Derin bir nefes aldım ve tetiğe korkuyla bastım. Silah sesini duyduğum an bende öldüm sandım fakat sonra silah sesleri kesilmedi ve daha seri olmaya başladı. Gözlerimi açtığımda bizi bırakıp giden grubu gördüm. Berene dönüp baktığımdaysa hala yaşıyordu, mermileri silahın içine hiç koymamış boşa sıkmışım.Onu öyle yaşarken görünce içimi bi mutluluk kapladı ve hemen gruba doğru baktım.
Yine şu kel adam, Berene bir tabanca verdi ve yardım edin diye bağırdı. Tüm grup yaklaşık 5 dakikada yakınımızdaki tüm pislikleri öldürdük. Daha sonra yanımıza geldi.
-Açıkcası çocuklar bunu yapıcak cesaret bende bile yok, daha dikkatli olmalısınız hadi takip edin.
Yine teşekkür bile edemeden arkasını dönüp yürümeye başladı. Dönüp Berene baktı, sanırım biraz olsun güvende olduğumuz için mutlu gibi görünüyordu.
-Beren şu eve gitme planından vazgeçelim şuan belki bir daha hiç olmayacağımız kadar güvendeyiz hayatımızı riske atıp bu güveni hiçe sayamayız,eve gitme planını daha sonraya saklayalım.
Sanki bunu dememi bekliyormuş gibi bir gülümseme attı.
-Tamam sen nasıl istersen.
+Mermileri çıkardığını neden söylemedin ?
-Mermileri koyduğumu da söylemedim ki sadece kafamla işaret yaptım.
Gülümseme attım ve o anda kadın geldi yanımıza.
-iyi olduğunuza sevindim çocuklar.
+Fikrinizi değiştiren nedir yani neden geri döndünüz ?
-Grupça kamp kurabilmek ve güvenliği arttırmak için daha fazla insana ihtiyacımız var ve şuana kadar grup haricinde gördüğümüz yaşayan tek kişilersiniz.
Kafamı salladım ve yürümeye başladık.
-Nereye gidiyoruz, belli bir yer var mı?
+Hayır yol üstünde bize uygun bir yer bulduğumuz zaman orda durucaz ve yerleşicez, daha sonra ise yemek türü şeyler için aramaya çıkıcaz.
-Yardımımız gerektiği an size yardım etmeye hazırız.
+Evet, evet bunu bildiğimiz için sizi bulmaya geldik.
Yaklaşık 1 saatlik yürüyüşün ardından tanımlayamadığım bir yere geldik. Sanırım hastane ya da üniversite tarzı bir yer ne tabelası vardı ne de bir yazısı hiç de tanıdık gelmiyordu. Etrafı da duvar ve demirliklerle çevriliydi. Adını hala bilmediğim kel adam durmamızı ve buranın bize uygun olduğunu söyledi. Fakat bence kontrol edemeyeceğimiz kadar büyüktü. Hiç sesimi çıkarmadım sonuçta bildiği bir şey vardır diye düşündüm ve hep beraber demir kapılıkların ordan içeri girdik.

Buyur biraz daha aksiyonlu bir bölüm yapmaya çalıştım.Bir part daha atarım bu gece

içeride 3 kişi sarılarak intihar etmiş.Tek tabanca,tek kurşun ve biten 3 hayat. Kapıları zincirleyen kişiler belli oldu fakat ölmüşlerdi.Tek mermiyle 3 kişinin beyni parçalanmıştı resmen.Bu arada beyni yok etmek en önemlisi yoksa parazit insanların kalbi durduğu andan itibaren devreye giriyor ve beyne ulaşıyor. Paraziti yok etmek içinde beyni yok etmek gerekiyor.Oda tamamen silahlarla doluydu,en çok dikkatimi çeken silahsa tabii ki M4A1 oldu.Bir duvar boyunca sadece M4A1 vardı. Kapının yan kısmında duran biraz büyükçe bir spor çantası vardı. Hemen onu alıp içine aldığı kadar silah doldurduk. Mermi,bıçak ve birkaç tanede bomba aldık.Şimdi burdan çıkmamız lazımdı. Direk çıkış kapısına doğru koştuk.Bu sefer güvenimiz biraz daha fazlaydı çünkü Beren hariç ikimizin elinde silah vardı, Beren de çantayı taşıyordu.Çıkış kapısına gitmemizle durmamız bir oldu. Dışarısı yaklaşık 40 dakikada parazitlilerle dolmuştu. Yaklaşık 30-35 tane vardır diye tahmin ettik. Beren çantayı yere bıraktı, eline bir silah aldı ve üçümüzde silahları pisliklere doğrultup ateş etmeye başladık.Tek mermiyle tam kafadan vurmaya çalışıyorduk. Mermilerimiz bol olsa da bu konuda cimri davranmalıydı ne olacağı hiç belli olmaz.Bir yandan ben,bir yandan Beren,bir yandan da kadın ateş ediyorduk.Çok sürmeden görünürdeki hepsini temizledik. Sokağın başına gitmek yerine direk kapısını açtığımız apartmana girip kapıyı kapattık. Koşar adımlarla çatıya çıktık. Hava çok fazla karanlıktı ve kötü olansa bu sefer güneşi hiç görmemiştik. Belki biz içerdeyken o kısa sürede doğup batmıştır bilemiyorum.
-Bakın çocuklar şuan için kendimizi en iyi koruyabiliceğimiz yer bu çatı, burada kalıp biraz zaman geçirip ne yapıcağımıza karar verdicez, sonra da burdan çıkıp ilerliyicez.
Kafamdaki teri kolumla yavaşça sildim.
-Tamam, bizim için en iyisi şuanda bu.
Apartmandan aşağıya baktım, hiç parazitli yoktu çıkmaz sokakta, fakat diğer tarafı çok iyi göremediğim için emin olamadım.Çatının biraz köşesine gidip yattım. Yerler soğuk ve sertti fakat şuan için bundan daha güzelini ve daha rahatını bulmama imkan yoktu. Rahatsızlığı ve soğuğu daha fazla hissetmeden hemen uykuya dalmışım. Rüyamda şu hastanede siyah kapılı odada gördüğüm şeyi gördüm. Karanlık bir yerde ilerlerken yavaş bir gülme sesiyle arkamı döndüm ve tam karşımdaydı. Fakat yine sadece ayakları görünüyordu, kafa ve göğüs kısmı karanlığın içinde kaybolmuş bir şekilde yüzüyordu sanki.Tam bana yaklaşırken birden uyandım. Gözlerimi açtığımda Beren yanımdaydı.
-Berkcan iyi misin?
+Evet, evet daha iyiyim.
-Çok terlemeye başladığını görünce gelip uyandırmak istedim.
+Teşekkür ederim,sen uyumadın mı?
Tam sorumu cevaplıyıcaktı ki birden büyük bir çığlık sesiyle irkildik.Çatı kapısının oraya baktık ve dört tane parazitlinin kadına saldırdığını gördük. Diren koşarak yanlarına gidicektim ki Beren kolumdan tuttu.
-Hayır, kendini tehlikeye atmana izin vermiyicem.