zombi kıyameti story

Gün 12- Zorlu Gün

Bugün her zamanki gibi vahşete uyandık. Kana baruta ölen insanlara rağmen sağlıklı bir şekilde uyandık. Belkide bu bize verilmiş büyük bir nimetti. Erzağımız çok olduğundan bugün dinlenecektik ama bize dinlenmek haramdı. Kapı vurulmaya başladı. Yukarı kattaki Fatma teyze açın kapıyı diye bağırıyordu. Kapıyı açtık Fatma teyze bize çocuğunun çok aç olduğunu ve ona biraz mama bulmamız gerektiğini söyledi. Tamam teyze dedim.

Ben: Mehmet hazırlan gidiyoruz.
Mehmet:Ne o abi evlere servis mi yapıyoruz.
Ben: hayır Mehmet. Biraz çeneni kapa.

Mehmet bunu duyunca sustu dedi. Eline mızrağını aldı, tabancayı Mehmet'e verdim. Nilay ise bize kapıyı açacaktı.Bir casus gibi ses çıkarmadan dışarı süzüldük. Hemen markete girdik. Yanıp sönen ışıklar burayı daha bir kasvetli yapıyordu.Bu loş ışığın altında en diplere mama reyonuna doğru ilerledik. Yağmacı çetesi mamalara dokunmamıştı fakat birkaçını yere atmışlardı bazıları ise boştu. Boş şişeleri cebime doldurdum. Bolca mama aldıktan sonra üç mahalle ötedeki benzinciye yöneldim. Mehmet homurdanıyordu.Öbür caddede bir zombi vardı
mızrağımı kafasına geçirerek onuda öldürdüm.Ölürken "öarrggg" diye bir ses çıkardı. Benzinciye vardığımızda 30 zombi orada bekliyordu. Mehmet homurdanıyor, bu delilik bu delilik diyordu.Az konuş çok iş yap Mehmet diye fısıldadım sustu.Şimdi sen bunların dikkatini çekeceksin ve kaçacaksın. Bende bu arada bu şişelere (bebek maması şişelerini gösterdi.) benzin dolduracağım.Şuradaki kapısı açık arabadan koltuk kumaşını söküp molotov yapacağım.Ben ıslık çaldığımda geri geleceksin bende onlara molotov atacağım onlar ölünce şuradaki bidonu doldurup kaçacağız.

Mehmet birini kafasından vurdu hepsi Mehmet'e yönelmişti.O anda hızlıca çıktım şişelere benzin doldurdum ve molotov yaptım. Islık çaldım Mehmet beşinde 1000-1500 zombi ile geliyordu.Çok yorulmuştu bu belliydi. Arada ise yirmi metre vardı .Molotovları atmaya başladım sonra aklıma bir şey geldi. Elimde full bir benzin bidonu vardı ve bu güzel bir patlayıcı olabilirdi. Elimdeki bidonu yere koydum biraz bekledim. Zombilerin birçoğu -en az 300'ü- bidonu geçmişti. Elimdeki son molotovu bidona doğru attım. Bidon yüzlerce zombiyi öldürmüştü. Geri kalan zombiler birbirine ateş bulaştırdığı için birçoğu yanmıştı.Eve sonunda vardık. Nilay hemen kapıyı açtı. Kendimizi eve zor attık.

Nilay'ın ayağı iyileşmişti ve bizimle gelmek istiyordu. Mehmet ise buna karşı çıkıyordu.O gün bunu masaya yatırdık ve sonuç olarak tehlikesi az olan görevlere katılmasını kabul ettik.O gece yattık ama uyuyamadım.O gece bizim gibi erzağı olmayan, dışarıda zombiler tarafından yenen insanları düşündüm. Anası babası zombi olan çocukları düşündüm. Zombilerden dolayı ilacı bittiğinden ölen teyzeleri düşündüm. Uyuyamadım.içimde fırtınalar esiyordu. Bunalmıştım.Kalktım pencereden baktım. Yaklaşık 500 zombi bizim apartmana geliyordu. Mehmet'i uyandırdım.O da Nilay'ı uyandırdı. Mehmet savaşma taraftarıydı Nilayda ona arka çıkıyordu. Bunun için mermimiz yoktu.Bu sadece bizim meselemiz değil dedi. Kimse kapısının önünde yüzlerce zombi görmek istemez.O zaman ikiniz koşun herkesi uyandırın.5 dakika içinde herkes uyanmıştı. Eline sopasını tüfeğini kapan sokağa akın etmişti. Yaklaşık 200 kişiydik. Tüfekler ateşlendiğinde ses civardaki bütün zombileri buraya çekti. Yaklaşık 3000 zombi buraya geliyordu. Halkın umudu kırılmıştı. Yusuf çıktığı çatıdan direnin diye bağırıyordu fakat o bile başarabileceklerinden emin değildi.Bu şekilde tam üç saat direndiler. Gün doğmaya başlamıştı mermiler bitmişti. insanlar levye, sopa,bıçak, ev yapımı mızrak ile zombilere koşuyor zombiler ona dokunamadan onları kesip biçiyordu. işte bugün birçok zombiyi öldürdük fakat sevincimiz uzun sürmeyecekti.