-Oğlum ! dubaii Uyan hadi .
-Ahh kafam patlıyor baba ne oldu bana ısırık mı yoksa aman allahım ne yapacağım ben
-Sakin ol ısırık değil
Ne olduğunu anlayamamıştım son hatırladığım bir zombinin bana doğru yürümekte olduğuydu . Babam beni omzumdan tutmuş yarı sürükler halde arabamıza zütürüyordu . Arkama baktığımda ise zombilerle aramızda 10 metre ya var ya yoktu. Tanrım başım patlayacak gibiydi hey babamın yanındaki de kimdi silahımı doğrulttum tam ateş edecekken babam engelledi o bizden biri dedi.
&
Kapan

adının Çağatay olduğunu söylemişti . Başıma ne olduğunu sormuştum .
Sakin ol adamım bizim birlikten acemi bir nişancı önündeki zombiyi vururken kafanı sıyırıp geçen bir mermi fırlatmış diyerek güldü.
Babam yemek hazırlıyordu . Karavandaki ufak bir mutfak işte. O anda bir ses geldi aman tanrım arabayı zombiler sallıyordu ve kapı açık olduğu için 3 tanesi içeri girmişti bile bir tanesi ufak kardeşim ahmete saldırdı onu tam ısıracakken ateş ettim ve zombinin beynini dağıttım diğeri ise babamın üstüne yürüdü o sırada deniz arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı. Babam bu işte tecrübeli olduğu için hemen haklamıştı bu arada arkamda bir hırıltı duydum lanet olsun tam omzumun kenarındaydı . o Sırada küçük kardeşim kendi tabancasıyla ateş etti ve bana gülerek
Bu işler karşılıklı dedi Hemen arabanın kapısını kapattım ki kapatırken uğraştırıcı bir zombinin kolunu kesmek zorunda kaldım
Hala peşimizdelerdi .Arabanın önünde, arkasında ve üstünde. Hava boşluğundan girmeye çalışanları teker teker hakladım. Ama bitmek bilmiyorlardı. Her taraftalardı bu arada camlardan da girmeyi başarmışlardı burada kapana sıkışmıştık.