BÖLÜM 66

Tim 5 kişilik küçük bir gruptan oluşuyordu. Çok iyi askeri donanıma sahiplerdi. Hemen hemen hepsi iri yapılılardı. Atvlerden oldukça büyük ancak onların görünümüne sahip olan zırhlı çevik bir araçla çökmül olan karanlığı deliyorlardı. Mücahit bu görevide diğer görevler gibi hiç sorgulamadı. Onun bu denli kuvvetli olmasının parçasıydı buda. 1.93 boyunda 100 kilo yıkılmayan ağır giblet takscusu izlenimi veriyordu. Grubun hatta tüm güvenliğin lideriydi. Verilen adrese doğru ilerliyordu ve kafası bomboştu..
...
Arif ve diğerleri artık sabredemiyorlardı. Arif'in içinde kötü bir his vardı.. Karanlık çökmüş olmasına rağmen hala dönmemişlerdi. Sessizliği bozan Serkan oldu;
"Bence başaramadılar burda durmamız anlamsız"
"Biliyorum ama çok emindiler.."diye cevapladı Arif.
"Karanlık çöktü artık geri dönmeliyiz yaratıkların bizi bulması artık an meselesi"
"Bilemiyorum... "
"Bu kadar insanı riske edemessiz görmüyormusun halimizi!" Serkan bu kelimeleri sinirle ve korkuyla sarf ederken Arif'in gözlerinin içine bakıyordu. "Hadi ne bekliyoruz... "
Arif derin bir nefes aldı"Belkide haklısın"
"O halde arabayı ben kullanırım"
Serkan münibüsden inip garaj kapısını hızlıca açtı karşıda gördüğü manzara ürkütücüydü.. Onlarca yaratık ona bakıyordu ve hepsi yönünü ona doğru dönüp hırıltılarla yürümeye başladılar. Eli kolu boşalmıştı ama saniyeler içinde kendini geri topladı. Direksiyon başına hızlıca geçti.
"Allah kahretsin hepsi burdaymış!" Titereyen elleriyle zorlanarak anahtarı çevirip arabayı çalıştırmıştı. Farları yaktığında arabadakilerin gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Serkan gazı kökledi zombilerin üzerine doğru tereddütsüz sürdü. Hepsini arabanın alına alıyordu ama ne olduysa tekerlek büyük bir tümseğe çıktı Serkan direksiyon kontrolünü kaybetmişti o an münibüs yan yatmıştı. içerdekiler hırıltıları daha kuvvetli duymaya başlamışlardı. Yaratıklar kırılmış camlardan içeri doğru girmeye başladılar. Yanı başındaki çığlıktan sonra Arif üzerindeki şoku almıştı askerlerden birini yemeye başlamışlardı. Amaçsızca bağırıyordu sadece ama hayır!! Diğerlerinide yemeye başlamışlardı çok kötü vahşet!! Kan!! Serkanın suratı bir maske gibi sanki sökülüp alınmıştı gözünün önünden. Askerlerden birini kanı üzerine sıçramıştı.. Şans eseri aşşağı tarafta kaldığı için yaratıklar onun farkına varmamıştı daha hemen sağ üst çaprazında sağlam olan bir cam vardı onu kırması gerekiyordu ama nasıl. Camın üzerindeki imdat çekicini görmesi fazla zaman almadı. Ama ona ulaşması lazımdı içinde dua edip 3 e kadar saydı ve üç dediğinde nefesini tutup çekice uzandı var gücüyle cama sert bir darbe indirdi. Cam buzlanmıştı daha sonra sağlam olan koluysa sert bir darbe daha indirdi. içerdeki yaratıkların onu farkettiğini anlamıştı kendini dışarı doğru savurdu. Yaralı olan kolunu üzerine düşmüştü tahmin edilemeyecek bir acı çekiyordu.. Beyni sadece o acıya yoğunlaşmıştı şansı zombilerin arabanın diğer tarafında izdiham olusturacak şeklilde biriktirdiği için yanında olan şansı artık onu terk edeceğe benziyordu. Ölürken zaten insanı herşey terk ederdi şans mutluluk dostları gelecek.. Onun dışarı atladığını fark etmişlerdi üzerine doğru geliyorlardı.. Arif keşke bir silahım olsaydı diye düşündü o zaman acı çekmeden ölebilirdi kafasına sıkıp acısız bir ölüm.. Artık acıları çekecekti onunda sonu gelmişti buraya kadarmış diye düşündü... O anda bi ağ onu kapladı ve geriye doğru gitmeye başladı sürükleniyordu...

Bölüm 63
Kapıdan dışarı çıktıklarına önlerindeki adamla birlikte koridora yöneldiler başka bir kapıdan içeri girdiklerinde bu kez karşılarına çıkan oda daha sıcak ve daha samimiydi. Bürodan daha çok bir çalışma odasıydı. Büyükce bir kitaplık hemen sağ taraflarındaydı. Kitaplığın üzerinde dikkat çekici bir gemi maketi vardı. Adam onlara oturmalarını rica etti. Oturdukları koltuklar oldukca rahattı yer krem rengi bir halıyla döşenmişti. Bu odada asıl dikkat çekici olan ise karşı duvarı kaplamış olan istanbul boğazının manzarasıydı. Adam yutkunarak;
"Öncelikle adım Yusuf burada insanlık için çalısan bilim adamıyım. Siz her kimseniz" Gözlerini tekrar Hakan'a dikti. "Bizim için çok önemlisiniz şuan ama sen böyle nasıl geliştin söyler misin. Böyle bir durumlar ilk defa karşı karşıyayım burda benim gibi pek çok bilim adamı var onlar da seni çok merak ediyorlar ama onlara beklemelerini ben söyledim. Şimdi sizi dinliyorum hikayeniz nedir?"
Hakan söze girdi "Çok garip ama bilmiyorum tam olarak bana ne oldu bilmiyorum ama ara ara sanki tekrar hatırlıyormuşum gibi ama sonuç olarak yine hatırlamıyorum."
"O zaman sana bi kaç tahlil yapmamız gerekecek umarım hafıza ilaçlarımız sende işe yarar son olanlardan sonra çoğu insana bundan lazım oldu"
"Bu bugün duyduğum en iyi haber ama bizim buraya gelmedeki amacımız bambaşka."
"Ne peki?"
"Bizi Talat Albay tarafından gönderildik maden ocağından bilginiz kesinlikle vardır bir baş kaldırış planlıyoruz insanlık böyle yok olmamalı."
"Böyle gelişi güzel kurtaramazsınız peki bir planınız var mı?
"Henüz yok"
Yusuf dalga geçerek gülmeye başladı "Bir plan olmadan yola çıktınız ama neyseki bizim bir planımız var."
"Peki ne gibi bir planınız var"
Onu zamanla öğreneceksin öncelikle senin şu hafıza olayını halletmemiz lazım benimle gel arkadaşın kalabilir.
Hafez birden araya girdi "Olmaz bende geliyorum"
"Üzgünüm sadece bilim adamları girebilir labrotuvara arkadaşında bizim için önemli"
"Size güveniyorum"
Hakan Yusuf'un peşindenden tekrar koridora çıktı. Hakanın aklı iyice karışmıştı böyle bir laboratuvarı tahmin edemezdi demekki hala birileri insanlık için çalışıyor diye düşündü. Yusufa yönelip;
"Az kalsın unutuyordum buraya gelirken garip bir şey gördük çok büyüktü zeplin gibi hatta zeplinden bile daha iri"
"Aynı şeyi bize gördük bu şey seçkin ve tepelerdeki korkakların sığındığı bir gemi. Diğer insanların ölmesine aldırış etmeden kaçtılar... Ama insanlık onları affetmiyecek"
"Aşşağılık korkak herifler ülke başkanları falan mı var"
"Bazıları öyle Türkiyeden kimseyi almadılar bile ayrım burada kendini belli ediyor. Avrupa ülkeleri, Japonlar, Amerikalılar ve şu zengin Araplar. Bunlardan oluşuyor"
"Allah belalarını versin!"
"Neyseki bizim gibileri var hala senin şu işi hallettikten sonra devam burada neler olduğunu ve planlarımızı sana açıklarım. işte geldik"
...