı haraket ediyorlardı. Hepimiz orada ölebilridik.

Sırtıma taktığım yangın tüpünü elime aldım. Polis bir yandan ateş edip bir yandanda bana gitmemi söylüyordu. Mermimiz sonsuz değildi, elbet cephanesi tükenecekti. Elimdeki yangın tüpünü yaklaşanlardan birinin kafasına hızlıca vurdum. Yere düştü ve suratıma kanı bulaştı.ilk başta şoka girmiştim,ama bu bana zevk vermeye başladı bir süre sonra. Polisinde hızlı olmasını, diğerlerine yetişmesini söyledim.Bu şekilde 3-4 tanesini daha indirdim ve koşmaya başladım. Enerjimi harcamamam gerekiyordu.Bu işin bide koşma kısmı vardı.Ona da enerjimin kalması gerekiyordu.Çok geçmeden bizimkilere yetiştim. Diğer polis ne yaptığımı sordu. Onlardan bikaç tanesini halletiğimi söyledim. Silahlardan birini bana verdi.E-5 in alt tarafına inşaat malzemeleri olan beton duvarlar vardı. Oraya girdik. Taşların üzerine oturduk. Arkadaşımızın durumu daha iyi gibiydi.

Artık bir plana ihtiyacımız vardı. Sürekli böyle koşamazdık. Sığınıcak bir yere ihtiyacımız vardı. Geldiğimiz yerdeki gibi burda da bir yanyol vardı. Biraz dinlendikten sonra hızlı bir şekilde oraya vardık. Daha sonra E-5 e dönüp baktım.O an gerçekten öleceğimizi sanmıştım. Silah seslerini duymuş olmalılar ki;E-5 in üstü onlarla doluydu. Kendilerini aşşağı atıp bizim peşimizden gelmeye çalışıyorlardı.Bu saatten sonra hızlı olmamız lazımdı. Hala mesaj gelmemişti.

Daha sonra olayların başladığı sırada film izlemek için toplandığımız evde arkadaşım olası bir durum için bana telsiz vermişti. Herhalde o anki kargaşada o telsizi düşürdüm. Daha yeni aklıma gelmişti. Büyük ihtimalle o da bizden haber bekliyordu. Geri dönüp telsizi almayı düşündüm.Ama çok riskli bir işti. Cesaret edemiyordum.Ama o telsiz çok işimize yarayabilirdi zamanı geldiğinde..

Polislerin telsizleride işimize yarayabilirdi. Olası bir durumda ayrılmamız gerekirse haberleşmek için onları kullanabilirdik.