BÖLÜM 64
"Yardım edin arkadaşım doğurmak üzere!"
Bu ses... Nasıl böyle tanıdık gelebilir Hakan çok garip hissetmeye başladı. Kafasını sesin geldiği yöne doğru çevirdi. Onu gördüğünde sanki beyninde cam parçaları varmış gibi hissetti. Sesin sahini garip duygular uyandırmıştı onda. 1,75 boylarında buğday tenli küt saçlı bir kızdı. Gözleri derin ve anlamlıydı uzaklara zütürüyordu sanki. Hakan için sanki zaman orada durmuş gibiydi. Kız ondan ürkmüştü geri adım atmaya başladı korkudan gözleri iyice açılmıştı. Yusuf ortamdaki gerginliğin farkına vardı homurdanarak cevap verdi;
"Merak etmeyin hemen birini yoluyorum kaç numaralı koğuş"
"Üç numaralı acele edin." Arkasını dönüp telaşlı bir şekilde gitmişti.
O gidince hakan tek başına kalmış gibi hissetti sadece bakakalmıştı arkasından. Yusuf eline bir telsiz aldı ve gerekli bilgileri vermişti. Hakanın hala dalgın olduğunu görünce;
"Hoş bir kız değil mi?" Hakan cevao vermedi. "Neyse gel hadi içeriyi görmelisin.."
Hakan içeri girdiğinde şaşkınlığını gizleyemedi. Burası mükemmel bir yerdi çölde serap gibi bir şeydi. Beyaz gömlekli bilim adamlarıyla doluydu her yer. Bu beyaz odayı göz ucuyla inceledi..
"Harika"
"Tabiki de öyle!" Yusuf sonra yüzünü çalışanlara döndü "Beyler yeni arkadaşımıza hoşgeldin diyelim."
O ana kadar onların geldiğini farktemeyen bilim adamları Hakan'ı gördüklerinde meşgul olduğu işleri bir anda bıraktılar. Yavaş yavaş yanlarına gelmeye başladılar.
"Vay canına.."
"Tek kelimeyle harika!"
"Mucize diye buna derim ben!"
Çevresini saranlar ona karşı baya bir ilgi göstermeye başladılar. Hakan bu ilgiden pek de memnun olmuşa benzemiyordu. Yusuf onlara doğru dönüp;
"Arkadaşımız buraya başka bi sığınaktan gelmiş. Kadir ve Pınar siz benimle gelin diğerleri işine dönebilir."
Hiç biri itiraz bile etmeden işlerinin başına geri döndüler. Kadir kısa boylu ufak tefek biriydi boyuna göre abartılı bol giyinişi vardı. Saçları dökülmeye yüz tutmuştu. Yanındaki Pınar ise kızıl ve uzun saçlı beyaz tenli bir kadındı. Sivilcelerden kalma lekeler vardı yüzünde. Onlarla birlikte laboratuvarın uç noktasına geçtiler. Yusuf;
"Lütfen yat burda senden kan örneği alıcaz ardından röntgen çekilecek"
Hakan tereddüt ederek denileni yaptı. Kolunu sıyırdı bayan olan şırınganın tamdıbını doldurdu. Kan siyaha yakın bir renkdeydi bu onu çok şaşırtmıştı. Şırıngayla birlikte karşı tarafa doğru uzaklaştı. Yirmi dakika kadar yatmıştı Hakan. Yusuf hakanın yanında belirdi "Akşama sonuçları öğreniriz ama diceğim şu ki kanında büyük farklılıklar var. Kadirle beraber röntgene doğru geçin"
"Peki ama diğer arkadaşlarıma ulaşmamız lazım onlar şuan bi garajda beni bekliyorlar"
"Tamamdır röntgenden sonra senin yanına gelicem bu işi çözeceğiz"
Yüzünde güven hissi oluşmuştu hakanın. Kadirle birlikte röntgen için yürümeye başladılar...

BÖLÜM 65
Burdaki bir çok şey gibi Hakan'ın hayatında ilk defa gördüğü kumandaya benzeyen bir aleti üzerinde gezdirdi buna bağlı bir ekranda herşey kopyalanmıştı. Kadir;
"Organlarında normal insanlara göre daha büyük" dedi. Ardından makinadan çıkan diski alıp dosyaya koydu. Herşey çabucak olmuştu.
Hakan kadire dönüp;
"Yusuf beyin yanına gitmem lazım"
"Peki benimle gel"
Tekrar koridora çıktılar ve yavaş adımlarla Yusuf'un odasına doğru ilerlediler. Yusufun odasını Hafezin kaldığı oda olduğunu Hakan daha ilk geldiklerinde anlamıştı. Kadir kapıyı çaldı ve bir kaç saniye sonra kapı açıldı. Hafezde içerideydi Hakan'a yönelip;
"Seni gördüğüme sevindim biraz önce bizimkileri almak için çıktılar"
"Bunu duyduğuma sevindim keşke bende gitseydim"
Yusuf Hakan'a dönüp"Çok iyi bir birlik gönderdiğime emin olabilirsin gözün arkanda kalmasın."
"Ama dışarıda çok sayıda yaratık var!"
Yusuf omuz silkti."Onlarda son zamanlarda bunu eğitimini gerek koruma bölgesinde gerekse burda aldılar. Burada bulundurduğumuz sivilleri kurtardılar aynı zamanda yani merak etmene gerek yok."
Hakan gözlerini Yusuf'a dikerek "Peki öyle olsun şimdi bana burayı anlat."
Yusuf yutkundu gülerek"Peki koca adam senin için özetlerim" dedi ve önünde duran bir bardak suyun yarısını içti ve devam etti."Savunma bölgesi yok olduktan sonra buraya geçtik, inanılmaz boyutlarda kayıplarımız oldu. Savunma bölgesindeki pek çok sivil halkı kurtardık. Burası gizli bir sığınak pek çok olanaklara sahip bir yer. Burada o yaratıkların anotomisini davranış şekillerini inceledik. Pek çok çeşitilik göstermiş durumdalar."
Hakan sözünü kesti"Hemen hemen hepsiyle karşılaştım."
Yusuf başını sallayıp"Bundan emin olma bence bir nevi mutasyona uğramışlar deniz suyunu incelemeye başladık daha önce görmediğimiz maddeleri içeriyor. Bizim buradaki amacımız dünyamızı geri almak. Dünyanın dört bir yanında bu tip yaratıklarla mücadele eden bilim insanları var. Onlarla devamlı irtibat içerisindeyiz ve bizlerinde bir planı var."
Hafez söze girdi."Neymiş o plan?"
Yusuf ayağa kalktı, garip görünümlü dolaba doğru yöneldi. Kapakları yavaşça açıp dolabından gerip bir şey çıkardı. işaret parmağı boyutunda mekanik birşeydi ve şeffaf kanatlara sahipti. Hakan ve Hafeze doğru gösterip "Bu yusufcuk şeklindeki bir mikrobot. Bunlarla yaratıklara karşı savaşacağız. Sizide buraya gelirken bunlar sayesinde takip ettik."
Hafez;"Vay be! Ama nasıl bir savaştan bahsediyorsun?"
Yusuf"Kanlı bir savaş... Arge bölümünde (Geliştirme bölümü/Labaratuvar) bunların bir santimetrelikleri için çalışmalar var ve şuan son evrede. Bir sivri sinek büyüklüğünde olacak. Bunlar çok ufak ama çok kuvvetli mide asidine karşı tepkime veren kimyasalları taşıyacaklar. Yaratıklarında ağız kısımlarından girip midelerine bu kimyasalları bırakacaklar. Mide asidiyle temas eden kimyasal içindeki moleküller sıkışacak ve.. BOOMM! Bunu ölü hayvanlara enjekte yapmayı isterdik ama bu p..ç kuruları insan eti istiyor!"
Hakan bu plan karşısında baya etkilenmişti."O halde dünyanın her tarafında aynı hazırlık var."
Yusuf "Evet iNSANLIK KURTULACAK!"

BÖLÜM 56
Alsancağa çıkmadan çevre yolunu kullanmak en iyi fikirdi. Hem başımız beladan daha az uzakta kalırdı. Son aldığımız adam 60-70 yaş arasında gösteriyordu. Suratının belli yerleri kırışmış saçları ise beyazdı. Ama oldukca güçlü bir görünümü vardı. Bana döndü;
-“Bir adın varmı?”
-“Evet adım Hakan peki ya sizinki” diye cevapladım.
-“Benimde Arif Peki bir hikayen var mı?” Diye sordu. Sadece hatırladığım bölümleri kısa bir şekilde ona anlattım. Daha sonra;
-“Peki sen ne iş yapıyordun.” Diye sordum.
-“Yerel gazetede bi köşe yazarıydım. Bundan önce pek çok yerde görev aldım Türkiye’nin uluslar arası konumu ile ilgili yerlerde tabiki”
-“Bu etkileyeci” diye cevap verdim.
-“Zor bi ömür tükettiğimi söyleyebilirim açıkcası.”
-“Bu arada son durağımız olan Çiğli oldukca tehlikeli bir bölge çok dikkatli ve hızlı olmalıyız.”
-“Evet orda neler olduğunu biliyorum” diye söze girdi Serkan.
O arada arabayı kullanan asker;
-“Önümüzde Sivil insanlar var 3 kişiler ama etraftaki yaratıklar onları farketmiş durumda bunlar ne yapıyor?”
-“Hemen arabayı durdur siz burda bekleyin” diye cevap verdim.
Hemen arka kapağı açıp yola atladım beni farketmemişlerdi. 3 tane genç oğlan ve ne yapacaklarını şaşırmış haldeler. Onlara doğru bağırdım
-“Sakin olun bunlar bilinçli zombi sizi bilerek kapana kıstırmaya çalışıyorlar ani hakeretlerden kaçının.”
Ama beni duymamışlardı sert bir rüzgar hakimdi. Yaya geçit tabelasını yerinden söktüm mermi kullanıp hepsini buraya çekemezdim. Aşırı rüzgardanda yararlanıp dikkatli ve yavaş adımlarla zombilere doğru yaklaştım. O anda beni diğer üç oğlan farketmişti. Elimle sus işareti yaptım ve elimdeki tabelayı büyük bir kuvvetle boyunlarına doğru savurdum ilk sallayışta 2 tanesini haklamıştım. Arabaya doğru koşmalarını söyledim. Ve arkalarına bakmadan arabaya doğru koşmaya başladılar. Yaratıkların dikkatini çekmiştim üzerime ilk atılan çiftcinin bağırsaklarını tabelanın sivri tarafıyla dışarı döktüm. Sersemlemişti daha sonra kafatasının yarısını parçaladım. Karşıdaki dükkanın camlarından arkamdan geç bir kız yaklaştığını farkettim. Tabelanın arkasıyla ona sert bir darbe indirdim ve 180 derece dönüp kafasını uçurdum yine aynı şeyleri hissediyordum daha çok öldürmek daha çok kan. Ve düşünmeden bi kaçını daha aynı taktikle kafalarını vücudlarından ayırdım. Birden silah sesleri duymaya başladım bizimkiler arabadan inmişti diğer kalan yaratıkların ve zombilerin üzerine mermi yağdırmaya başladılar ve kısa sürede orayı temizlemişlerdi ama bu büyük bir hataydı.
-“Çabuk arabaya!” diye bağırdım. Hepsi arabaya bindi en arkadan ben kalmıştım arabaya direk atladım. Arka kapıları kapamıştım herkes nefes nefese kalmıştı. Kaldığımız yerden tam hızla devam ediyorduk. Diğer 3 kişiye baktığımda H***S***R!...