zombi temalı hikaye

Yeteri kadar kişi gelirse döndüğümde anlatmaya başlıycam(1-2 saat içinde dönerim)

Hikayenin başını yazdım ona göre yorumları alıcam. Eğer Detaylarla iyi derseniz böyle devam edicek ama beğenmezseniz detayları azaltıcam.

Edit: Sadece benim yazdıklarım için (bkz: http://inci.sozlukspot.co...aye/@uyelik-acildi-geldik)

geldim beyler. 1-2 kişi gelsin başlarım. Zaten yeteri kadar ilgi yok. bitiririm birazdan

iyi gidiyo lan baya sardı mk.. başlığı unutup gitme sakın !!

@49 ahahah haklısın panpa. Zombi olayına girince kafam direk amerikan filmlerine gitti.

harbı amk kufur et bızden bırı olarak yaz ve hızlı yaz

reserved

tamam güzel zevkle okudum ama küfür etmekte çekinme amk kitap yazmıyon. sersem falan ne öyle türkçe dublajlı filmler gibi... *

Bu günlük bu kadar yeter beyler. belki gecenin ilerleyen saatlerinde yazarım ama şimdi mola veriyorum

En iyi fikrin çatıya çıkmak olduğunu ikimiz de biliyorduk. Eğer dışarı çıkmaya çalışırsak bir hortlak deniziyle karşılaşacaktık. Çatıya çıkan merdivenlere ilk adımı attım. Çaresizliğimi o an farkettim, eğer hortlaklar dağılmazsa burada sıkışıp kalacaktık ve büyük ihtimalle açlıktan ölecektik. Ya da hortlaklara yem olacaktık. Arkamdan demir kapıyı kitledim ve çatıya çıktık. Demir kapıyı açabileceklerini sanmıyorum. Çatıdan etrafın görünmesi büyük avantajdı ve gördüklerimiz bizim için iyiye işaret deyildi.
Bu sitede bu kadar insan yaşadığını bile tahmin etmiyordum ! Lanet olası hortlaklar her yanı sarmış o iğrenç sesleri çıkararak ilerliyorlardı.

hadi laan

Sağlam bir küfür savurdum mala. Bu sefer sessiz olmama da gerek yoktu, zira çevredeki tüm hortlaklar burada olduğumuzu biliyordu artık. Ne yaptığını anca küfürden sonra anladı. Ama artık çok geç kalmıştı bunun için. Tetiğe basamadan komşum gibi olmalıydı diye düşündüm. Silahını elinden aldım ve beni izlemesini söyledim. Küçükken babamla birlikte ava giderdik. O yüzden nişan almayı az çok biliyorum. Zaten birkaç metreden hortlaklara nişan alamamak için sersem olmalı insan. Artık ses gibi bir sorunumuz olmadığına göre av sezonu başlamıştır. 8 hortlak vardı ve 8 tane mermi olmasını umuyordum. 1..2..3..4..5 ah lanet olsun ıskaladım. Tekrar nişan aldım ve öldürmeyi başardım. Diğer hortlağa doğrulttum silahı "çıkt" O iğrenç ses ! Mermilerim bitmişti ve geriye üç tane daha kalmıştı. Eğer yanımdaki sersem birini öldürebilirse 2 tane. Cebimden bıçağımı çıkardım. Derin bir nefes alıp yakınımdaki hortlağa sağlam bir tekme attım. Ardından da bir bıçak darbesi. Güzel kıyafetlerim yine kan olmuştu! Ama kıyafetlerim kan oldu diye dursaydım şu an bunları yazamıyor olurdum. Yine aynı taktiği uygulamaya karar verdim. Sağlam bir tekme ve ardından bıçak. Etkili olmuştu ki hemen yanımdaki hortlağı unutmuşum. Onu görünce dona kaldım. Hareket edemiyordum ve artık benim için ölme vaktinin geldiğini hissettim. Ben bu düşüncelere dalmışken kafası birden yerinden uçtu. Arkasında duran adamın bana sırıttığını gördüm ve minnettar bir bakış atmakla yetindim.

devam layn

içeride onlardan var mı bilmiyordum ve bilmek de istemiyordum. Merdiven hemen kapının sağ tarafındaydı ve şanslıysam çatının kapısı kilitli değildi. Ki bu zamana kadar ölmemem şanslı olduğumu gösteriyordu. Merdivenleri koşar adım çıktım ve evet şanslıydım kapının önündeki bir grup hortlak dışında. Benim alt edebileceklerimden kat kat fazlaydı bunlar. Hiç riske girmek istemiyordum. Tam geri dönecekken bir ses duydum, ama bu ses onların sesi değildi daha çok "pisst" diye bir sesti. Etrafıma bakındım ve haklıymışım. Bir insan ! Üstelik yaşayan bir insan. El hareketleriyle sessiz olmamı ve sola doğru gelmemi söylüyordu. Daha önce bir insan göreceğime bu kadar sevineceğimi düşünmezdim. Ses çıkarmamaya çalışarak ona doğru gittim. Pek başarılı olduğum söylenemez, hortlaklardan biri beni duydu ve bizim olduğumuz tarafa doğru gelmeye başladı. 2. adımı atamadan "Bam!" diye bir ses duyuldu ve kurşun darbesiyle hortlak yere yığıldı. Bunu anca bir sersem yapabilirdi. Sadece iş merkezindeki hortlaklar değil çevredeki tüm hortlaklar yerimizi biliyordu artık.

anlat itin evladı dınlıyoz mu yazmamız gerek ılla

Etrafta çok hortlak olmasından korkuyordum. Apartmanın kapısına varmıştım, kapısı zaten açıktı. Bu da hortlakların nasıl geldiğinin cevabıydı. Yavaşça kapıdan geçtim ve etrafa baktım. Öğlen saatleriydi ve güneş tepedeydi. Giderken yolu birkaç adım uzatan yolu tercih ettim. Alanı iyi görüyordu ve kısa yoldaki gibi hemen yanında hortlakların saklanabileceği bir yer yoktu. Gerçi saklanabilecek kadar okul olup olmadıklarını bilmiyordum ama böylesi daha güvenliydi. Her zaman cips almak için geçtiğim yolu şimdi yaşamak için geçmem gerekiyordu. Bu basitti, en fazla ne olabilirdi ki ? Sessiz bir biçimde koşmaya devam ederken sol elime yine elektrik tabancasını aldım. Çünkü tam yolumun üzerinde onlardan biri görünüyordu... Sağ tarafıma baktığımdaysa her gün bahçedeki banklarda oturan yaşlıların yerine 3 hortlak vardı. Ama oturmuyor besleniyorlardı, Eğer şanslıysam onlara yakalanmadan gidebilirdim. Yoldakini halletmesi kolaydı. Dikkatle baktığımda onun her gün gördüğüm ve nefret ettiğim apaçilerden olduğunu fark ettim. Bunu yapması zevkli bile olabilirdi. Hızlı ama sessiz adımlarla ilerledim ve arkasından şoku verdim, bu sefer beynine değildi ve bunu bilerek yapmıştım. Sersemlediği an kafasına bıçağın tersiyle vurdum. Yere yığıldı, bu kadar kolay mıydı ? Etlerinin çürümeye başlaması yumuşamasını da sağlıyordu ve ölmeleri daha kolay oluyordu. Hiç beklemeden yoluma devam ettim ve iş merkezinin kapısına vardım.

http://anonimzombiistilasihikayeleri.blogspot.com/

reserved

hay amığı zikeyim

http://komsumartikzombi.b.../08/zombi-cocuk.html#more

okuyun lan gülmekten altıma sıçtım ahahaha

güzel panpa tam al çizgiroman yap şeklinde olmuş