zombi saldirisindan nasil kurtuldum

bu gece oradan cikmaliydim ve bana yardim edebilecek tek kisi, grubun en zayif halkasi oldugu her halinden belli olan nedimdi. digerlerinden cok daha vicdanli, ufak tefek, cekingen bi gencti nedim. uzerinde atari logosu olan bi t-shirt altinda ise kahverengi bir kapri vardi. biraz sohbet edip guvenini kazanmaya calistim, her ne kadar temkinli davransa da, aramizdaki buzlarin biraz eridigini hissettim. tuvalete gitmem gerektigini soyledigimde kolumdan tutarak beni kaldirdi. fermuarimi acip penisimi tutmasini istedigimde yuzunu eksiterek "unut bunu" dedi. "ellerimi cozersen bu isi kendim de yapabilirim, buradan kacmak zaten bir cilginlik olur, disarida hayatta kalmam mumkun degil" dedim. arkasini donup konagin onunde hazirlik yapan arkadaslarina baktiktan sonra isteksiz bi sekilde ellerimi cozmeye basladi. ellerim bosta kalir kalmaz hizli bir hamleyle, bilegimi saran ipi boynunun cevresinden gecirip, bir elimle de agzini kapatip bizi kapattiklari klubenin arkasina cektim. olurken hayal kirikligi ve umutsuzluk icinde, yalvarir gozlerle yuzume bakiyordu, benim ise onun yuzune bakacak cesaretim yoktu. buradan cikmaliydim ve artik olay geri donulmez bi hal almisti. nedimin cesedini klubeye sokup kapiyi uzerine kapattiktan sonra yerdeki eski battaniyeyi alip, prefabrik klubenin catisina tirmandim. yanima aldigim eskimis battaniyeyi uzerime serip, elimdeki tek silahimsi sey olan, ellerimi baglayan halati da avuclarimin arasina alip gergin bir sekilde beklemeye basladim. kisa bir sure sonra, guvenlik gorevlilerinden biri beni kontrol etmek icin buraya gelecekti. benim yerime nedimin cesedini gordugunde yasadigi saskinliktan faydalanip, olanlari anons etmeden isini bitirmem ve silahini almam gerekiyordu. dedigim gibi de oldu ve bekledigim an geldi. guvenlik gorevlisi kapiyi acinca saskinlikla iki adim geriledi, ben de uzerine atlayip, elimdeki halati boynuna dolayip olanca gucumle gibmaya basladim. guvenlik gorevlisinin gogsundeki silah kilifi ve uzerine takili iki mini uzi silahi alarak konagin arkasindaki koruluklara gizlendim. aslinda buradan gidebilirdim ama nedense kasim abiyi burada birakmaya gonlum razi olmadi ve ani bir kararla konagin arka kapisinin yolunu tuttum.

cenkin odasi arka kapiya yakindi ve birinci kattaydi. genelde odanin kapisinda iki guvenlik gorevlisi beklerdi, ama bugun sansli gunumde olmaliyim ki, pencere sonuna kadar acikti. icerde cenk ve kizarkadasinin gulusmeleri geliyordu, bu firsati kaciramazdim. hemen camdan iceri atlayip sol kolumla cenkin boynuna simgibi sarildim. aslinda onu oracikta oldurmek isterdim, ona olan ofkem hayatta kalma azmimin bile onune gecmisti ama kasim abiyi bulmaliydim. o sirada korumalar iceri daldi, elimdeki silahi cenkin sakagina dayayinca korumalar silahlarini yere birakip ayaklari ile bana dogru iteklediler. cok korkmustu ve agliyordu, bogazini gibica kavradigim icin sesi cikmiyor gibiydi. beni kasim abinin hucresine goturmelerini, daha sonra da buradan gitmemiz icin pilotu ve helikopteri hazirlatmalarini istedim. baslari ile onayladiktan sonra koridorda onlari takip etmemi istediler. supheci adimlarla yola ciktim ve alacakaranlik koridorda zindana cevrilmis odalarin arasindan gecerek bir odaya geldik. gordugum sahne karsisinda kanimin damarlarimdan cekildigini hissettim. tepkim uzerine surekli aglayan cenk, saskinligim karsisinda gulmeye basladi. kasim abinin karni acilmis, bagirsaklari dizlerine kadar sarkmisti. bilincsiz sekilde hirlayarak, odada bir saga bir sola saldiriyordu. bizden bir lokma alabilmek icin hucrenin parmakliklarina saldiran kasim abinin yuzune son kez bakip, yakin mesafeden basina bir el ates ederek, bu iskenceye bir son verdim. diger guvenlik gorevlileri genelde disaridan gelecek saldirilar icin konuslandirildigi icin, olan bitenden henuz haberleri yoktu. cenkin korumalari helikopteri hazirlamalari gerektigini, binaya girmemeleri gerektigini ve cenkin hayatinin tehlikede oldugunu anons etmislerdi. daha fazla ayrintiya girmelerine musade etmedim.

los koridorda ilerlerken, hucrelere cevrilmis odalardaki aylaklar parmakliklardan etimize ulasmaya calisiyordu. hucreye cevrilen odalarin kapisina elektronik kilit sistemleri monte edimisti. koridorun cikisinda, bize yolu gosteren iki guvenlik gorevlisine sirtindan birkac el ates ettim. cansiz bedenleri yere yigilirken, korumalardan iri yari olanin sag ic cebindeki giris kartini alip, hucrelerin kapilarini actigini tahmin ettigim okuyucuya aceleyle taktim. tahmin ettigim gibi hucrelerin kapilari agir agir acilmaya baslamisti ve insan etine susamiz aylaklarin koridorlara yigilmasi an meselesiydi. on kapidan ciktigimda daha kidemli oldugunu tahmin ettigim guvenlik gorevlilerinin, "sakin ates acmayin, beyefendi zarar gorebilir" gibi anonslar gectiklerini duydum, biraz icim rahatlamisti. bosaltip icine aylaklarin dolduruldugu havuza giden borunun ucunda, doksan derece cevrilerek acilip kapanan vanalardan vardi. once vanayi ayagimla actim, daha sonra yanlamasina bir tekme atarak vananin tutacagini birdaha acilmayacak sekilde yamulttum. ben cenkle calisir durumdaki helikoptere ilerlerken, guvenlik gorevlileri ve cenkin arkadaslari panik icinde, icerde onlari bekleyen suprizi bilmeden binaya kaciyorlardi. helikoptere bindigimizde pilota, olmek istemiyorsa yukselmesini soyledim. assagida tam bir can pazari yasaniyordu, cenkin kafasina namluyla vurarak, "bak yarattigin cehenneme" dedim. helikopter alacakaranlikta, lanet konaktan uzaklasirken, ben ise kasim abi ile gecirdigimiz, dunyanin normal oldugu gunleri dusunerek ic geciriyordum.

pilota, telsizi ve gps sistemini kapatmasini soyledim. radarlara yakalanmamak icin alcaktan ucuyorduk, lakin butun hava sahasi ucusa yasak alan ilan edilmisti ve yasagi ihlal edenler aninda vurulacakti. cenki de yarattigi cehennemde olume terkedebilirdim ama onun icin daha ozel planlarim vardi. pilota gitmesi gereken bolgeyi tarif ettim, o vadiye benim taktigim guzel bir isim vardi. dis denizi.

bolum 5 "dis denizi"

@171 cin ali ve berber filin yazari

ilcemiz ovalik bir alanda kurulmustur. il merkezine giden asfalt, sehrin ayni zamanda carsisidir. insanlar o cadde uzerindeki dukkanlara gittigi zaman carsiya gittim derler. carsinin sonunda basit bir dolmus duraginda, koyunlarini satmak icin goturenlere, saman balyalari ile dolmusa binenlere, tozun topragin icinde musebbek diye de bilinen, kerhane tatlisi saticilarina ve salgamcilara rastlamak mumkundur. duragin az ilerisinde pazaryeri vardir, koyluler koyden mallarini getirip orada satar. hemen yanibasinda, onlarca mobilet ve hamal, ilcedekilerin pazardan aldiklarini tasimak icin hazir bekler. o bolgede gib gib musteri kavgasi da yasanir. zaten ilcenin en itibarli musterisi memur kesimidir. ana caddeden bahcelere dogru cikan yolda saglik ocagi, birkac kahvehane, bir tane ickili lokanta ve karakolu gorurseniz, ilcenin yuzde doksanini gormus sayilirsiniz. kislari camur icinde, yazlari toz icinde, kerpicin hala ragbet gordugu nadir ilcelerden biridir. ilcenin tek ortaokul ve lise binasi, sehrin az disinda, ana caddeye yakindir. her ilcenin bir ozelligi vardir. insanlar tarih boyunca, yerlesim yerlerini belli cografik durumlara hesaba katarak secmislerdir. bizim ilcemizdeki cografi neden ise, ilcenin hemen altinda uzanan, agaclarla kapli, golge icndeki derin vadidir. salgin basladigindna beri, o vadiye binlerce aylak dustu. fiziki acemiliklerinden dolayi, vadinin disina tirmanamiyorlardi. ama vadi yavas yavas, aylaklarin bedeniyle dolmaya baslamisti. sanki dusun altinda butun pisligi ceken bir sifon gibi, sehirdeki aylaklari icine cekiyordu. ben vadiyi gordugum zaman, ona bir isim vermistim. dis denizi. su anki halini dusunmek bile istemiyorum ama cenkin hesap verecegi ve adaletin keskin dislerine teslim olacagi yer orasiydi. kendi cehennemine layik gormedigim cenk, o denizde can verecekti. kasim abi oldugu icin, hareket imkanim artmisti ve artik sehre girmenin zamani gelmisti.