zombi saldirisindan nasil kurtuldum

o geceyi zavalli insanlarin aglasmalarini dinleyerek gecirdik. ikimizin de gozune damla uyku girmemisti, birbirimize soyleyecegimiz fazla birsey de yoktu. kasim abi bildigi butun dualari okurken aklimdan yuzlerce fikir akip geciyordu, "bir takim insanlar aklini kacirmisti ve diger insanlari issirmaya baslamislardi", "peki canerin vurulma sebebi neydi, oyle ya komutan onu hic dusunmeden oldurmustu". bunlarin tek bir anlami vardi, issirilan insanlar bir sure sonra bir tur degisim gecirerek, onlardan birine donusuyor. sonra da saglikli insanlara saldirarak bu virusun yayilmasini sagliyorlardi. hayat ne kadar garip gerceklere gebe, insanoglu ki gokdelenler yapmis, uzaylara cikmis. gozle gorulmeyen bir virus gelip bunlarin hepsini yokedebiliyor, aileler, sevgililer, arkadaslar, hepsini. ne icin? sadece uremek gibi basit bir amac ugruna. bu dusuncelerle sabahi etmistim.

sabah sallanan sefer taslarinin gurultusuyle uyandim. on onbes kisi sarkik omuzlarla ve egik baslarla yemek sirasina girmislerdi, ufak bir asker de elinde kazan, yemek dagitiyor bir yandan da hicbirsey yok gibi yanindaki asker ile konusuyordu, yanindaki uzun boylu olan da surekli onaylar gibi kafasini salliyordu. insanlarin cogu yemek yemiyor, genelde vakitlerini birbirleri ile dertleserek ve sabit bir noktaya bakip dusunerek geciriyolardi. solgun yuzleri, cadirin los isiginda burusturulmus peceteleri andiriyordu. biraz guc toplamam gerekiyordu, zorlukla dogrulup yemek icin siraya girdim. askerlerden uzun ve saf gorunumlu olani elime bir sefer tasi tutusturdu, digeri de tasin icine elindeki kepceyi haslanmis etin suyuna daldirip sefer tasina boca etti. o sirada kisa boylu olan digerine "devrem bak bizim gomutan serttir ama ozunde cok kral adamdir. mesela bazen bana oglum der" dedi, sonra sigarasindan bir nefes cekip ekledi, "ne zaman memlekete gitmek istesem izin verir". bu lafa sasirdim dogrusu, sanki bu illet sadece burada vardi. aniden donup askere "pardon, sizin gidebilecek memleketiniz kaldi mi?" dedim. bana dondu, genis genis gulumseyerek "ohoo bizim oralarda bisey yok, hem bizim memleket yuksekte. dag havasi mikrobu kirar" dedi. anlasilan salgin uluslararasi capta degildi, yani sesimizi hala birilerine duyurabilirdik. peki neden devlet bizi gozden cikarmisti? neden hicbir iletisim imkani yoktu. oyle ya bolgeyi bosaltmak varken neden bizi kamplara tiksinlar? bu tek bir anlama geliyordu, burada olan biten herneyse gizli kalmaliydi. olan suydu, devlet kendi pisligini supuruyordu ve disardaki insanlari, bolgede saglikli hicbir ferdin kalmadigina ikna etmislerdi.