zombi hikayesi yazıyorum beyler

-- başlıyorum --

Evet eyler ben 23 yaşında bankacı bir herifim iş olmadığında zamanı internette ve sözlükte geçiririm. çocukluğumdan beri nişancılık dersi alıyorum ve evde bir dede yadigarı tüfek var. internette her gün zombie apocalypse videoları ve zombi filmleri izlerdim. hobi gibi bir şeydi. evimde gaz maskesi, kılıç, bıçak, tüfek, tabanca ve bir çok hayatta kalma eşyası var.

4-5 kere hayatta kalma kurslarına gitmişimdir. doğada küçük bir çantayla 1 ay hayatta kala bilirim. bu yüzden hep zombi salgını veya savaş olmasını isterdim.

bir gün yine bankadan çıkıp eve gidiyordum. arabanın radyosunda ilginç bir habere rastladım...

gib yaparsın -afedersin-

sanki hikaye gerçekde kızın adını vermıyor kodumun andavalı

en sonunda şehir merkezine girdik orda başka bir grupla tanıştık. 5 kişilerdi 3 kız 2 erkek. bize katılmalarını beraber daha rahat hayatta kalacağımızı söyledim. kabul ettiler. giderek büyüyen bir koloni gibiydik onları aldıktan sonra direkt hastahaneye gittik.

Trakya hastahanesi hem hastahane hemde üniversitedir. oldukça büyüktür. aşağı yukarı kırklareli kadar. şehir merkezinden aldığımız silahlarında yardımıyla hastahanenin acil kapısına zorda olsa geldik. arabaları orda bırakıp içeri girdik. içerisi cehennem gibiydi zombiler durmadan geliyordu. sol taraftan gidersek hastahaneye sağ taraftan ise acil bölümüne gidiyorduk.

biz sol taraftaki kapıyı kapatıp arkasına eşya yığdıktan sonra sağ taraftan acil bölümüne gittik...

oğlum ne güzel anlatıyorsun sanki günlük işemeye gitmişsin gibi 10 tane zombi öldürdük diyon.

ilhana elektrikten iyi anlayanları bir araya toplamasını söyledim. bir saat sonra ilhan yanında 4 kişiyle çadırıma gelmişti. çocukların hepsi arkadaşmış elektrikle ilgili bir üniversitede okuyorlarmış. çocuklara nasıl elektrik elde ede bileceğimizi sordum. yaklaşık 4 saatlik bir toplantı yapmıştık.

panlanımız çok basitti. koşu bandı gibi bir düzenek kurup bunun üstüne zombileri koyacaktık. ve buradan elektrik elde edicektik. sanırım herkes anlamıştır neden bahsettiğimi.

çocukların bize verdiği kağıtta lazım olan aletler ve araç gereçler yazıyordu. hemen yanıma 15 kişi alıp kamyonete bindik ve metonyadan uzaklaştık...

onuda aldıktan sonra edirene'nin yolunu tuttuk. yolculuk 45 dakika sürdü. edirneye vardığımızda ilk gittiğimiz yer trakya hastahanesiydi. hem benim ilaçlarımı alacak hemde diğer lazım olan malzemeleri toplayacaktık. fakat işler yolunda gitmiyordu hastahane bahçesinde çok fazla zombi vardı.

bu yüzden ilk önce edirneyi gezmeye karar verdik çünkü birilerini bula bilirsek onların yardımıyla hastahaneye girmek daha kolay ola bilirdi. ilk gittiğimiz yer margiydi. üstümüze güzel şeyler alıp teknosanın dıbına koyduk. beleş değilmi aldık tüm eşyaları. margiden sonra kipaya ordan migrosa gittik.

daha şehir merkezine girememiştik dıbına koyim.

sabah olduğunda ilk işim aşağı zindanlara inmekti. indiğimde manzara tahmin ettiğim gibiydi. ikiside kapının önünde böğürüyordu. elleri bağlı olanın elleri yoktu. ikisininde kafasını kılıçla kestim. saat 06:00 filandı ses çıkmasın istedim. daha sonra öğlene doğru ilhan ve 2 kişiyi yanıma alıp aşağıda ki zombi ölülerini alıp metonyanın dışına attık.

1 hafta boyunca herşey yolunda gitti. artık koloni işleriyle uğraşmaya başlamalıydım. koloninin çoğalması lazımdı. tıpkı ergenekon destanında olduğu gibi. burasını bir site gibi yapacaktım.

fakat kolonide ki çoğu kişiyi tanımıyordum...

kolonide hamile olan bir kadının sancıları başlamış. hemen kadını kucağıma alarak kuzenime zütürdüm. bir sedye ayarladık ve doğuma başladılar. koloni lideri olduğum için bende içerideydim.

doğumda ters giden bir şey vardı kadın çok fazla kan kaybediyordu. hemde çok fazla. hemen koloniden birini bulup kan nakli yapmaya başladık. bebek yavaş yavaş geliyordu. kafası görünmüştü, çok ağır ilerliyor e ağlamıyordu. bebek tamamen çıktığında bir elinin yarım olduğunu gördük. üzülmüştük fakat bu yaşamasına engel değildi.

asıl bizi şok eden şey o değildi...

tamam panpa kizma qnlat sen amk *

Bu başlık sükse yapar

@59. Yazindan sonra okumayi kestim sacmalamissin okunabilirlik 0

ben ağlayıp bağrırken içeriden 2 el silah sesi geldi. donup kalmıştım yanımda ki adamlardan kurtulup içeri daldım elinde silahla ilhan eda ve mervenin cesedlerinin başındaydı. bir onlara bir ilhana bakıyordum.

yine aynı tak oldu. etraftaki herşey yavaşladı. ilhan bana yavaş yavaş silah doğrulttu ama sonra donup kaldı. işin ilginç yanı bu sefer ben normalce hareket ede biliyordum. çok ilginçti. ilhanının yanına gittim. ve daha sonra dışarı çıktım hiç bir şey hareket etmiyordu.

çok fazla korkmuştum. acaba bu aptalca bir şakamıydı? kimse hareket etmiyor ve nefes almıyordu. sanki zaman durmuştu...

Yoksa o siyah duman, yahudi ailesi

büyük bir grup insan sur kapısına doğru koşuyordu. arkalarında ise çok fazla zombi vardı. yine aynı şey olmuştu her şey birden yavaşlamaya başlamıştı kalp atışlarım düşüyordu. nefes alış verişimi duya biliyordum.

bi' şey düşünmem lazımdı. eğer kapıları açıp insanları içeri alırsam kolonimizin sayısı artıcaktı. ama almazsam dışarıda geberip gideceklerdi. ve çok fazla zombi vardı. hayata geri dönüyordum. her şey tekrar hızlanmaya ve canlanmaya başlamıştı.

hemen ilhana bağırıp kamyoneti sur kapısının önüne çekmesini söyledim...

saçları ve kaşları yoktu hemen kucağıma aldım. çok kötü olmuştum. zombi istilasından kurtulmuştu fakat tedavi olamıyacağı için sonunda ölecekti. hemen kuzenimin yanına zütürdüm. biraz baktı muayne etti ve yukarı çıkıp çocuğun dosyasını almamızı istedi. çıktım dosyasını buldum. sonra aşağı indim.

kuzenim ve diğer doktorlar bakıyordu tıp dilinde bişeyler diyorlardı bizde bir tak anlamıyorduk. sonra kuzenim gülerek "kızın tedavisi zaten bitmiş. artık tedavi olmasına gerek kalmamış" dedi. kız bir şey anlamamış ağlıyordu hala. ben ise son 1,5 haftadır ilk kez gülüyordum...

sıçtı amk http://inciswf.com/1286665851.swf

--- final yaklaşıyor ---

daha sonra tekrar çadıra girdim. zamanın durmaya başladığı noktada ben vardım. yavaş yavaş hareketleniyordu herşey. ama farklı bir şekilde ilhanın bedeni olduğu yerde dururken sanki ruhu yaşıyordu. adım adım benim ruhuma yaklaştı. ve kafama ateş etti.

başımda çok şiddetli bir ağrı hissettim. ama bana bir şey olmamıştı ruhum yere düşerken tutmaya çalıştım ve birden sanki bir flash patladı. zamanın durduğu ana geri dönmüştüm fakat ilhan beni daha vurmamıştı.

ilhan yavaş yavaş silahını çekerken yanımdaki şişe kolayı ilhanın kafasına fırlatıp üstüne çullandım. ve silahı elinden alıp bir saniye düşün meden kafasına sıktım. ilhanın en yakın arkadaşı olan reco (recep) içeri girdi ve dona kaldı.

silahını bana çevirirken ani bir reflexle mermiyi kafasına salladım...

çocukların verdiği ıvır zıvırları toplarken neredeyse akşam olmuştu. en sonunda metonyaya geri döndük. eşyaları çocuklara teslim ettim. ve yanlarına 10-15 adam verdim yardımcı olmaları için. bunlar işe koyuldu. hava kararmıştı. çadırıma gittim ve uyudum.

sabah olduğunda elektrik kaynağına gittim hala çalışıyorlardı ne zaman biter dediğimde 1-2 gün sürecek dediler. iyi dedim. ve etrafta boş boş gezinmeye başladım. o sırada surlarda bir hareketlilik olduğunu gördüm. çok geçmeden silahlar ateşelendi.

koşarak surlara çıktım...

ve zindanın kapısını kapadım. eğer dediği gibi sadece düştüyse uyandığında adama hiç bir şey yapmazdı. fakat zombi ısırdıysa. ikisininde işi bitmişti. onları orda bıraktıktan sonra yukarı koloninin. yanına çıktım.

herkesi bir araya toplayıp olan biteni anlattım. neredeyse kolonideki herkes bana hak verdi. diğerleride sanırım kararsız kalmıştı. kuzenimin yanına gidip çocuğun ne zaman uyanacağını sorduğumda. " 6 saat sonra filan uyanır" dedi. hava zaten kararmıştı. aşağı inip zindanın kapısını kilitledim.

daha sonra çadırıma gidip uyumaya çalıştım...