Derin bir nefes aldım ve tetiğe korkuyla bastım. Silah sesini duyduğum an bende öldüm sandım fakat sonra silah sesleri kesilmedi ve daha seri olmaya başladı. Gözlerimi açtığımda bizi bırakıp giden grubu gördüm. Berene dönüp baktığımdaysa hala yaşıyordu, mermileri silahın içine hiç koymamış boşa sıkmışım.Onu öyle yaşarken görünce içimi bi mutluluk kapladı ve hemen gruba doğru baktım.
Yine şu kel adam, Berene bir tabanca verdi ve yardım edin diye bağırdı. Tüm grup yaklaşık 5 dakikada yakınımızdaki tüm pislikleri öldürdük. Daha sonra yanımıza geldi.
-Açıkcası çocuklar bunu yapıcak cesaret bende bile yok, daha dikkatli olmalısınız hadi takip edin.
Yine teşekkür bile edemeden arkasını dönüp yürümeye başladı. Dönüp Berene baktı, sanırım biraz olsun güvende olduğumuz için mutlu gibi görünüyordu.
-Beren şu eve gitme planından vazgeçelim şuan belki bir daha hiç olmayacağımız kadar güvendeyiz hayatımızı riske atıp bu güveni hiçe sayamayız,eve gitme planını daha sonraya saklayalım.
Sanki bunu dememi bekliyormuş gibi bir gülümseme attı.
-Tamam sen nasıl istersen.
+Mermileri çıkardığını neden söylemedin ?
-Mermileri koyduğumu da söylemedim ki sadece kafamla işaret yaptım.
Gülümseme attım ve o anda kadın geldi yanımıza.
-iyi olduğunuza sevindim çocuklar.
+Fikrinizi değiştiren nedir yani neden geri döndünüz ?
-Grupça kamp kurabilmek ve güvenliği arttırmak için daha fazla insana ihtiyacımız var ve şuana kadar grup haricinde gördüğümüz yaşayan tek kişilersiniz.
Kafamı salladım ve yürümeye başladık.
-Nereye gidiyoruz, belli bir yer var mı?
+Hayır yol üstünde bize uygun bir yer bulduğumuz zaman orda durucaz ve yerleşicez, daha sonra ise yemek türü şeyler için aramaya çıkıcaz.
-Yardımımız gerektiği an size yardım etmeye hazırız.
+Evet, evet bunu bildiğimiz için sizi bulmaya geldik.
Yaklaşık 1 saatlik yürüyüşün ardından tanımlayamadığım bir yere geldik. Sanırım hastane ya da üniversite tarzı bir yer ne tabelası vardı ne de bir yazısı hiç de tanıdık gelmiyordu. Etrafı da duvar ve demirliklerle çevriliydi. Adını hala bilmediğim kel adam durmamızı ve buranın bize uygun olduğunu söyledi. Fakat bence kontrol edemeyeceğimiz kadar büyüktü. Hiç sesimi çıkarmadım sonuçta bildiği bir şey vardır diye düşündüm ve hep beraber demir kapılıkların ordan içeri girdik.