zombi saldirisindan nasil kurtuldum

aylaklardan bir tanesinin uzerinde belediye iscisi tulumu vardi ve ayaktaydi. diger ikisi meydanin ortasinda kalmis son birkac lesi yemekle mesgullerdi. kasim abi sahanin sol tarafina dolasip, aylagin arka tarafindaki bos mandalina kasalarinin arkasina gizlendi. ben de kayalari takip edip aylagin bir metre kadar yakinina geldim. kasim abi oradan "dayoolu" diye seslenince aylak arkasini dondu. ben de yerden kaptigim tugla buyuklugundeki bir kaya parcasini kafasinin arka bolumune patlattim. aylak bir metre kadar one savrulsada ayaklarini uzerinde kalmayi basarip bana dogru dondu. yildirim hiziyla uzerime atladiginda biz gibi bedeninin agirligini hissettim. yayilan koku da durumu daha katlanilmaz yapiyordu. iri yari bir aylakti, ust dudaginin bir bolumu kopmus, biyiginin sag yarisi ile beraber assagi dogru sarkiyordu. dislerinin arasi pihtilasmis kan lekeleri doluydu, agzindan dokulen istah salyalari ve irin gogsume yapisiyordu. sadece iki elimle alt cenesinin altindan kavrayip, beni issirmak icin acilip kapanan korkunc agzini kendimden uzak tutmaya calisiyordum. kasim abi oldugu yerden cikip, yerdeki demir cubugu aldi ve bana dogru kosmaya basladi. az once yedigi darbe yuzunden, aylagin basinda bozuk para kadar bir aciklik olusmustu, ama beyin yeterince hasar almadigi icin aylak hareket etmeye devam ediyordu. uc dort hizli adimdan sonra kasim abi elindeki demiri aylagin basindaki acikliktan iceri daldirmayi basardi. aylak o anda fisi cekilmis bir alet gibi uzerime yigildi, ani bir hareketle olen aylagi uzerimden atip ayaga kalktim ki aksam yemegi ile mesgul olan aylaklarin da dikkatini cektigimizi farkettik. iki kisilerdi, bitmek bilmez bir acligin esiri bedenleri onumuzde yalpaliyordu.

inanmayın beyler sallıyor zombi diye bişy yoktur

allah rızası için devam et panpa

devam panpa pazartesi oldu

ulan muallak yazsana

up amk

panpa bide hızlı olsan efsane olucan ama

reserved

pazartesi demiş ya panpa

ne zaman devam edecen lan

butun gece yagmur yagmisti ve bizi yagmura karsi koruyacak uc bes adet bim posetinden baska hicbirsey olmadigi icin iliklerimize kadar islanmistik. sabah uyandigimda kasim abi yoktu, telasla tirmandigimiz kayadan assagiya indim ve cevreme bakinmaya basladim. onbes dakika aradiktan sonra umudumu kaybettim ve esyalari alip buradan uzaklasmak icin kaldigimiz kayaya dogru yoneldim. o sirada omzuma dokunan bir el ile irkildim, kasim abi yamacta yakaladigi bildircin ve karatavuklarla geri donmustu. kampta gunlerdir dogru durust birsey yiyemedigimiz icin, avlari yaktigimiz ateste ustunkoru pisirip, yari pismis yari cig mideye indirdik. yemek fasli bittikten sonra kasim abiye "abi neredeydin, seni heryerde aradim ama goremedim" dedim, "begim sen gorebilsen zeten o canavarlar da gorurdu, o zaman bizim halimiz nice olurdu" deyip gevrek bi sekilde guldu. demek ki hayatin cemberinden gecmis insanlar, her felaket karsisinda soguk kanli olabiliyorlar diye gecirdim icimden. "kampa inip bakalim, belki askerler arkalarinda silah birakmistir, isimize yarayabilir" dedim. kasim abi ile beraber kactigimiz yoldan tekrar kampa dogru indik. kampin yanindaki kayalara siper alip ortaligi gozlemlemeye basladik. uc bes aylak, hala kalan et parcalarini kemiriyordu. kampa girmek icin once onlari haklamaliydik, ama bu isi sessiz yapmamiz lazimdi yoksa kampi aylaklardan temizleyelim derken, daha cok aylagin buraya gelmesine sebep olabilirdik. sehirdeki aylaklar yiyecek bulmak icin sehrin disina cikmaya baslamisti ve bu da ortami cok daha tehlikeli hale getiriyordu.

rezerved

ne içiyon amk sen

rezerved 2. sayfadayım

bolum uc: kacis

edit: panpalar, hikayenin onemli bir bolumu kafamda ama bu aralar islerim yogun oldugu icin fazla yazamiyorum. inanin kac gundur uyku uyuyamiyorum amk. pazartesiden itibaren son gaz devam.

arbede sirasinda kasim abi ile goz goze geldik, belki de bekledigimiz an gelmisti. bu kamptan cikabilirsek, en azindan kendi olumumuzden kendimiz sorumlu olacaktik. boyle kapana kisilmis fare gibi beklemek hicbirimizin hosuna gitmiyordu. askerlerin tumu aylaklarin yogun olarak geldigi giris kapisina odaklanmisti, askerleri asan birkac aylak da kampin icine girmisti bile. o sirada kampin yamaca bakan tarafindaki tel ogruler de yikilmak uzereydi. kampin erkeklerin bir kismini arkama alip, o tarafa dogru kostum. bizi goren aylaklar daha da hirslanmis, bitmek bilmeyen bir ofke ile tel orguye abaniyolardi. aslinda istemsizce yiyecege dogru yonelmislerdi, onlari neyin engellediginin farkinda bile degillerdi. elimizdeki aletlerle, sadece bir aylagin gecebilecegi acikliktan bize dogru gelen aylaklari elimizdeki aletlerle hakliyorduk. kiyafetlerimiz beyin parcalari ve kan lekeleri ile dolmustu. en zor olani da cocuk aylaklari oldurmekti, ama onlarin gercekte birer olu olduklarini bilmek, insanin vicdanini rahatlatiyordu. sonunda aylaklar, kampin yamaca bakan cephesindeki tel ogruleri yikmayi basardilar. on kadar aylak yikilan tel orguden kampin icine girmeyi basarmisti ve kampin erkekleri ile carpisiyorlardi. o sirada karanliktan birinin fisildadigini duydum, "gungor beg". bu kasim abiydi, o hengamede tel orgulerin obur tarafina gecmeyi basarmis ve calilarin dibine gizlenmisti. sesin geldigi yone dogru gittim ve sessiz adimlarla, yamactan yukariya dogru tirmanmaya basladik. artik bizi duyamayacaklari bir yukseklige cikinca, haftalarimizi gecirdigimiz kampi seyre daldik. bu baskini kazanmak imkansiz gibi gorunuyordu, kampta cok fazla sivil kayip vardi ve onlar da yakin bir zamanda aylaklara donusecekti. ama asil suprizi daha yasamamistik, kampin girisinde sag kalmis bir avuc asker ve komutanlar, acele ile iki adet askeri kamyona dolusup, kampi terkettiler. siviller, silahsiz ve korumasiz bir sekilde, aylaklarin kucagina birakilmisti. biz sadece olanlari yasli gozlerle izliyorduk, onlara yardim etmek gibi bir luksumuz yoktu. o zamanlar daha, hikayelerini dinledigim insanlarin, kisa bir sure sonra olmesine alismamistim. kamptan cikmistik, hicbirseyimiz yoktu ama ozgurlugumuz vardi. yakinimizdaki yuksekce bir kayaya tirmandik, kendimizi aylaklarin bu kayaya tirmanamayacagina inandirarak uykuya daldik. yarindan itibaren basimizin caresine bakmak zorundaydik.

aylaklar yorulmak bilmiyorlardi, kamp ise hem fiziksel, hem manevi mukavemetini kaybetmeye baslamisti. artik askerler nobet saatlerini devrettiklerinde bayram ediyorlardi. henuz sivillerden bir kayip yasanmamisti ama bunun an meselesi oldugunu biliyordum. lakin dedigim gibi de oldu, o gun uc siralarinda, kalabalik bir aylak surusu kampa saldirdi. helikopterlerin yakiti biteli gunler olmustu, artik devriyeye cikamiyorlardi. yaklagib yuz kadar aylak, kampa giden patikadan, kampin oldugu duzluge ulasmisti. mayinlarin da artik yavas yavas sonu geldigi icin, patlayan mayinlarin sadece bir kismi yenileri ile degistirilebilmisti. siviller korku icinde kampin ortasina dolusmuslarken, cevredeki mayinlardan birine basan aylaklardan birinin parcalari kampin icine dustu. aylagin kafasi, sol gogsunun bir kismi ve sol kolu hala tek parcaydi. aylak birkac saniye hareketsiz kaldiktan sonra, gozlerini acti. bir cift kaburga kemigi sol gogsun altindan cikmisti, arkasinda kandan bir iz birakarak ilerliyordu. o sirada askerler bu ucube ile ugrasamayacak kadar mesgul olduklarindan, is basa dusmustu. herkes dehset icinde bu yaratiga bakarken, cadirin girisindeki dolaba dayanmis kazmayi alip ileri dogru iki adim atarak istedigim mesafeye ulastim ve daha kosarken havaya kaldirdigim kazmayi buyuk bir hiddetle yerdeki aylagin kafasina indirdim. aylagin kafasi paramparca olurken vurusun siddetiyle de kazma topraga saplanmisti. bu herkese cesaret vermisti, bu keyifsiz isi daha binlerce kere yapmak zorunda olacagimi bilmiyordum. sivillerden, altmis yaslarinda bi kadinin "oglum allah razi olsun" deyip ardarda birkac sureyi siralamasi disinda, hicbir ses cikmamisti. bu isi becermis olmanin ozguveni ile gruba "artik askerler bizi koruyamayabilir, basimizin caresine bakmaliyiz." dedim. gruptan beni onaylayan homurdanmalar, benim liderligimin kabul edildigine delalet ediyordu. bu sirada kapidaki catisma siddetlenmisti ve mayin tarlasini gecmeyi basaran bazi aylaklar tel ogrulere dayanmisti. aylaklarin icinde her turden insani gormek mumkundu, turbanli, mini etekli, isci, memur, esnaf, dilenci, kisacasi hicbir sart altinda bir araya gelemeyecek bircok hastalikli insan bu virus sayesinde ortak bir amac icin kivraniyordu, etimizi kemirmek. tel orguler, beton babalarla sabitlenmisti, ama aylaklar abandigi icin, dayanikliligini giderek kaybediyordu. tel orgulerin yikilma ihtimaline karsi, kampin erkekleri ellerine gecirdikleri kazma kurek gibi aletlerle, hazir bekliyorlardi.

devam panpa.

panpa devam et lan nolur amk çok güzel

up panpa devam et lan çok güzel gidiyor.