zombi saldirisindan nasil kurtuldum

devammmmmm et

tepenin diger yamaci obur taraf kadar rampa degildi, assgi inmemiz anca yarim saat almisti. yamacin tam bittigi yerde bir dere vardi, inmek icin takip ettigimiz patika, bu derenin uzerindeki kucuk bir kopruye baglaniyordu. koprunun ayaklari, derenin surukledigi cesetlerle ve organ parcalari ile tikanmisti. agaclarin yogunlugundan dolayi gunisigi buraya kadar ulasamiyordu, los ve nemli bir ortamdi. koprunun kalaslari eskiydi ve gicirdiyordu, sessiz adimlarla karsiya gecmek isterken, dere sularinin arasindan bir aylak firlayiverdi. taslara ve sazliklara tutunarak, karaya cikmaya calisiyordu. yetmis yaslarindaydi, beyaz sakalli, takkeli, altinda salvar, ustunde de beyaz gomlek ve yelek vardi. derisi suyun altinda kaldigi icin burus burustu, alt ve ust dudaklari yanaklarina kadar parcalanmis, disleri gorunuyordu. aylagi gorunce telaslandik, bu sirada, kasim abinin bastigi kalas catirdayarak kirildi, sol bacagi beline kadar kirilan kalasin bosluguna girdi. ayak bilegi suyun icindeydi, ben de var gucumle onu cekmeye calisiyordum. bu sahneyi goren aylak, bir anda sulari yara yara kopruye dogru kosmaya basladi. caresiz bi durumdaydik, sirt cantalarimiz kursun gibi agirdi, o yuzden kasim abiyi birakamiyordum, aylak ise koprunun altina dogru ilerliyordu. o anda bir el ates sesi duyuldu, cevredeki butun kuslar havalanirken, ihtiyar aylak derenin kirli sularina gomuldu. tufek sesinin geldigi yone baktigimizda, kirk yaslarinda bir avcinin bize eliyle buraya gelin isareti yaptigini gorduk. kirilan kalasin bazi parcalari kasim abinin ayak bilegine saplanmisti, ilgilenmek gerekiyordu, yorgunduk, acikmistik, kisacasi hicbir daveti reddedecek durumda degildik.

panpa süper devam et

takipteyim zikerun

amk amk amka mka amk amk amk amka mak

yagmura aldirmadan dar bir patikayi izleyerek, avci onde bir arkada, bag evine geldik. bag evinin cevresinde, misina ve zillerle basit bir alarm duzenegi vardi. ayrica farkli renk ve buyuklukte dort av tazisi da bag evinin bahcesini bekliyordu. evin bulundugu arazi cevreye hakimdi, yuksekce ve agaclardan arindirilmisti. ev bir kat, bir de cati katindan olusuyordu, bahcede de derme catma igreti bir ahir duruyordu. ev, citler, ahir, hersey ahsapti, bahcede birkac meyve agaci, domates ve fasulye fidanlari ekilmisti. birbirine yaklagib otuz santim uzaklikta dizilmis yuvarlak taslardan olusan patikayi izledik ve eve girdik. evin ici, gorundugunden daha buyuktu, salonda bir somine, doldurulmus hayvan postlari, bir masa ve iki eski kanepeden baska birsey yoktu. somine atesi son demlerini yasiyordu, uzerinde de kucuk bir kazan asiliydi. avci atese birkac odun atti, sonra kazanin kapagini kaldirip icine bakarak, icindeki yemegi birkac kez karistirdi. yemegin kokusu butun odayi sararken, aksam iyice bastirmisti, kurt gibi actik. avci, icine dikkatle baka baka yemegi birkac kere karistirdiktan sonra, icerden getirdigi kaselere koydu. "buyrun, acikmissinizdir" diyerek masaya oturdu, daveti uzerine biz de masaya yanasip yemege basladik. avci yemeginden hopurdete hopurdete birkac kagib aldiktan sonra bize dondu, "hayirdir, nereden boyle. kimsiniz, kimlerdensiniz" dedi. "sifa hastanesi var merkezde, orada calisiyoruz. ben gungor, bu da kasim abi." diye kisaca cevap verdim. "peh, peh, peh. burasi bile boyleyse, ilce merkezinin halini dusunmek istemiyorum." diyerek basini dusunceli bir ifade ile onune egdi. dediklerini onayladiktan sonra yemege devam ettik, yemek bitene kadar masaya keskin bir sessizlik hakimdi, kimse konusmadi. yemegi bitirdikten sonra, kasim abinin ayak bilegine pansuman yaptik, yara cok da kotu gorunmuyordu. kacak tutunden sardigimiz sigaralari atesleyip, sominenin danseden alevlerini izleyerek derin bir sohbete daldik. felaket basladigindan beri, bu kadar keyifli bir aksam gecirmemistim.

devam et panpaaaaaaa

sonra okurum anlat panpa

devam panpaaaaaa

okuyorum panpa sürekli entry giremiyorum ama bil hani okuyoruz benim gibi rahat bi 15-20 kişi daha vardır.

rizörvd

panpa bide seri olsan var ya

reserved

sabah dinlenmis olarak uyandik, birseyler yedikten sonra ormana kesfe ciktik. avcinin karisi uc gun once odun toplamak icin ormana cikmis ve bir daha geri donmemisti, biz de ormanda ona ait olabilecek bir ipucu ariyorduk. bir sure ilerledikten sonra, koy yolunda yan yatmis bir koy minibusu gorduk. cesetler parcalanmis ve her yana sacilmis, sinekler cesetlerin uzerine bir yagmur bulutu gibi cokmustu. avci cevredeki cesetleri kontrol edip, "karim bunlarin arasinda yok." diye mirildandi. cesetlerin hepsi basindan vurulmustu, acaba kamptan bizden baska kurtulan olmus muydu? eger kurtulan biri varsa, bizim gibi ileride gorunen koyun igiblarina yonelmis olmaliydi. cam agaclarina tutunarak, onumuzdeki vadiye dogru inmeye basladik. vadinin sonundaki duzluge geldigimizde, ortalik sakin gorunuyordu, uzaklardan bi yerden gelen ritmik demir sangirtilari ve kus sesleri disinda birsey duyulmuyordu. yerde sonmus bi kamp atesi, bos konserve kutulari ve birkac tekerler izinden baska birsey yoktu. arkamizdaki koruluktan gelen demir sangirtilari iyice yaklasinca ne oldugunu kontrol etmeye karar verdik, arkamizi dondugumuzde karsimizda uzun boylu, iri yari, zebellah gibi bir aylak duruyordu. uzerinde sadece pehlivanlarin giydigi kispet denilen pantolonlardan vardi, muhtemelen bir gures turnuvasi sirasinda issirilmisti, civar koylerde yagli gures turnuvalari gib gib duzenlenirdi. sol bacagi ayi kapanina kisilmis, ayak bilegi paramparca olmustu, gelen demir sangirtisinin sebebi anlasilmisti, suratinin sag ust tarafi kasindan kulagina kadar siyrilmis, karnindaki yariktan uclari kemirilmis bagirsak parcalari sarkiyordu.

panpa yazıyorsunda günde bir tanede olmaz ki hikaye güzel bekletme bizi

aylak bize yaklastiginda, iniltileri hirlamalara donusmutu, yuzunu kizgin bir ifade burumustu. talihsiz bir pehlivan, hayatinin son guresine hazirlaniyordu. bir anda ucumuz aylagin cevresini sardik, kasim abi ani bir hamleyle aylagin bacagina kenetlenmis ayi tuzagindan sarkan zincire tutunup, butun gucuyle cekti. ayagi tamamen kopan aylak oykunerek one dogru sendeledi. boynumda asili olan makineli tufegi, butun gucumle kafasina gecirince, tamamen yere serildi. yerdeyken, tufegin dipcigi ile birkac kere daha basina vurdum. hareket etmiyordu, yolumuza devam edebilirdik. korularin arasindan kivrilarak giden, iki kisinin yanyana zor gecebilecegi, los, nemli patikaya daldik.

rezrved

rezervation

reserve güncelleme

naptın sen amk rezerved