BÖLÜM 53
Tekrar yola çıkmıştık yanına bir addıbını daha almıştı. aynı bozuk yoldan devam ettik. Telsizle albaya plan değiştiğini ve Serkan’ı aldığımı ilettim. Sonraki durak Halkapınardı tabi şuan orda yaratıklar olabilirdi hazırlıkl olmalıydık izmir’e çıkan dönemeçli yollardan geçiyorduk;
-“Biliyor musun aslında pek bir umudum yok” dedi birden bire.
-“Ama benim var buda benle insanlar arasında farkı apaçık ortaya koyuyor. Yenilgiyi kabullenmiyorum ve kazanmak için güç kadar zengin bir aklada ihtiyaç olduğununda farkındayım. Özel harekatçı olduğunu söylemiştin değil mi?”
-“Evet... ”
-“Bak işte umudunun olması gerekirdi ama şunu söyleyeyin Türkiye’de özel harekat polislerinin dağlara verildiği günden beri şehirde olaylar çoğalmaya başlamıştı şehir içi terör örgütleri falan. Ama hükümet geçde olsa bunun farkına varmıştı. Tabi bu olaylar yaşanalı 8 yıl oldu ve 2020 yılındayız. Burdan çıkaracağın şey özel harekatcılar güçden çok akla ihtiyacı olan kuvvetlerdir. Ve şehirlerde akla daha çok ihtiyac vardır zamanlama falan. Kazanmamız sadece güce dayalı değil.”
-“Etkileyici planın vardır umarım.”
-“Sen merak etme... ”
Bir sessizlik oluştu daha sonra birden bir gürültü kopmuştu. Araba kontrolden çıkmış gibiydi sağa sola savruluyordu. Ve devamlı tavandan gürültüler geliyordu. Birşey sanki devamlı vuruyordu.;
-“Siz burda kalın!” dedim ve elime bir tane G3 alıp arka kapakları açtım. Asfalta baktığımda olağan bir hızda olduğumuzu anlamıştım ve gölgeler beni germişti kanatlı olan yaratıklar şuan tam tepemizdeydi. Hemen arabanın üst tarafını ellerimle sıkıca kavradım ve kendimi yukarıya doğru çektim. Karşımdaki yaratık beni farketmemişti. Elleriyle tavanı indirme çabası içersindeydi. Tam kafasına doğru nişan aldım ve elimi tetiğe adeta yapıştırdım. Olduğu yere yığılmıştı. Tam o anda havalandığımı hissettim yaratıklardan biri beni kapmıştı ve havalınıyordum. Elimdeki silahda yere düşmüştü o anda yaratığın boynunu dişlerimle kavradım. Ve bu onun canını yakmıştı daha fazla havalanamadan beni bıraktı ve ağaçların üzerine düştüm. Ufak bir sarsıntı yaşamıştım kafamın içinde ama kendimi toparladım. Ağaçların arasından yola çıktım arabayı göremiyordum. Ve yaklaşık 1 dakika sonra araba karşımda belirdi ama tepesinde 2 tane daha yaratık vardı. Bir şeyler yapmalıydım aksi halde diğerlerini kaybedebilirdim. Elimle durmalarını işaret ettim biden firene bastılar ve yaratıklar dengesini kaybedip önüme doğru düştü Birini sıkı bir şekilde boğazınından kavramıştım o anda Serkan arabanın üzerinde belirdi ve benim tuttuğum yaratığı tam kafasından vurarak etkisiz hale getirdi. Diğeri havalanmıştı ve tam Serka’nın üzerine doğru yöneliyordu. Ve yerde hareketsiz bir biçimde yatan yaratığı iyice etrafımda döndürmeye başladım yerini ve zamanlamamı ayarlayıp Serkan’la yaratığın arasına bıraktım ve tam istedğim gibi diğer yaratık çarpmanın etkisiyle dengesini kaybetti. Onuda diğer askerler etkisiz hale getirmişti.
-“Ölümün ucundan döndük” dedi serkan şaşırmış gözlerle.
-“Şanslı sayılabilirdik.” Dedim.
Arabaya tekrar atladım. Atladım 10 dakika sonra bornovaya varmıştık aylak yaratıklardan görmeyede başladık tabii.

BÖLÜM 56
Alsancağa çıkmadan çevre yolunu kullanmak en iyi fikirdi. Hem başımız beladan daha az uzakta kalırdı. Son aldığımız adam 60-70 yaş arasında gösteriyordu. Suratının belli yerleri kırışmış saçları ise beyazdı. Ama oldukca güçlü bir görünümü vardı. Bana döndü;
-“Bir adın varmı?”
-“Evet adım Hakan peki ya sizinki” diye cevapladım.
-“Benimde Arif Peki bir hikayen var mı?” Diye sordu. Sadece hatırladığım bölümleri kısa bir şekilde ona anlattım. Daha sonra;
-“Peki sen ne iş yapıyordun.” Diye sordum.
-“Yerel gazetede bi köşe yazarıydım. Bundan önce pek çok yerde görev aldım Türkiye’nin uluslar arası konumu ile ilgili yerlerde tabiki”
-“Bu etkileyeci” diye cevap verdim.
-“Zor bi ömür tükettiğimi söyleyebilirim açıkcası.”
-“Bu arada son durağımız olan Çiğli oldukca tehlikeli bir bölge çok dikkatli ve hızlı olmalıyız.”
-“Evet orda neler olduğunu biliyorum” diye söze girdi Serkan.
O arada arabayı kullanan asker;
-“Önümüzde Sivil insanlar var 3 kişiler ama etraftaki yaratıklar onları farketmiş durumda bunlar ne yapıyor?”
-“Hemen arabayı durdur siz burda bekleyin” diye cevap verdim.
Hemen arka kapağı açıp yola atladım beni farketmemişlerdi. 3 tane genç oğlan ve ne yapacaklarını şaşırmış haldeler. Onlara doğru bağırdım
-“Sakin olun bunlar bilinçli zombi sizi bilerek kapana kıstırmaya çalışıyorlar ani hakeretlerden kaçının.”
Ama beni duymamışlardı sert bir rüzgar hakimdi. Yaya geçit tabelasını yerinden söktüm mermi kullanıp hepsini buraya çekemezdim. Aşırı rüzgardanda yararlanıp dikkatli ve yavaş adımlarla zombilere doğru yaklaştım. O anda beni diğer üç oğlan farketmişti. Elimle sus işareti yaptım ve elimdeki tabelayı büyük bir kuvvetle boyunlarına doğru savurdum ilk sallayışta 2 tanesini haklamıştım. Arabaya doğru koşmalarını söyledim. Ve arkalarına bakmadan arabaya doğru koşmaya başladılar. Yaratıkların dikkatini çekmiştim üzerime ilk atılan çiftcinin bağırsaklarını tabelanın sivri tarafıyla dışarı döktüm. Sersemlemişti daha sonra kafatasının yarısını parçaladım. Karşıdaki dükkanın camlarından arkamdan geç bir kız yaklaştığını farkettim. Tabelanın arkasıyla ona sert bir darbe indirdim ve 180 derece dönüp kafasını uçurdum yine aynı şeyleri hissediyordum daha çok öldürmek daha çok kan. Ve düşünmeden bi kaçını daha aynı taktikle kafalarını vücudlarından ayırdım. Birden silah sesleri duymaya başladım bizimkiler arabadan inmişti diğer kalan yaratıkların ve zombilerin üzerine mermi yağdırmaya başladılar ve kısa sürede orayı temizlemişlerdi ama bu büyük bir hataydı.
-“Çabuk arabaya!” diye bağırdım. Hepsi arabaya bindi en arkadan ben kalmıştım arabaya direk atladım. Arka kapıları kapamıştım herkes nefes nefese kalmıştı. Kaldığımız yerden tam hızla devam ediyorduk. Diğer 3 kişiye baktığımda H***S***R!...