Beyler Uzun Bir Hikaye Olucak Kesinlikle Yarım Bırakmıcağım
Kitap Yapmayı Düşünüyorum Daha Önce DonanımHaberde Paylaşmıştım Burdada Paylaşmak istedim... Başlıyorum.

Edit: Seri Paylaştım ama kimse okumuyo galiba aslında size yavaş yavaş 1-2 gün bekleterek yazmak gerekiyo gibilince okuyosunuz anca

Edit 2 (ÖNEMLi): Kitabım düzenlemeler sonrası 1-2 ay içerisinde appstore'dan satışa sunulcak hikayenin devdıbını kitabın satışı açısından yazmıyorum. Kusura bakmayın beyler baya borçlarım var para lazım. Ama sizler için yeni bir hikaye yazmaya başladım bu uzun soluklu olucak kesinlikle kitap olmicak sadece size özel panpalarım

(bkz: büyük salgın kitap olmicak)

Sizin icin yazdığım hikayedir beyler tekrar kusura bakmayın .

iLK SABAH
Saat 08:30 yer seferihisar

Alarmın sesine uyandım kız arkadaşımla buluşucam ama ilk işim berbere gitmek sanırım saçlarım berbat görünüyor. Duş alıp kahvaltımı yaptım. Bilgisayarda e-postalarımı kontrol ettim. Ve bi an duraksadım birşey ekgibti. Kısa bir süre sonra aklıma geldi. Telefonuma mesaj gelmemişti normalde kız arkadaşım mutlaka benden önce kalkar mesaj atardı. Aramak istedim ama telefon çekmedi bu garip birşeydi. Dışarıya çıktım çeker diye ama görünen manzara bi hayli garipti. Sokaklar bomboştu.. Etrafta kargalar hüküm sürüyordu. Sokağa çıktım rüzgar saçımı süpürüyordu hafifçe.. Direk arkadaşım Fırat'ın yanına koştum. Evde değillerdi kapıları açıktı eve girdim kimse yoktu bütün odaları tek tek dolaştım boştu hepsi. Dışarı bahçeyi turladım birden tom karşıma çıktı deli gibi havlayarak kaçtı baya bir korkmuştum. En yakın karakola doğru yürümeye koyuldum..

CANSIZ BEDEN
Sokağın solundaki elektirik trafosunun üzerindeki spreyle yazılmış yazılar dikkatimi çekti. "Kaçış yok kapana kısıldık... " Kanım dondu bi kaç saniye yerimden kıpırdayamadım. Her neyse bi kaç sarhoş serserinin işidir diyerek yoluma devam ettim. Dükkanların kapıları açıktı hepsini tek tek kontrol ederek yoluma devam ediyordum. Bir tekel dükkanına girdiğimde gördüğüm manzara korkutucuydu.. Yerlerde kan izleri vardı. Bi anlık reflexle geri kaçtım. Bir hayli korkmuş ve heycanlanmıştım. Ürkek adımlarla karakola doğru yürümeye devam ettim. Devamlı bir otobur gibi etrafımı kontrol ede ede yürüyordum. Tam o sırada cansız bir beden dikkatimi çekti biraz daha yaklaştım. Otobüs durağının dibinde yüzü tanınmayacak haldeydi. Ellerim titriyordu kanım donmuş ve dizlerim beni taşımakta zorluk çekiyordu yaka kartındaki ismi okuyunca..

ISSIZLIK
Mustafa Ergün.. Bimde çalışıyordu ve bize hep Bimden birşeyler aşırıp getiriyordu. Bu çocuk hayat doluydu ve her zaman yapacak bi şakası ve esprisi vardı.. Moral kaynağımızdı kısaca.. Ağlıyordum.. Ama ne olduda bu hale geldi anlam veremiyordum hiç birşeye.. Bu ıssızlığın içindeki tek başınalık neyin göstergesiydi. Kimseyi göremicekmiydim? Ne gibi bir durumla karşı karşıyaydım.. Tanrı beni sınıyormuydu budamı bir sınavdı.. Gözyaşlarım Mustafa'nın bedenini yıkıyordu korkularımla.. Onu orda bırakmalıydım o ölmüştü.. Islak gözlerle izliyrdum tekrardan çevreyi.. Bi yerden alarm sesi duymaya başladım ses uzaklardan geliyordu. Karakola 400 metre kalmıştı yaklaşık. Aklıma kız arkadaşım geldi şuan ne yapıyordur ama önce polisten yardım almalıydım. Ailem trafik kazasında yaşamlarını yitirmişlerdi bundan 15 sene önce... 17 yaşına kadar teyzemlerde kaldım 18 ime bastığımda kendi başıma yaşamaya karar verdim. Ben bunları düşünürken uzaklardan alarmın olduğu yerden bir çığlık sesi yükseldi...

TELSiZDEN GELEN SES
Biraz daha heycanlamaya başlamıştım ve koşmaya başladım. Artık binayı görebiliyordum eski bir yapıydı. Önüne geldiğimde ümitlerim bir anda yıkılmıştı karakolun önü kana bulanmıştı resmen.. içeriye girdim duvarlarda mermi izleri ve kan vardı. Karakolda bomboştu. Şimdi ne yapacaktım!.. Tanrım tam bir çıkmazın içindeydim. Hiç birşey yolunda gitmiyordu. Rüyaymıydı bunlar.. Emin olmak için kendimi tokatladım.. Ama gerçekti nefes alış verişim kadar gerçek! Artık dikkatli olmalıydım. Aklıma telsiz geldi direk telsiz aramaya başladım. Odaları gezdikten sonra buldum ve yardım isteme başladım. Aman tanrım hiç bişey anlamıyorum! Karakolun terasına çıktım. Yardım istemeye başladım.. yaklaşık yarım saat yardım istedim ve tam o sırada telsizden gelen ses beni heycanlandırdı;
-"Hey ordaki beni duyuyormusun".. Heyecana kapılmştım birden doğruldum;
-"Evet evet duyuyorum"
-"Şuan nerdesin bilmiyorum ama cehennemde olduğun kesin" dedi
-"Neler oluyor bütün bu olanlar ne diye cevap verdim"
-"Dünyada doğa üstü şeyler olmaya başladı etrafta insan etiyle beslenen yaratıklar var"
aman tanrım bunlar doğrumuydu.. Şimdi taka battın Hakan..
-"Hey nerdesin tam olarak"
-"Balçovada Bestbuy alışveriş merkezindeki kulenin en tepesinde"..
-"Seni bulmam lazım... Heyy... Heyy cevap ver.." Ses kesildi Lanet olsun.
Tam o sırada gördüğüm şey tüyler ürperticiydi..

iLK TEMAS
Mustafa tekrar canlanmış karşıda bana doğru bakıyordu. A*** K*** şimdi ne yapcaktım.. Telsizdeki haklıymış demekki.. Nabzım çok hızlı atmaya başladı. Eğer aşşağıdaki kapıyı kapatırsam güvende olabilirdim. Ama Balçovaya biran önce gitmem gerekliydi. Aklıma silah dolabı geldi merdivenlerden aşşağıya indim açtığımda boştu!. Acilen bir çözüm bulmalıydım odaları yine aramaya başladım sonuç olarak bulamamıştım tam umudumu kaybettim derken temizlik odasında bir ceset gördüm. Bu bir polise aitti muhtemelen bu sefer ne olduğu umrumda değildi hemen belindeki silahı aldım ve dışarıya fırladım. Bunu başarmalıydım geçmişi bir kenarıya atıp Mustafa'yı vurmalıydım. Çünkü o evrim geçirmişti ve başka bir yaratık hükmediyordu sanki ona. Bütün cesaretimi toplayıp üzerine iki el sıktım ama hala ayaktaydı. Ellerim titremeye başladı ne yapacaktım tam iki metre kala belki korkudanmıdır bilmem kafasına 1 el ateş açtım. Ve o anda yere yığılmıştı. Evet kafasında vurunca bütün iş çözülüyordu. O sırada tüylerim diken diken olmuştu ve ses çıkaramıyordum ensemde bişeyin nefesini hissetmeye başladım. Direk kendimi öne doğru savurdum ve çevik bir reflexle arkamdaki yaratığa sıkmaya başladım ilk önce boynundan ikinci atışta kafasından vurmayı başarmıştım. Bu o geride bıraktığım polisti. Bu cehennemden uzaklaşmalıydım artık hemen ilk bulduğum arabaya atladım. Kahretsin çalışmıyordu! indim ve başka araba aramaya devam ettim. Ve çarşının olduğu bölgeye bakınca durum vahimdi Sayamıcağım kadar insan yiyen benim olduğum bölgeye iştahla geliyorlardı. Muhtemelen silah sesi onların dikkatini ve ilgisini bu tarafa çekmişti. Derhal bir araba bulmalıydım yoksa onların bugünkü kahvaltısı olacağımdan emindim.

KAÇIŞ
Ters yöne doğru koşmaya başladım. Ara sokaklardan birinde eski model Hyundai Accent gördüm ona doğru koştum. Sokak dar bi sokaktı hemen arabaya atladım anahtar üzerinde yoktu kapı açıktı düz kontak yapmaya çalışsamda beceremedim. Başka bir arabada göremiyordum. Artık çok geçti sanki çoktan sokağın başına gelmeye başlamışlardı. Yapacak birşeyim kalmamıştı sanırım buraya kadarmış. Tam o sırada anahtarların hemen arabanın sağ çaprazında olduğunu farkettim. Karşımdaki insan yiyenlerde iştahla ve hızlı adımlarla üzerime geliyorlardı. Son bir umutla anahtara doğru koştum yerden aldım. Aradaki mesafe azalmıştı direk arabaya attım kendimi. Anahtarı çevirdiğimde araba çalışıyordu. Geriye doğru sürmeye başladı sokağın sonundan yol ikiye ayrılıyordu. izmir yoluna çıkan yola saptım ve devam ettim artık hedefim izmir'di.

KAZA
Artık yola çıkmıştım Güzelbahçe'den kız arkadaşım Ceren'i alıp izmir'e gitmeliydim orda hayat vardır büyük ihtimal. Tek ihtiyacım cephaneydi ve bunun için Jandarma Komutanlığına girdim burda mutlaka cephane olmalıydı zamanımda azdı. içersini pek bilmediğimden bir 15-20 dakika aramakla geçti ve sonunda bulmuştum aradığımı. G3leri ve el bombalarını bir askeri çuvala doldurdum ve biraz askeri erzak aldım artık tam donanımlıydım. Geri arabaya koştum ve yola devam ettim. Yolda belli yerlerde o yaratıkları görüyordum. Çok gariptiler ruhları çekip alınmış ölüler ayaklanmıştı ve tüm insanlığa karşı savaş açmışlardı. Yol üzerindeki evime son bir kez daha baktım.. Aman Allahım ailemin fotoğrafını almalıydım. onlardan kalan tek teselli oydu. Evin olduğu sokağa girdim ve içeriden fotoğradı aldım. Tanrım... Karşımda yine onlardan! bu sefer sinirlenmiştim ve kafasına acımadan sıktım! geri arabaya atladım ve yola devam ettim artık güzelbahçeye yaklaşmıştım. Hemen Güzelbahçe bir sahil ilçesiydi. Balıkçılık burdaydı her taraf terkedilmiş gibiydi balıkçıların tezgahlarından bayat balık kokuları beni bayıltacak gibiydi. Ceren'lerin mahallesine girdim. Evlerinin kapısı kilitliydi camlarda korkuluk vardı. Nasıl açıcaktım? Eğer silahla açarsam toplanabilirlerdi ama Ceren'de içerdeyse ya? Kilidi kırmaya karar verdim ve kaçmak için kendime ortam hazırladım arabayı eve dahada yakaştırdım dibine kadar getirdim. Ve çıkıp kilide G3 saydırdım lakin içeriye girdiğimde sadece bir not vardı. "Hakan geliceğini biliyordum heryerdeler Ailem beni zütürüyor nereye gidiyoruz bilmiyorum".. işte bu benim moralimi bozmuştu bir hayli. Ama en azından hayattalardı bu benim için iyi birşeydi. Hemen arabaya atladım zombilere her yerden yavaş yavaş geliyorlardı. Bi kaçına çarparak geçtim çok hızlanmıştım. Ve o sırada en son gördüğüm şey direkti...

O ÇIĞLIK
Hay şansıma! direği nasılda göremedim derhal çıkmalıydım bu metal yığınından. Silahları alıp erzakları bırakmaktan başka bir çarem kalmamıştı hemen ilerde bi tane anadol vardı ona varabilirsem kurtulabilirdim. Silah çuvalınıda araban çekip anadola doğru yürümeye başladım. Silah çuvalı hızlı olmamı engelliyordu. Zombiler heryerdeydi aman Allahım bu cehennemden çıkmam lazımdı. Silah çuvalını sürümeye başladım böylelikle hız kazanmıştım. Anadola yaklaştım silahları kasaya fırlatıp hemen bindim bu sefer anahtarlar üzerindeydi. Direk gazı köklemek istedim. Çalışmıyordu!.. Biraz daha zorladım yaratıklar git gide yaklaşmıştı son bi gayretle arabayı çalıştırdım ve daha kontrollü olarak yola çıktım. Burası tam bir cehennemdi kurtulmuştum nihayet bu yerden. Tam bu esnada kasadan sesler gelmeye başladı. H*** S*** be onlardan biri kasadaydı. Silahlarda kasada olacak işmi bu şimdi! arabayla manevra yapmayı denedim. Lakin düşürmeyi başaramadım tek çarem arabayı kenarıya çekip onu halletmekti. Kenarda durup aşşağıya indim ve dikkatini üzerime çektim. Kasadan inmek için hamle gösterdi ama çok salakça bir düşüşle yara çakıldı hemen elime aldığım levyeyle kafasına acımadan vurmaya başladım.. O kadar hırs yapmışımki beyni parçalandı ama ben durmamıştım ve ağlamaya başladım durup.. Metin olmalıydım 10 dakika falan başında ağladım. Neden bunlar başımıza gelmişti... Ben bu sorularla uğraşırken marketin arka tarafından çığlık sesi geldi..

YENi BiR iNSAN
Bu bir kadına aitti. Kasadan G3 lerden bir tanesini alıp marketin arka tarafına emin adımlarla ilerleme başladım. Her an herşeyle karşılaşabilirdim. Çığlıklar birden iç yakar hale geldi köşeyi dönmüştüm. Ve yaratığın kızı düşürdüğünü gördüm kafasına bi el ateş açtım. Hemen kızın yanına koştum;
-"Hey iyimisin." dedim
-"Çok canım acıyor" diye karşılık verdi
-"Aman allahım bu şey seni yaralamış gel benle fazla zamanımız yok areabada anlatırsın"diyip kızın koltuk altına girdim ve arabaya zütürdüm. Tekrar yola koyulduk. Kızın yaşı muhtemelen benden küçüktü oldukça esmerdi. Korkudan derin derin nefes alıyor hıçkırırken tıkanıyordu.
-"Anlat hadi ne oldu?" dedim.
-"iki saat önce uyandığımda ailem dahil kimseyi göremedim o yaratıklardan görüyordum sadece. Ailemi aramaya karar vermiştim birden silah sesi duydum. O yöne doğru giderken bunlardan biri karşıma çıktı ters yöne doğru kaçtım saklandım. Ve ortaya çıktığımda saldırısını uğradım.." dedi
-"Evet o silah sesi benden geldi. Yaran çok kötü kanaman var ilerde eczane olcak oraya girelim direk sargı bezi ve bi kaç şey almalıyız".
Arabayı bir eczanenin önüne çektim. işte nöbetci eczaneemiizz.. içeri girip sargı bezi antibiyotik pamuk gazlı bez vs. sağlık ekipmanlarından doldurdum çantaya. Kıza arabada pansuman yaptım dirseğinin üstarafından ıssırılmıştı. Midem bulandı ama ona belli etmedim.
-"Hey bu arada adın neydi"? dedi birden
-"Hakan peki senin"
-"Benimkide Seren tanıştığıma memnun oldum o zaman" ve güldü..
-"Bende memnun oldum." diye cevap verdim. Sesinde bir heyecan var gibiydi.
Birlikte yola koyulduk..
-"Peki nereye gidiyoruz" diye sordu
-"BestBuy'a" dedim
-"Peki niçin"
-"Televizyon almak için değil herhalde orada biri var ona ulaşmaya çalışıyorum." diye cevap verdim.
Sonra bir sessizlik hakim oldu..

Best Buy
izmire yaklaştıkça o yaratıklardan daha sık görmeye başlamıştım. Ama hız kesmeden devam ettim. Hatta görmemeyim diye diye sahil yolunu tercih etmiştim. ilerde neyle karşılaşacağımı hiç bilmiyordum. Artık bütün herşey riskler üzerine kuruluydu sanki. Dikiz aynasından yanımdaki kızla gözgöze geldik bakıştıktan sonra toparlamak için;
-"Okuyormusun yada ne işle meşgulsün" diye sordum
-"Açık öğretimdeyim peki sen"?
-"Ege Üniversitesindeyim"
-"Birşey sorcam sana" dedi
-"Evet" diye cevap verdim
-"Ailemi bulabilecek miyiz yaşayorlar mıdır?"
-"Bunu bilemeyiz bende kız arkadaşımı kaybettim tek yaptığım inanmak yaşadığına inanmak"
O ağlıyordu kendimi zor tuttum çünkü güçlü olmalıydım.
-"Sende inan inanmak çok yüce birşeydir" dedim.
Cevap vermedi Narlıdereye vardığımızda bazı yerleden dumanlar yükseldiğini gördüm. Askerlerin burdan geçtiği belliydi. Yerlerde o zombilerden çokça vardı. insanlar görmeye başladım hayat demekki burda vardı hala. Hepsi arabalarındaydılar ve bzim gittiğimiz yöne doğru gidiyorlardı. Arabadan inip bi kaçını durdurmaya çalışsamda olmadı. Sadece birisi kaçabildiğin kadar kaç diye bağırdı arabasının penceresinden. Arabaya binip tekrar yola devam ettim. Amaan tanrım balçova taraflarında o leşlerden dahada fazla vardı ve Bestbuy'ın binasını görebiliyordum. Tanrım çevresinde aylak aylak geziyorlar ve geçen arabalara doğru atlıyorlardı. Oraya gitmek zor olcaktı benim için.

ALARM
Telsizi yol boyunca ara ara denemiştim. Tekrar denedim ama cevap yoktu. ilk önce iyice çevreyi inceledim. Yapacağım en iyi şey arka kapı olacaktı sanırım orası daha sakindi. Arka tarafa doğru olaştım arabayla ama devasa mal giriş kapıları kapalıydı ve bunları açmak imkansızdı. Arka taraftan olcak iş değil dedim bu bişey yapmalıydım. Bu arabayla zombilere meydanda okuyamazdım. Ön tarafa doğru gittim kapının açık olduğından emin olamıyordum. Arabadan inip bakmalıydım arka tarafa geri döndüm tam o sırada;
-"Hakan çok kötüyüm ateşim çıktı" dedi birden o kız
-"Aman tanrım durduk yere buda nerden çıktı hay aksi" dedim
-"Bilmiyorum!!!" diye bağırdı.
-"Hey sakin izin verde ateşine bakayım"dedim kız resmen cayır cayır yanıyorudu. Bu hayra alamet değildi.
-"Sen burda bekle ben ön kapıyı kontrol edicem dedim."
-"Çabuk ol korkuyorum" Ağlıyordu...
Arabadan inip ön tarafa doğru ilerledim onların dikkatini çekmemeliydim. Ve ne olursa olsun tek bir kurşun bile sıkmamalıydım. Kapıya emekleyerek ilerliyordum çok ama çok dikkatli bir şekilde ilerliyordum. Kapıya vardım iteledim açılmadı zorladım açılmadı elektroniğiyle oynamayı denedim yukardan belki klitli değildir dedim. Tam o sırada ALARM ÇALDI..
KAHRETSiN... !

KAPANA KISILMAK
Ne yapacağımı şaşırmış ve iyice aptallaşmıştım hepsi beni farketmişti o an arka tarafa doğru koşmaya başladım yangın merdivenini gördüm oraya kaçabilirdik hepsi arkamdaydı arabaya vardığımda kız baygın haldeydi onu sarstım uyanmadı kucaklayıp onu merdivenlere doğru koşmaya başladım bi anda hırıltılar çıkarmaya başlamıştı. Suratına baktığım an gözlerini ve ağzını açmıştı reflexle elim ayağım boşaldı ve onu yere bıraktım 1 adım geri geldim paçama yapıştı bırakmıyordu. Kafasına bi kaç tekme indirdim sersemleyince beni bıraktı sılahları da geride bırakmak zorunda kaldım ve medivene doğru koşmaya başladım. Bana yetişemezlerdi ama o anda köpekleri farkettim koşuyorlardı bana doğru kudurmuş bir şekilde işte şimdi dahada hızlanmam gerekliydi. Merdivenlere yaklaşmıştım o sırada köpeklerde bana yaklaşmıştı. Bir hamleyle kendimi merdivenlere attım ve kapıyı kapattım. Ayağı kalmak istedim ama kalkamadım bacağım kanıyordu ve hareket edemiyordum çok yara almıştım merdivenlerin boşluğuna düşmüştüm. Bir kafesin içersindeydim ve yavaş yavaş etrafımı sarmaya başlamışlardı..

BiTKiN BiR HAL
Her yanımı sarmışlardı hemen kapıyı kilitledim Ellerini içeriye doğru uZatmaya başladılar kıpırdayamıyordum hepsinin gözlerinin içine bakıyor derin derin nefes alıyordum artık bağıracak halim bile kalmamıştı her yanım sıyrk ve yara bere içindeydi kazanında payı vardı tabikii Şans eseri bana yetişemiyorlardı silahımda yoktu kendimi savunacak bi el bolbası olsaydı üzerimde yukarı çıktığımda hepsini havaya uçurabilirdim ama ne yazıkki oda arabadaydı. Derin derin nefes almaya devam ettim telsizi elime aldım ama bozulmuştu.. Bu durum bi hayli sinirimi bozmuştu hiç birşey yolunda gitmiyordu. Yinede yaşıyorsam bi amacım olmalı diye düşündüm. Tam o sırada dört yaşlarında evrimleşmiş bi kız çocuğu içeri girdi korkuluklardan ve üzerime atladı neye uğradığımı şaşırmıştım. Kafasını benden uzak tutuyordum ellerimle nefesi beni boğmuştu adeta büyük bir iştahla ağzını açmıştı ve bi hamleyle kafasını merdivenlerinlere vurdum ve o anda hareketsiz kalmıştım. Çok kötü bir duyguydu sanki o ufak çocuğun katiliymiş gibi hissetti ve gözlerim dolmaya başladı bu onun suçu değildi. Artık sürünerekde olsa yukarıya çıkmam gerektiğini anlamıştım..

YUKARIYA ÇIK!
ilk hamlemde başaramamıştım. Tüm gücümü topladım ve tekrar denedim yavaş yavaş sürünerekte olsa çıkıyordum yukarıya doğru canım bi haylide yanıyordu. Her basamakta yaralı olan kaval kemiğim sızlıyordu. Ve sağ bişeğimde aynı şekildeydi şuan bunlar temas ediyordu merdivenle ve tahmin edemiceğiniz bir acıyla yukarıya doğtu iniltilerle çıkıyordum. yarılamıştım ve aşşağıya baktım. Hiç vazgemiceklermiydi orda bana doğru bakıp ellerini uzatmaktan? Neyseki köpekler girememişti biraz daha geniş olsaydı şüphesiz girebilirlerdi. Tekrar çıkmaya başladım soluklandıktan sonra ve ilk kapıya vardığımda kilitliydi çatı katı tek seçeneğimdi oraya doğru tırmanmaya başladım. 15 dk içinde kalan yolu tamamlamış ve sona gelmiştim. Çatıya kendimi saldım temiz gönüyordu aşşğıya doğru baktım ve orda durup soluklanmaya başladım en azından HAYATTAYDIM

iÇERi GiRiŞ
Tam olarak hatırlamıyorum ama çatıda yaklaşık 4 saat baygın halde kalmışım. Sert esen rüzgar beni kendime getirmişti. Hava kararmıştı etrafı pek seçemiyordum ve iyice sersemlemiştim. Yavaş bir şekilde ayağa kalktım canım önceki gibi yanmıyordu ama hala hızlı yürümemi engelliyordu acım hafiflemişti. Heryer karanlıktı bi an yerdeki demire takılıp düşmüştüm neyseki ellerimi siper etmiştim. Tekrar ayağı kalktım ve yüksek olan binaya vardım ordaki camlar baya bi kalın olmalıydı. Takıldığım demir parçasını geri dönüp aldım. Cama yaklaşıp sertce bi kaç kere vurdum. Baya bi çatladı buzlu camdı anlaşılan sonra demirle içe doğru iteledim camı ve olduğu gibi bir bölümü aşşağı düştü. içersi zifiri karanlıktı sadece mağaza olan yerde ışıklar yanıyor olmalıydı. Emin olamadım aşşağı atmak için bişeyler aramaya başladım ve bi mermer parçası bulup aşşağıya doğru bıraktım. Evet burası merdivenlerin oldğu bölgeydi ve zemin aşşağıdaydı. Başka bir cam denemeliydi hemen dolanıp bir diğerini denedim ve onuda aynı şekilde kırdım ama bu sefer bir oda olduğunu an.lamıştım ve kendimi içeriye bıraktım. Sonunda binaya girmeyi başarmıştım.

BiNA
Oda karanlıktı ışıkları açmayı denedim ama başaramadım telsizdeki adamın yanına varmalıydım. Kapıya yöneldim daha çıkacağım onlarca kat vardı. Yavaş yavaş merdivenleri çıkmaya başladım bende bi hayli yorgun düşmüştüm. Ara ara kimse varmı diye bağırıyordum ama sesime cevap gelmiyordu. Binayı yarılamıştımki yukarlardan bir gürültü koptu bu kalbimin hızlı atmasına neden olmuştu. Heey diye seslendim ama yine cevap yoktu. Hızlı adımlarla yukarıya çıkmaya başladım bu sefer. Varmıştım artık adımlarımı yavaşlattım dikkatli bir şekilde en son kattaki odaları tek tek kontrol etmeye başladım boştular. Tek bir oda kalmıştı koridorun sonundaki oda... Ona doğru yaklaştım yavaş adımlarla ilk önce içeriyi dinledim ama sessizdi. Kapının kolunun hafifce aşşağı doğru indirdim ve gözlerimi içeriye doğru çevirdim. Oda karanlık değildi bir gece lambası odayı aydınlatıyordu. içeriye girdim etrafı süzmeye başladım televizyon buzdolabı bilgisayar ve kafeste bir tane papağan vardı. Kuşa bir süre baktım masada bir silah gördüm. Masaya doğru yaklaştım ve... Bi anda her yer bembeyaz olmuştu ve büyük bir acı hissetmiştim..

O ADAM
Gözlerimi açtığımda yine aynı odadaydım bi sandaleye bağlanmıştım ve her tarafım uyuşmuştu. Başımda feci bir şekilde ağrıyordu. Ayak seslerinden arkamda olduğunu anlamıştım.
-"Bana neden vurdun?" dedim.
-"Kimsin nerden geldin?" diye soruma soruyla karşılık verdi.
-"telsizde konuştuk hatırlasana" diye cevap verdim..
-"bu sabah konuştuğum kişi sen miydin?" dedi.
-"Evet yanına gelmek için çok çaba harcadım" dedim.
-"Hahaha sandığımdan azimli çıktın ben senin çoktan parçalara ayrıldığını düşünüyordum dedi"
-"Evet ama şans yanımdaydı ve yaşıyorsam hala bi sebebi var" dedim.
Döner sandalyeyi kendine doğru çevirdi.. Uzun saçları vardı. saçı sakalı birbirine karışmıştı Gözleri keskin ve kendinden emin bi tavrı vardı. Suratının sol alt tarafında bir yanık vardı.. Önce derin bir nefes aldı...
-"Buraya nasıl girdin" dedi ciddi bir şekilde.
-"Çatıdan... Çatının ordan binaya yaklaştım ve pencerelerden kırarak girdim."
-"H**S**R işte şimdi bu kötü oldu ne yaptığının farkında mısın?" diye bağırdı.
-"Ne oldu yahu ne yapmışımki" dedim
-"Seni hiç takip etmeyeceklerinimi sandın" dedi
işte o an korkmuştum kaynar sular başımdan aşşğı boşalmıştı sanki...

SiLAHLARA ULAŞ!
-"Ben aşşağıya iniyorum" dedi.
-"Hey beni çöz bende senle geleyim"
-"Yine herşeyi berbat mı etmek istiyorsun" dedi sert bi dille.
-"Birbirimizi kollamamız gerekecek ya aşşağıda kalabalıklarsa?" dedim.
-"Hayır seni yanıma alarak riske giremem"dedi.
-"Bir çanta dolusu silahım var!" dedim.
-"Yanıma geldi. Nerde?" dedi.
-"Aşşağıda arabanın kasasında"dedim
-"Umarım doğruyu söylüyorsundur" dedi ve iplerimi çözdü. Ellerim baya bi uyuşmuştu. Onu takip etmeye başladım. Koridoru geçtikten sonra merdivenlerden indik. Durdu ve bana bir silah verdi.
-"işine yarayabilir" dedi
Bi an duraksadım sonra devam ettim bu bir güven göstergesiydi. Aşşağı varmıştık etraf sakindi serin bir yaz rüzgarı içeri giriyordu.
-"iki pencere kırık" dedim ve kırık pencereleri gösterip;
-"Silahları alalım ilk önce sonra onarırız" dedim.
-"Pekala önden git sen aşşağıya in ben seni kollarım dedi"
Birlikte yangın merdivenin olduğu bölgeye vardık. Neyseki gitmişlerdi çok sessiz olmalıydım aşşağıya indim. Yavaş adımlarla arabaya doğru yöneldim uzaktan silüetlerini görebiliyordum aylak ayla yürüyorlardı. Arabaya vardım. Kasadan silah çantasını aldım biraz ses çıkardım ama neyseki duymamışlardı. Hızlı adımlarla geri döndüm ve merdivenlerden yukarıya çıktım.
-"Bu sefer iyi bişey yaptın dedi ve gülümsedi" Bende güldüm ve binaya gittik. Tam pencereden girecektikki içerden bir gürültü koptu!!

GERiLiM
Çok gerilmiştim kalbim hızla atmaya başladı tekrar. O ise gayet soğuk kanlıydı. Ona dönüp sessizce
-"Şimdi ne yapacağız?" dedim
-"Sessiz ol ve gel benimle" dedi. Odadan girişi yaptık ve silahları ağırlık yapmasın diye köşeye bıraktık 2 mizde elimize birer g3 almıştık. yavaşca merdivenlere doğru sesin geldiği zemine ilerlemeye başladık. Sessizlik hakimdi şuan için sırt sırta verip etrafımızı kontrol ederek ilerliyorduk. Zemine indik yavaş yavaş etrafı süzmeye başladık. Tam o sırada birşey süratla bi yerden bi yere geçti ve gözlerim fal taşı gibi açıldı çok hızlıydı ve iriydi gölgesini görebilmiştim sadece. Sen burda kal diyip şartelleri açtı. Ve altkatın ışıkları yanmaya başladı. Onun gittiği yöne doğru hareketlendik baktığımızda hiçbirşey göremedik. Dahada gerilmiştim artık ve bi gürültü daha koptu kalbim yerinden çıkcak gibiydi resmen. Yutkundum ve ilk defa bu kadar çok gerilmiştim damarlarım iyice sertleşmişti. Silaha o kadar sıkı sarılmıştıkmı parmaklarım kaskatı olmuştu. Kapısı açık olan odaya hareketlendik tam o sırada arkamızdan hırıltılar gelmeye başladı. DEVASAYDI..

YARATIK
Korkudan titremeye başlamıştım ve sırtımdan soğuk terler akıyordu. Kanım donmuştu resmen gözgöze gelmiştik böyle birşeye ilk defa burda rastlamıştım gözleri kıpkırmızıydı ve insana benzer bi hali pekte yoktu. Hareket edemiyordum sanki büyülenmiştim yada şoka girmiştim. Benim üzerime gelmeye başladı hızla sadece bakıyordum. Tam o sırada silah sesleri beni kendime getirdi. Mermileri yaratığın üzerine boşaltmıştı
-"Hey ne yapıyorsun hareketlen ateş etsene" diye bağırdı
Kendime gelmiştim ve bende ona doğru ateş etmeye başadım parmağım tetiğe adeta kilitlenmişti ve durmadan ateş ediyordum. Biz ateş ettikçe iyice çökmüş bir halde yere kapaklanmıştı ve enerjisi hiç kalmamıştı sonkez başına gelip aynı anda kafasına ateş ettik ve paramparça oldu... O an ellerim titriyor derin derin nefes alıyordum.
-"Buda neyin nesiydi" diye sordum
-"Bilmiyorum her neyse çok güçlü birşey ve diğer zombilerden farklı" diye karşılık verdi.
-"Bunlar evrimmi geçirdi yoksa başka birşeyin eserimi acaba" dedim.
-"Hiç bir fikrim yok haydi hemen camı onaralım" dedi.
Kafamı salladım onaylarcasına. Pencereye doğru hareket ettik.
-"Bu arada adın ne?" diye sordum
-"Sezer ya seninki?"
-"Bende Hakan memnun oldum" dedim
Cevap vermedi ama başımızın belada olduğu belli gibiydi.