zombi saldirisindan nasil kurtuldum

yazsana panpa

dıbına kodumun çocuğu ne tür bi tembel hayvansın amk

adamı zombiler gibti beyler ondan yazmıyo

ya ne deseniz haklisiniz ama ilham gitti bi ara ne yazacagimi bilemedim. anneleriniz yanimda bu arada

yolda ilerlerken, sessiz olmaya gayret ediyorduk, yagmalanmis evlerin icinde kac tane insan kanina susamis canavarin oldugunu bilemezdik. evleri gectikten sonra assagiya inen yolu takip edip, sahil yolunda kendimize bir arac bulmayi umit ediyorduk. bir araba ile daha rahat ilerleyebilecegimizi dusunuyorduk. bir anda kulagimin dibinden ari viziltisi gibi bisey gecti. yukari tepede mevzilenmis askerlerin, bize ates actiklarini anlamamiz uzun surmedi, muhtemelen yagmacilari ve aylaklari bu bolgeden uzak tutmak icin tepeye yerlestirilmislerdi. aradaki mesafe baya oldugu icin, mermiler bize isabet etmemisti, firsattan istifade, kendimizi yol kenarinda duran bir araba enkazinin arkasina attik. hicbiyere cikamiyorduk, mermiler sagimizdan, solumuzdan vizir vizir geciyordu. bir anda tepenin obur tarafinda duran devasa namlunun bize dogruldugunu farkedince, kasim abiyi de kolundan tutup can havliyle sokagin karsi tarafina kostuk. beyaz bayrak sallamanin birsey ifade etmeyecegini biliyorduk, askerlere hareket eden herseyi imha etmesi emredilmisti. havan mermisi arabanin enkazina isabet edince araba iki metre havaya ucup alev aldi. anlasilan, deposunda benzin vardi, belki de askerlerin gorevi benzini yagmacilardan korumakti. kopan gurultunun uzerine ikinci defa ates etmelerini bekliyorduk ki, tepedeki askerler askeri bir araca binip mevilerini hizla terkettiler. bu davranislarina anlam vermeye calisiyordum ki, kasim abi kekeleyerek omzuma dokundu. arkami dondugumuzde bisuru aylagin, bos evlerden cikip bize dogru geldigini gordum, ses onlarin dikkatini cekmis olmaliydi. o an olecegime kesinlikle inanmistim, aslinda olumden kimse korkmuyordu artik, ama bir aylagin dislerinin arasinda can vermek, olumlerin en kotusuydu. cok hizli bir sekilde bir plan yapmamiz gerekiyordu, hemen arkamizdaki lastikci dukkanina girip agir demir kapiyi kapattik. elimize gecirdigimiz butun agir malzemeleri de kapinin arkasina koyduk, ama cok fazla dayanamayacagini biliyorduk, kan kokusu alan aylaklarin istahi, daha da kabarmisti. parmaklarini ve dillerini kapinin araligindan iceri sokuyolardi. kapiya yuklenen agirlik giderek artiyordu, kapinin menteselerinin oldugu yerden catirdamalar geliyordu. burada kapana kisilmis farelerden farkimiz yoktu, ama disari cikarsak da hicbir sansimiz olmayacakti. kasim abi ile birbirimize umutsuz gozlerle baktik, hicbir sansimizin kalmadigini dusunuyorduk.

çabuk bitir sonunu okuyacam sadece

devam et la oç

devam etsene la

al bundan kurtul

http://inciswf.com/zombikasabasii1.swf

olm copy paste mi yapiyon lan?

böyle şeylere bayılıyorum reserved

o sirada disardan bir helikopter sesi geldi, aylaklarin uzerine ates acarken kendimizi lastikcinin pasli metal tezgahinin arkasina attik. catiya metal bir merdiven cikiyordu, kapak acikti, oldugumuz yerden, su isitmaya yarayan, guner enerjili zimbirtidan vardi. assagi dogru halattan bir merdivenin uzandigi gorunce, kendimizi hemen catiya attik. kasim abi, "aman eskerdir" dese de, bu aylaklarin elinde can vermekten bin kat iyidir dedim. helikopter sivildi, icerden saclari kirpi gibi, gunes gozluklu bir kafa uzandi, "hadi abi yeaa, butun macerayi kaciriyoruz" diye seslendi. helikoptere tirmandik, iceride iri yari, gunes gozluklu ve agir silahli dort adet koruma da vardi. bize seslenen genc adam "abi siz nasi yaptiniz yaa, nasil hayatta kaldiniz, bu neyin kafasi" diye soze girdi. "ne sen sor ne ben anlatayim, tamamen tesaduf" diye yanitladim. kasim abi, "siz esker misiniz" deyince, genc adam gulerek "abi esker nedir yaaa" diye koltuguna yayildi, "bodrumda takiliyodum, sonra bu olanlari duydum. abi manyak bi ortam yaa, duyar duymaz buraya geldim. boyle bi ortami kacirir miyim, boyle bi kafa nerede yasayabilir insan" dedi. "sen guvendeyken buraya mi geldin?" dedim. "hala guvendeyim, babiskoya biraz yalvardim, ikna edince, yanima yeterince erzak, silah ve adam alip geldim. kaldigimiz yer guvenli. boyle arada ava cikiyoruz iste" dedi. icimde, karsimda oturan genc adama karsi bir tiksinti olussa da, artik buradan kurtuldugumuzu dusunerek de seviniyordum. bu genc adamin adi cenkti, istanbulda meshur bir isadaminin ogluydu. babasi buraya gelmeleri ve guvenlikleri icin herseyi ayarlamisti. boyle bir felaketi, nasil oyuna cevirebilir insan. "demek disardan geldin, o zaman tekrar disariya gideceksin" dedim. "ooo hic heveslenme, babiskoya soz verdim, askerin koydugu karantina kurallarina uymam lazim. kimseyi disari cikartamam" diye sozumu kesti. "sehir karantina altinda demek" dedim, "adamlar butun sehri kale gibi cevrelemis, kimsenin disari canli cikmasi mumkun degil, aylak veya insan" dedi. umutlarim biraz daha azalmisti. bu arada helikopter inise gecti.

bi risorve daha da yaz amk yaz

reserved *okudum* sakın çabuk bitirme güzel gidiyor

edit: çabuk bitirme dediysek uzun yaz demek istedik ne öyle gün be gün amk. hikaye gerçek olsa ona da eyvallah

pic ilk entryni okudum entry girmeye geldim. afferim lan gayet iyi yaziyon rezerved

reserved

reserved

olum yazsana şunu elim gibimde kaldı amk

yazmıyon mu panpa

helikopter duvarlari yukseltilmis ve saglamlastirilmis bir konagin avlusundaki yabani otlarla kapli helikopter pistine inerken, biz de camdan disari bakip ne olup ne bittigini kestirmeye calisiyorduk. assagida, silahli korumalar esliginde eglenen, danseden, sevisen insanlari gorebiliyorduk. bunlar cenkin arkadaslari olmalilar diye gecirdim icimden. helikopter indiginde eglenen gencler helikopterin cevresine toplanip bizi merakli gozlerle suzmeye basladilar. ne olup bittigini anlamasam da, bu insanlardan hoslanmamistim. pistin az ilerisinde konaga sonradan eklendigi belli olan bir yuzme havuzu vardi, icindeki suyu bosaltmis ve icine on kadar aylagi hapsetmislerdi. heralde konagin bahcesine sizan aylaklari olduremedikleri icin toplayip buraya koymuslardi diye dusunurken birden bileklerime takilan celik kelepcenin soguklugu ile irkildim. "bu kelepce ne anlama geliyor" diyerek endiseli gozlerle cenk'e baktigimda, sinsice gulumseyerek, "boyle bir dunyada, herseyin bi bedeli olmali, sag kalmanin bile" dedi. cenk'in niyeti kotuydu ve bizi de seytani oyunlarina alet etmeyi planliyordu. cenk'in arkadaslarinin konusmalarina bakinca, bunu tahmin etmek zor olmamisti. korumalar bizi ite kaka bahcedeki kucuk kabinlere dogru goturup, ikimizi de ayri kabinlere kilitleyip uzaklastilar. kendimi hic guvende hissetmiyordum, olasi bir zombi saldirisinda hic sansimiz yoktu. kisa zamanda bu simarik genclerin oyunlarina dahil olup, guvenlerini kazanmaliydim.